တေငြ႕ေငြ႕နဲ႕ ပဲ
အရူးျမင့္ခဲ့တယ္ထင္ပါရဲ့…

ေနရင့္ရင့္အေၾကာင္းကိုေတြးရင္း
လက္ရွိစီးဆင္းမႈေတြမွာ
ကာရံေတြေပ်ာက္ရွ သူမ ေျခသံတိုးတိုးေနာက္
သတိရျခင္းေတြ မိနစ္မျပတ္ရြာတယ္…

မ်က္နက္၀န္းစိုလဲ့လဲ့ေတြေအာက္
ခိုလံႈခြင့္ေပ်ာက္ဖူးတာေတာင္မွ
ဆံႏြယ္ခက္ေတြရဲ့ ယိမ္းခ်င္းမွာ
သာယာနာေပ်ာ္ေနတုန္းေပါ့…

ေလညင္းနဲ႕ခတ္တဲ့ စကားလံုးေတြ
ေရႊေရာင္ျခယ္ရယ္သံတခ်ိဳ႕နဲ႕
ပ်ား၀တ္ရည္လိမ္းေသာ ရက္စြဲမ်ား
ဘယ္လိုေခ်ဖ်က္မႈေတြက
ေ၀၀ါးေစနိုင္ပါ့မလဲ…

ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္…
ဘယ္ေသာင္ဘယ္ကမ္းမွာမွ
ဆိုက္ေရာက္ဘူတာမျပခဲ့သူ
ျငဴစူမွာေၾကာက္တတ္ေနရဲ့…

အဲဒါနဲ႕
ရွိစုမဲ့စု ေလးေတြထဲ
အိပ္မက္ေတြစုေဆာင္းရင္း
လံုးလံုးလ်ားလ်ား ရူးျခင္းကိုပဲ ေစာင့္ရေတာ့မယ္….