(၁)
ဒီေလာက္ေလးေရးတတ္ရံုနဲ႔ေတာ့
ဘဝင္မဟတ္နဲ႔ေပါ့ကိုယ့္လူ
ဒီဇမၺဴမွာ မင္းထက္တတ္တဲ့သူေတြ
ေရတြက္မရေအာင္ရွိေနပါေသး…
မင္းရဲ႕ အဆင့္ဘယ္ေလာက္လဲ
ကိုယ့္ဖာသာ ကိုယ္ျပန္ေတြးေလ…။
(၂)
ပုတ္ခတ္တဲ့ ဒဏ္ေတြကိုေတာ့
ခံႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ လည္း..
စြတ္စြဲတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ လက္မခံခ်င္ဘူးေလ၊
ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ တစ္သီၾကီးနဲ႔
ရွင္းတမ္းထုတ္ရေတာ့တယ္…၊
“ငါဘယ္သူကိုမွ မေျပာရဲပါဘူးကြယ္
မင္းတို႔ကို ငါေၾကာက္ပါတယ္” ဆိုျပီး
ကိုယ္လြတ္ရုန္းထြက္ခဲ့တယ္…
အမ်ားနဲ႔တစ္ေယာက္မွာေတာ့
ခံႏိုင္ရည္အားနည္းေနတယ္ေလ…။
(၃)
အရံုးေပးတာမဟုတ္ေပမယ့္
ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္..
ငါတကယ္လိုခ်င္ေနတာက
ျမန္မာ့ကဗ်ာ ရဲ႕ဂုဏ္ကိုပဲ
ငါေအာင္ျမင္မွုဆိုတာကိုေတာ့
ဘယ္ေနရာမွာမွ သိမ္းမထားခ်င္ပါဘူး..။
(၄)
ေျပာသာေျပာေနရတယ္
တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေလးတို႔ကို
ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္…
အလြယ္ေျပာျပန္ေတာ့
ေပါ့တယ္ထင္တယ္..၊
ေလးေလးနက္နက္ေျပာျပန္ေတာ့
အပိုေတြလုပ္တယ္တဲ့…၊
ကဲ……
ငါဘယ္လိုမ်ား ရွင္ျပရမွာလဲ…။
(၅)
ရွုပ္ပါတယ္ဗ်ာ…
ကၽြန္ေတာ္ရွင္းရွင္းေလးပဲေျပာမယ္
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ စိန္ေခၚမွုေတြအတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ ဘက္က အင္အားမရွိေတာ့ဘူး..၊
သနားေသာအားျဖင့္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာေတြကို
လက္ခံေပးေစခ်င္ပါတယ္……။
                          
                                      ဆည္းဆာ
(ရင္ထဲမွ ခံစားေနရေသာ မခဲခ်င္စိတ္အတြက္သာျဖစ္ပါသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုေရးသားထားျခင္းမရွိေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္..။)