ေလာက အလွ မွာ ပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ကဗ်ာေလးပါ…။ ေရးခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာ…။

ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူ ေသာက္ဖူးမယ္…။ ေမာင္ႏွမေတြ နဲ႕ အတူတူ ေသာက္ဖူးမယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႕ အတူတူ ေသာက္ဖူးမယ္။ ခ်စ္ခင္ရသူေတြနဲ႕ အတူတူ ေသာက္ဖူးမယ္…။ ေကာ္ဖီ ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္ျခင္း တူေနခဲ့ရင္ေတာင္ ေနရာ ၊ ေဒသ၊ ကာလ ေတြအျပင္ အတူတူ အရသာခံေသာက္မယ့္သူေတြ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္သလို ေကာ္ဖီအရသာေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕အတူ ဖြင့္ခဲ့တဲ့ မနက္ခင္းေတြကိုပဲ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕အတူ ပိတ္သိမ္းလိုက္ရတဲ့ ညေတြလည္း ရွိခဲ့ဖူးမွာပါ။

ဒီကဗ်ာကို ေရးေနမိတဲ့အခ်ိန္တုန္းက အေမေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ကဖင္းဓါတ္ကို ေလ်ာ့ခ်ထားတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို (ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ဒီအရသာကို မႏွစ္သက္မိေပမယ့္) သတိရေနမိသလို၊ ေျမလမ္းနေဘးတစ္ေနရာ ေမြးရပ္ေျမက ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူ အရသာ သိပ္မရွိလွတဲ့ ready made ေကာ္ဖီေသာက္ေနမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရမိပါတယ္။ ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ စြဲမက္ေစမိတဲ့ အရသာေတြကို ျဖတ္သန္းခင္က တန္ဖိုးထားမႈ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားမလည္မိခဲ့မႈဆိုတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခ်ိဳ႕ကို နံနက္ခင္း ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ေတြ႕ေနမိခဲ့တယ္။ ေတြးေနမိခဲ့တယ္။ ေတြးေနမိဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕…။

ေနာင္ တစ္ခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္ရမိတဲ့ နံနက္ခင္း ေကာ္ဖီဆိုင္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေသာက္ေနမိတဲ့ ေကာ္ဖီ အမွတ္တံဆိပ္ေတြ ေျပာင္းလဲသြားသလို အတူတူ ေသာက္ေနတဲ့ သူေတြ ေျပာင္းလဲသြားသလို အမွတ္ရျခင္းေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတာေတာ့…။

ဂၽြန္မိုးအိမ္