Professional Authors

အခ်စ္၊အတၱနဲ႔မာယာ

အခ်စ္၊အတၱနဲ႔မာယာ

အခ်စ္ကဲ့…

ႏွစ္လံုးထဲနဲ႔ ႐ႈပ္ေနဆဲ…

လွည့္စားမူတစ္ခုအေပၚ

ထပ္ဆင့္လွည့္စားမူေတြနဲ့

မထားသင့္တဲ့ အတၱတစ္ခုက ငါကို

အေမွာင္တိုက္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခဲ့ၿပီ။

အသက္႐ူရပ္သြားတာမွ

ေျဖသာေသးတယ္

အခုေတာ့ ေနစဥ္ရက္ဆက္

ထပ္ခါထပ္ခါ နာက်င္စြာနဲ႔

ေသဆံုးေနတဲ့ ႏွလံုးသားပိုင္႐ွင္

ျဖစ္ေနမွန္းသိသိ ခ်စ္ေနေသးတယ္။

ေ၀းကြာျခင္းနဲ႔ လြမ္းဆြတ္စိတ္

ျမားႏွစ္လက္က ရင္ကိုခြဲ

ႏွလံုးသား တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ

စူးနစ္လို႔ အဆိပ္တက္ေနခဲ့တာ

ငါကို ငါလွည့္စား….

မ်က္ႏွာလြဲခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကတည္းကေပါ့…။

ျပင္မရတဲ့အမွားဆိုတာက…

ျမင္ရတဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာ

ငါဟာငါ အေမွာင္ဖုန္း

အမိုက္ဆံုးလုပ္ခဲ့တာက

“ငါ့ အခ်စ္ဦး(ဆံုး)က မင္း” ဆိုတဲ့

 စကားတစ္ခြန္းေလးေတာင္

ေျပာမထြက္ခဲ့ေလာက္ေအာင္

အတၱတစ္ခုေၾကာင့္ စံုလံုးကန္းခဲ့တာေလ…။

အတၱဆိုတာကလဲ မင္းအတြက္

ငါဟာ အေကာင္းဆံုးလူ

ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵသက္သက္ပါပဲ။

အၾကည့္ခ်င္းဆံု ႏွလံုးသားခ်င္း

နားလည္႐ုံနဲ ၿပီးျပည့္စံုၿပီလို႔

ထင္မွတ္ခဲ့တဲ့ ငါဟာ..

ေလာကနိယာမေတြေတာင္ ေမ့လို႔ေပါ့။

အေျဖ႐ွိေပမယ့္ ညီမွ်ျခင္းမဲ့တဲ့

ဒီပုစၧာေတြကို မတြက္ရဲတဲ့

ေက်ာင္းသားဆိုရင္ ငါက…

ထိပ္ဆံုးကလူ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

ဒီလိုနဲ႔…

ေက်ာခိုင္းၿပီး မုန္းခိုင္းခဲ့တာ

ငါပါပဲေလ…။

အခုေတာ့…

ငါ့အျဖစ္က

မင္းကို လွည့္စားရင္းနဲ႔

ငါ့အခ်စ္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီေလ။

မင္းအၿပံဳးတစ္ခုက

ႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြ ခ်ိဳးဖ်က္လို႔

အခုခ်ိန္တိုင္ေအာင္

ငါကို ေျခာက္လွန္႔ႏိုင္ဆဲမို႔

႐ုပ္က်ိဳးပ်က္ ထိတ္လန္႔မိကာ

အိမ္မရေသာ ညေတြမ်ားခဲ့ၿပီ။

 

ငါ ဘာကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး

တို႔နွစ္ဦး အတူ႐ွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္

ရင္ခုန္သံတစ္ခ်က္မက လြဲေအာင္

ဆံုခဲ့တဲ့ မင္းအၾကည့္ေတြမွာ

ငါအတြက္…

ခ်စ္ျခင္းတစ္ပိုင္းတစ္စ ပါ႐ုံနဲ႔

ႏွလံုးသားက နာက်င္မႈကို

ေျဖေဖ်ာက္ပစ္လိုက္မယ္။

အခ်စ္ရဲ႕ Chapter (၁) မွာ

စြန္႔လြတ္ျခင္းဟာ အခ်စ္လို႔

လူငယ္ပီပီ သူရဲေကာင္းဆန္ခ်င္ခဲ့တာေၾကာင့္

ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ အလြမ္းမီး၀ိုင္း

အခ်စ္႐ူံးသမား ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။

တကယ္ေတာ့… အခ်စ္မွာ

ခ်စ္ေနဖို႔သာ အဓိကဆိုတာနဲ႔

နားလည္မႈဆိုတာ ႐ွိခဲ့

ရယူခဲ့မိရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔

ေတြးေနာင္တ ရခဲ့မိၿပီ။

ဒီလုိနဲ႔…

မသိစိတ္ သိစိတ္

လြန္ဆြဲမူးရစ္ေစခဲ့တဲ့

ဒီခ်စ္ျခင္းစစ္ပြဲမွာ ငါဟာ

ေသလူနဲ႔မျခား အျပစ္႐ွိလူသားပါ။

‘ဆု’ေပးၾကစတမ္းဆိုရင္

မင္းနဲ႔ငါၾကားက

ဟန္ေဆာင္မႈအေကာင္းစားေတြက

‘Oscar’ဆုေတာင္ ထိုင္ငိုေလာက္တယ္။

ေၾသာ္… ေနာက္ဆံုးေတာ့

အတၱ၊မာယာနဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာေတြက

ငါ့ကို အေသသတ္ခဲ့တဲ့

ႏွစ္လံုးျပဴးေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။

                                Demon

စာၾကြင္း။         မိုးသည္းညတစ္ညမွာ

                        ေရးမိတဲ့ ဒီကဗ်ာအတြက္

ဖတ္မိတိုင္း ရင္နာဆဲမို႔

လြမ္းမိတိုင္းသာ နင္ေပ်ာ္ေနမယ္ဆိုရင္

လြမ္းရင္းနဲ႔သာ ငါေပ်ာ္ေနမယ္။

အင္း… ဒဏ္ရာေတြက

ျပန္ဆံုခ်င္တဲ့ ငါ့အတြက္

ခိုင္လုံလွတဲ့ သက္ေသေတြပဲ။

 

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Jul 14, 2011
Comment #1

ကိုဒီမြန္….အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ
အားေပးေနပါတယ္။

commentinfo By: poem.poem28 at Jul 14, 2011
Comment #2

ကိုဒီမြန္….အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ
အားေပးေနပါတယ္။

commentinfo By: poem.poem28 at Jul 14, 2011
Comment #3

ကိုဒီမြန္….အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ
အားေပးေနပါတယ္။

commentinfo By: poem.poem28 at Jul 14, 2011
Comment #4

ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
က်ဳပ္ေတာ့ႀကိဳက္သြားျပီ။

commentinfo By: yelaylover2010 at Jul 15, 2011
Comment #5

har,,,,,,,,,,,
kyat ti phyan phyan taung hta mi de so yin yon par ma lar?
really really nice.

i m also afraid of being like u.
i wish i never.

wishing u b ok very soon.

commentinfo By: ei lay at Jul 22, 2011
Comment #6

i read again ,,,
then feel sth,

commentinfo By: ei lay at Jan 28, 2012
Comment #7

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီကဗ်ာကို ျပန္ဖတ္တိုင္းမွာ အထီးက်န္တဲ့ လြမ္းဆြတ္မႈတစ္ခုကို ျပန္ျပန္ ခံစားရတယ္ နင့္ေနေအာင္ပဲဗ်ာ ei lay ကိုေတာ့ poemcorner မွာ အေတာ္ေတြ႔ရတယ္ ဒါေပမယ့္ Account တစ္ခုလုပ္မထားဘူးထင္တယ္ လုပ္ၿပီးေတာ့ ခံစားရသမွ်ေလးေတြ ေရးၿပီးတင္ပါလား ကဗ်ာခ်စ္သူတစ္ေယာက္မွာလဲ အေတြးေလးေတြ ႐ွိေနႏိုင္တာပဲ

commentinfo By: Demon at Jan 31, 2012
Comment #8

thz so much,,demon.
but i know i can’t.
i m not as good as like u all.
so i daren’t write.
all my feeling & thoughts r in my diary everday.

commentinfo By: ei lay at Jan 31, 2012

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment