ဌာေနအေဝး ကဗ်ာေလးျဖင့္

ႏႈတ္ခြန္းခ်ဳိသ လြမ္းျပေသာ္လည္း

ခ်စ္ညီမရယ္ အလြမ္းမေျပ

ကၽြမ္းလုျပီ ငါ့ႏွလုံးသားထဲ..။

ေဝးျပီဆုိမွ သိလာရသည့္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ခ်စ္သဒၶါက

ရင္မွာထုိးေဖာက္ တစ္မုိးေအာက္သုိ႔

တေယာက္တည္းသာ ခ်စ္ခဲ့မိျပီ…။

ဒဏ္ရာေတြလည္း ရင္မွာမစဲ

တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ခဲေနဆဲ

ငါ့ႏွလုံးသားထဲ ဝင္ေရာက္ကာရယ္

သခင္ျမင္လွည့္ ၾကင္နာလွည့္ကြယ္…။

ခ်စ္သက္ေသေတြ ရင္မွာတန္းစီကာ

ျပလုိက္ခ်င္ရဲ႔ ျမင္လွည့္မည့္သူ

ငါ့အနားမွာ မင္းမရွိေလေတာ့

ရင္နာနာနဲ႔ ေျဖသိမ့္ခဲ့တယ္…။

သူ႔အနားမွာ အနီးေနခုိက္

ႏွလုံးသားဟာ မသိေလေတာ့

ခ်စ္ေမတၱာရယ္ တေျမျခားသလုိ

အေနနီးေသာ္လည္း ေရျခားေနခဲ့ျပီ…..။

ေဝးၾကေတာ့မွ သိလာတဲ့

တုိ႔ခ်စ္သက္ေသနဲ႔ ကံတရားရယ္

တစ္မုိးေအာက္မွာ တေယာက္တည္း

အလြမ္းေတြနဲ႔ အထီးက်န္ဆဲ…။

ငါငယ္ငယ္က အတိက္ပုံရိပ္ေတြ

အရိပ္ပမာ ထင္ဟက္ေနခဲ့

ငါျမင္ခဲ့ေသာ အတိက္မ်ား၏

သခင္မကုိ ငါ့ရင္တြင္းမွာ

တသသနဲ႔ လြမ္းဆြတ္ေနတုန္း…။

ကာရံမညီေသာ ကဗ်ာထက္မွာ

အတိက္အရိပ္ေတြ သီကုံးရင္း

ငါ့အခ်စ္သက္ေသ ထြက္ဆုိခ်င္ေပမဲ့

အခုေတာ့လည္း ငါေနာင္တနဲ႔ေပါ့…။

ေဝးသြားခဲ့ျပီ ေဆြးသြားခဲ့ျပီ

ရရွိခဲ့ျပီ ငါ့ေနာင္တေတြ

အဆုံးစမဲ့ ေကာင္ကင္ျပင္ထဲ

လြင့္ေမ်ာရင္း စိတၱဇနဲ႔လူး…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

http://www.venpunnavamsa.blogspot.com

[email protected]