ကဗ်ာေကာင္းဟု သတ္မွတ္ၾကေသာကဗ်ာမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ ႏွစ္မိ်ဳးေတြ.ရပါသည္။ အခ်ိဳ.ကဗ်ာမ်ားက နားကိုထိခိုက္သည္။ အခ်ိဳ.ကဗ်ာမ်ားက ႏွလံုးသားကို ထိခိုက္သည္။ နားကိုျဖတ္၍ ႏွလံုးသားဆီသြားေသာ ကဗ်ာမ်ားလည္း ရိွနိုင္ပါသည္။ (ေနာက္ဆံုး ေရာက္ေသာေနရာ ကိုသာယူပါမည္။)

နားကို ထိေသာကဗ်ာမ်ားသည္ ရံဖန္ရံခါ ႏွလံုးသားဆီသို.ေရာက္ျခင္းမရိွေပ။ ယင္းကဗ်ာမ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ စကားလံုး“ေျပာင္”ျခင္းေပၚတြင္အမွီျပဳထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။ အခ်ိဳ.ကဗ်ာမ်ားတြင္ စာဖတ္သူ(ကဗ်ာဖတ္သူ) ကို အလန္.တၾကားျဖစ္သြားေစေသာ စကားလံုးမ်ားပါေနနိုင္သည္။ ခဏတာမွ် ပဲ့တင္ထပ္နိုင္ေသာ္လည္း ကာလ ေဒသကို မေက်ာ္လြန္နိုင္၊ ေက်ာ္လြန္နိုင္မွဳအားနည္းျခင္းမ်ား ရိွေနနိုင္ေပသည္။

ႏွလံုးသားကို ထိေစေသာ ကဗ်ာမ်ားကားမ်ားေသာအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲနိုင္ေပမည္။ ပထမတစ္မ်ိဳးကား အေတြးပါေသာကဗ်ာမ်ားျဖစ္သည္။ အေရးလွျခင္းသည္ အေတြးလွျခင္းကလာသည္ဟူေသာ စကားကို အမွတ္ရေစခ်င္ပါသည္။

++++++++++

ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ရွားသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အျမင့္သို. အာရံုႏြယ္တက္ေသာကဗ်ာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ (ေျပာခဲ့ပီးပါၿပီ) ထပ္ေျပာရလွ်င္ လူသားဟူသည္ အျမင့္သို. အာရံုညြန္.တက္ေသာသဘာ၀ရိွပါသည္။ အေကာင္း၊အမွန္၊ အျမတ္တရားမ်ားကို ရွာေဖြတတ္ေသာသေဘာရိွသည္။ ကဗ်ာတြင္ လည္းရွာပါသည္။ (သို.ေသာ္ ကဗ်ာတြင္ ရွာျခင္းသည္ ခဲတံနီျပာတံျဖင့္ မ်ဥ္းသား၍ ရွာေဖြျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္သည္ကို သတိထားေတာ္မူပါ။ )

ေရွးက ကဗ်ာသည္ ေတးႏွင့္ႏြယ္ပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းေတးႏွင့္လမ္းခြဲၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ကဗ်ာကိစၥ သည္ စကားေျပက ေျပာျပ၍ မရသည္ကို ေျပာျပရန္ျဖစ္လာပါသည္။ အေတြးဥာဏ္ျဖင့္ သံုးသပ္၍ မရသည္ကိုေျပာရန္ပါ။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္စကားကထိမိပါသည္။ ရင္ဘတ္ျခင္း ပလပ္ထိုးရန္ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို.ျဖင့္ အျမင့္သို. ႏြယ္တက္ေသာကဗ်ာမ်ိဳးတို.သည္နွလံုးသားကို နက္ရိွဳင္းစြာထိခတ္ပါသည္။ ပဲ့တင္သံခ်န္ပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္လည္း ပဲ့တင္ထပ္ေလ့ရိွပါသည္။

++++++++

စကားလံုးေျပာင္ေသာ ကဗ်ာမ်ားကို အျပစ္ေျပာရန္မရိွပါ။ ခ်ီးမြန္းရန္သာရိွပါသည္။ အခ်ိဳ.က စကားအသံုးလွသည္၊ လွသည့္စကားလံုးရွာသည္။ အခ်ိဳ.က မိမိ ေျပာလိုေသာ အရာဆီေရာက္ရန္ကြက္တိျဖစ္ေသာစကားကိုရွာသည္။

တာရာမင္းေ၀ ေျပာဖူးေသာစကားကို အမွတ္ရပါသည္။ ပစ္ေသာျမားအမ်ိဳးအစား မခြဲပါ။ ထိခ်က္သာလွ်င္ အေရးႀကီးပါသည္။ ေမာ္ဒန္၊ပို.စ္ေမာ္ဒန္၊နီယိုေမာ္ဒန္ ခြဲခ်င္လည္းခြဲေတာ္မူၾကပါ။ ထိခ်က္ မေကာင္းလွ်င္ စကားလံုးမ်ားၿပိဳးပ်က္ေနျခင္းသာ အဖတ္တင္ပါမည္။

ဆက္ပါမည္။