မေမ့ဘူးဆိုရင္ ဟိုစဥ္ကာလ

ႏွင္းေတြက်တဲ့ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ေန႔တစ္ရက္မွာ

ေက်ာင္းစဖြင့္တာ မင္းမွတ္မိရဲ႕လား

ငါတို႔တစ္ေတြ စာသင္ခန္းထဲ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေနာက္ခဲ့တာေတြ

သိပ္ရြင္လို႔ ေပ်ာ္တဲ့အခါလည္းေပ်ာ္

စိတ္တိုလို႔ မေခၚတဲ့ အခါလည္းမေခၚ

ေတာ္ေတာ္ဗရုတ္က် ခဲ့ၾကတာေတြ

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္

စိတ္ေကာက္လို႔ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ အခါလည္းေမွာက္

စိတ္မေျဖာင့္လို႔ ပိတ္ေဟာတ္တဲ့အခါး ေဟာက္

ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ဘူးနဲ႔ေဘာက္လို

အၾကင္နဲ႔ပိုခဲ့

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္……….

ဒါေတြလည္း မေမ့နဲ႔ေနာ္

တို႔တစ္ေတြေလ ေဟမာန္ေဆာင္းထဲ

အခ်င္းခ်င္း လည္ပင္းဖက္

မခြဲရက္ႏိုင္ စကားလိႈင္ခဲ့

ဟန္မေဆာင္ပဲ ရင္းႏွီးစြာလည္း

ေပ်ာ္ခဲ့ၾကေသး မေမ့ေၾကးေနာ္

အတန္းထဲလာ စာသင္ခ်ိ္န္မွာ

တိုးတိုးတိတ္တိတ္  မုန္႔ခိုးစားတဲ့အခါစား(စကားခိုးမ်ားတဲ့ အခါမ်ား)

ဟာသလုပ္ၿပီး ျမဴးၾကတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေလ

သခိုးလူမိ ဆရာသိလို႔

အဆူခံရလည္း တို႔ေတြ အတူတူပဲေနာ္…

စာရတဲ့ အခါ ဆရာမေၾကာက္ အတန္းမေၾကာက္

စာမရတဲ့ အခါ ဦးေ႐ြသန္းလား(အန္တီစု)…

သို႔တည္းမဟုတ္  မႏၲေလးေတာင္လား ၊ကုသိုလ္ေတာ္လား

(လားေပါင္းမ်ားစြာ) ငါတို႔သြားၾက…….

သို႔ေပမဲ့လည္း

အခ်င္းခ်င္းေဖးမတြဲယူလက္တြဲကူၿပီး

အထူးႀကိဳးစား ေက်ာင္းစာမ်ားထဲ

တဝဲလည္ကာ ပညာရွာခဲ့

လာမဲ့ စာေမးပြဲတိုင္း တို႔ေတြရဲရဲေျဖ

ေအာင္ပန္းေဝမွာ

တို႔ေတြ ယံုၾကည့္ေမွ်ာ္လင့္ ၾကတယ္ေနာ္

ငါတုိ႔တစ္ေတြေလ

ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြျပည့္မွီ ဝါသနာကိုယ္စီျဖင့္

နည္းပညာတကၠသိုလ္ (အိုးဘုိ) ကေနေလ

Master ဘြဲ႕ေတြ ယူၾကရေတာ့မယ္……

အခန္႔မသင့္လို႔ ဒီထက္မက ငါတို႔ေတြေလ ေဝးသြားၾကရင္

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ………

ဟိုစဥ္က အတန္းထဲမွာ အရမ္းတြဲလာၿပီး မင္းကိုလမ္းခြဲခါနီး

ေျပာလိုက္ပါရေစသူငယ္ခ်င္း………

“ခင္မင္မႈ အျမင္ဆံုးမွ သည္ ခင္မင္မႈရာသက္ပန္ဆီသို႔”