ျဖဴစင္ဆုံး စကားလုံးအတြက္

ရုိးအလြန္းတဲ့ ငါ့ပါးစပ္

စက္ေသနတ္နဲ႔ ငါပစ္ခ်င္တယ္

ဟာဟ

သားေကာင္တစ္ေကာင္အတြက္

ငါဟာ မုဆုိးျဖစ္ခဲ့ရတယ္

ဘဂၢဒတ္က ထကြဲမဲ့ဗုံးဟာ

မင္းမဟုတ္ခဲ့ရင္

မင္းခန္႔သူ လဲ ငါမျဖစ္ႏုိင္ဘူး

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ထုစစ္တုိင္း

ငါ့ရင္ဘက္က ထြက္က်လာတဲ့ ကာရနန္ေတြဟာ

အခ်စ္ကင္းမဲဇုန္ထဲ ခုန္ဆင္းေနတယ္

အရႈံးေတြနဲ႔ပဲ ေနသားက်ေနတဲ့ငါ

အဲဒီအရႈံးကုိလည္း

ငါဥေပကၡာျပဳတတ္လာတယ္

ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး

ေလရူးေတြတုိက္သလို

ငါ့ရဲ႕စိတ္ေတြလည္း

ပရစ္ဖူးေလးေတြနဲ႔အတူ

ဘ၀ကို အသစ္ေတြ အသစ္ေတြ

စခဲ့ေပါင္းလည္းမ်ားၿပီ

ဘယ္ေတာ့မွ အကင္းမေသႏုိင္တဲ့ ငါ့စိတ္ေတြဟာ

ငါ့အတြက္ေတာ့

ပန္းတုိင္ဆုိတာ ရွာေလေ၀းေလပါပဲ

ပန္းတုိင္ဆုိတာ ရွာေလ ေ၀းေလပါပဲဗ် ။ ။