မိတ္ေဆြတို႔ကို

ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲတမ္းဆက္သြယ္တယ္။

ဆက္သြယ္ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အသံေတြဟာ

အကြာအေ၀းတစ္ခုရဲ႕ မာယာေတြၾကားမွာ

တိုး၀င္မိွန္ေဖ်ာ့ကုန္ၾကၿပီလား

မိတ္ေဆြတို႔ကို

အၿမဲတမ္းဆက္သြယ္ေနတယ္။

အလင္းအားနည္းတဲ့ညေတြမွာ

တစ္ေယာက္တည္းလဲက်ေနတဲ့ ေန႔လည္ခင္းေတြမွာ

ႏွင္းေတြနဲ႔ မႈန္၀ါးေနတဲ့မနက္ခင္းေတြမွာ

မိုးတဖြဲဖြဲ႐ြာေနတဲ့ လမ္းမေတြေပၚမွာ

ေ႐ြ႕လ်ားေနတဲ့ ေနလံုးႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ

ကၽြန္ေတာ္

မိတ္ေဆြတို႔ကို ဆက္သြယ္ေနတယ္။

စီးကရက္မီးခိုးေငြ႕ေတြေ၀့၀ဲေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္

မိတ္ေဆြတို႔ကို သတိရတယ္။

Kafka ရဲ႕ The Trial ကိုဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုလည္း

မိတ္ေဆြတို႔ကို သတိရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္အၿမဲတမ္း ဆက္သြယ္ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဆက္သြယ္ေနတာ

မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ နံရံတစ္ဖက္ျခမ္းကလား

မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ တစ္ဖက္ကမ္းကလား

ေအးစက္ေနတဲ့ ေရနက္ေမွာင္ေမွာင္ထဲကလား

အေခါင္းထဲကလား

ေနာင္ဘ၀ကေနလား

မိတ္ေဆြတို႔ဟာ

ကၽြန္ေတာ့္ဆီကေန တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္ခြာသြားၾကတယ္။

ဒါမွမဟုတ္

မိတ္ေဆြတို႔ကို

ကၽြန္ေတာ္တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထားရစ္ခဲ့တယ္။

ဒါမွမဟုတ္

မိတ္ေဆြတို႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္

တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေ၀းကြာသြားၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမ်ာပါေနတဲ့ေရအလ်င္ဟာ

ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွတယ္။

အခု ကၽြန္ေတာ့္စကားသံေတြဟာလည္း

ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္

တစ္စစီ လြင့္ကြဲလို႔

မိတ္ေဆြတို႕ကို

ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲတမ္းဆက္သြယ္ေနပါတယ္။

11:37 am

24.1.2006