အရြက္စိမ္းၾကားက

(မၾကာခင္ ႏြမ္းေျခာက္မဲ့)

ပုရစ္ဖူးက

ဥယ်ာဥ္မွဴးကို ေမွ်ာ္တယ္ ။ ။

သူ႔အဆင္း ၊ သူ႔အနံ႕နဲ႕

ေလာကကို အလွဆင္မတဲ့ေလ …

သူ႔အသံက

တစိတ္ေတာ့ တိုးညွင္းလြန္းတယ္ 

(ငါကေရာ . . .  )

တီးသူမဲ့ ဂစ္တာက . . .

သူ႔ရင္ထဲက ႀကိဳးကို ေမွ်ာ္တယ္

အတိတ္ကို အိပ္မက္ရင္း

၀မ္းေခါင္းထဲက ၾကြက္တိုးသံနဲ႔

လန္႔ႏိုးေတာ့ သူငိုတယ္ . . .

(ငါ့မွာလဲ ႀကိဳးမဲ့ရင္ဘတ္ရွိတယ္)

တိမ္ၾကားေနျခည္ရယ္

လင္းပါ

လက္ပါ

ေႏြးေထြးမွဳနဲ႔ လႊမ္းျခဳံလွည့္ပါ

ငါ . . .

ျပန္လာဖို႔ ေျပာမထြက္ေပမယ့္

ငါ (တို႔)

နင္(တို႔)ကို

လြမ္း  . . ေန  . . တယ္