ျမင္ေလရာတုိင္းသည္ နက္ေမွာင္ေသာအေမွာင္ထုအျဖစ္ႏွင့္သာ ေတြ ့ျမင္ေနရသည္။ညဟူ၍ေျပာရန္လဲ လမင္းကုိလဲမေတြ ့၊ ၾကယ္ကုိလဲမေတြ႔ေခ်။ေမွာင္မဲေသာအေမွာင္ထုကုိ ညဟုကင္ပြန္းမတပ္လွ်င္ မည္သုိ့အမည္ေပးရမည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္မသိ။
ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေပ်ာက္ေနေလျပီ။အေမွာင္ထုမွလြတ္
ရန္ကၽြန္ေတာ္မည္သုိ႔ ၾကိဳးစားရမည္နည္း။ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရမည္ အသက္ရွင္သန္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ပီသေအာင္ ကၽြန္ေတာ္အားထုတ္ရမည္။ကၽြန္ေတာ္အတြက္အလင္းသည္ လုိအပ္ေနသည္။အေမွာင္ထုႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ညအိပ္ခ်ိန္မွလဲြ၍
 ဤမွေလာက္ၾကာေအာင္မေတြ့ထိဘူးခဲ့။အေမွာင္ထု၏ေခ်ာက္ခ်ားျခင္းကုိလဲကၽြန္ေတာ္စတင္ခံစားလာရသည္။ စမ္းတဝါးဝါးႏွင့္သာေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။မည္မွခရီးေပါက္ေနသည္ကုိလည္းမသိမည္သုိ ့ေရာက္ေနသည္ကုိလဲမသိ။

                  ေလွ်ာက္လာေနရင္းအေတာ္ေဝးေဝးမွအလင္းေရာင္ေလးကုိ ေမွာင္ေနေသာေနရာမွကၽြန္ေတာ္သည္ အလြယ္တကူျမင္လုိက္ႏုိင္သည္။ထုိအခ်ိန္တြင္ျဖစ္ခဲ့ေသာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တခါမွမခံစားဖူးခဲ့။ထုိအလင္းေရာင္ေလးဆီသုိ ့ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းမ်ားသည္ပင္ေပါ့ပါးလြန္းလွသည္။သြက္လက္လြန္းလွသည္။ရင္ထဲ၌လဲေပ်ာ္ေနသည္
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ၊တမ္းတရူးသြပ္ခဲ့ရေသာအလင္းေရာင္သည္လည္းကၽြန္ေတာ္ႏွင့္လက္တကမ္းအကြာသုိ ့ေရာက္ေနေလ
ျပီ။
               အလင္းေရာင္ထြက္ေနေသာအရာဝတၳဳ ေရွ႔တြင္ေျခစံုရပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္မ်က္စိေခတၱမွပိတ္ထားမိသည္။မ်က္ခြံတစ္စံုကုိ
အသာအယာျဖည္းညွင္းစြာ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခ်ိန္တြင္ မုဒ္ဦးတံခါးတစ္ခုကုိေတြ ့လုိက္ရသည္။ထုိမုဒ္ဦးမွအလင္းေရာင္မ်ားထြက္
ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။မုဒ္ဦးမွလြဲ၍ဘာမွမရွိေခ်။မုဒ္ဦး၏တံခါးႏွစ္ခုမွာလဲေစ့ထားရံုမွသာ။ကၽြန္ေတာ္အလြယ္တကူ တြန္းဖြင့္လုိက္သည္။
                အထဲတြင္အလင္းေရာင္ရွိသည္ မည္သည့္ေနရာမွထြက္ေပၚေနမွန္းေတာ့မသိ။သစ္ပင္မ်ား စမ္းေခ်ာင္းမ်ား ေက်းငွက္
တိရစာၦန္မ်ားကုိျမင္ေတြ ့လုိက္ရသည္။ကၽြန္ေတာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိခ်လုိက္ႏုိင္ပါျပီ။အေမွာင္ထဲတြင္မေနေတာ့။သာယာေသာ ေအးခ်မ္းေသာ ေနရာဆီသုိ ့ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မည္။ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ အေမွာင္ထုအားကၽြန္ေတာ္ ထာဝရေက်ာခုိင္းလုိက္ေတာ့
မည္။မုဒ္ဦးအတြင္းသုိ ့ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္သြားလုိက္သည္။မုဒ္ဦးအတြင္းကမာၻ၏သာယာမႈကုိအံအားသင့္မွင္သက္ေနမိသည္။
               သတိရ၍ဝင္ခဲ့ေသာမုဒ္ဦးကုိလွည့္ၾကည့္မိလုိက္ေသာအခါမုဒ္ဦးသည္ကၽြန္ေတာ့္ ျမင္ကြင္းမွတျဖည္းျဖည္းျခင္း ေဝးဝါးျပီး
ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလေတာ့သည္။“ဟာ…..ဟ” ဒီအတြက္ေတာ့အေၾကာင္းမဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ့အတြက္သာယာေသာေနရာကုိ
ရွာေတြ ့သြားျပီပဲ။
              ကၽြန္ေတာ္လွမ္းခဲ့ရေသာေျခလွမ္းမ်ား ပင္ပန္းခဲ့ရေသာစိတ္မ်ားအား အနားေပးလုိက္ႏုိင္ေလျပီ။စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္သည္ႏွင့္
ပင္ပန္းမႈဒဏ္ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးမ်ား စဥ္းလာသည္။ကၽြန္ေတာ္အနားယူခ်င္ျပီေလ။ဒါေပမယ့္မုိးမွမခ်ဳပ္ေသးတာ မုိးခ်ဳပ္မွကၽြန္ေတာ္ကအိပ္ေနၾကေလ။ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနရင္းကအခ်ိန္သာၾကာသည္ အလင္းေရာင္ကေပ်ာက္မသြား ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္ပါလ်က္နဲ ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲဗ်ာ အလင္းေရာင္ရွိရင္ကၽြန္ေတာ္မအိပ္တတ္ဘူး
မအိပ္ဘဲေနရမည့္အတူတူေတာ့ကၽြန္ေတာ္အေမွာင္ထဲသာျပန္သြားခ်င္ေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခ်င္လြန္းလုိ ့ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊အလင္းေရာင္ေလးရုတ္သိမ္းေပးပါ့လားဗ်ာ………………….။