“ငါ့ အခ်စ္”
ငရဲခန္းလည္း မဟုက္ပါဘူး။
အၿမဲတမ္းလည္း မလြမ္းပါဘူး။
မၾကာမၾကာ မဟုက္ပါဘူး။
တစ္ခါတစ္ခါ မွပါ။
မလြမ္းတတ္တာ မဟုက္ပါဘူး။
မလြမ္းရက္ တာပါ။
နင့္ကို တစ္ခါသတိရရင္
ငါတစ္ခါ (စု) ထားတာ
နင္တယုတယ သိမ္းဖို႔ေတာ့မဟုက္ပါဘူး။
နင္ သိထားေစခ်င္တာ… ။
သူမ်ားေျပာတာ နားေထာင္ယံုနဲ႔ေတာ့
ငါ့အေၾကာင္းက မျပည့္စံုပါဘူး။
ငါကေလ နားမလည္တတ္တာ
မခ်စ္တတ္တာ မဟုက္ပါဘူး။
နားမလည္လို႔ ‘အခ်စ္’ လို႔
ထင္ခဲ့တာပါ။
နင္နားေထာင္မယ္ဆို…
ငါ ေျပာခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပါ။
ခုမွပဲ မနက္ျဖန္ဆိုတာ
ဒီေန႔ မဟုက္မွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ
နားလည္တတ္လာတာ…။
Comment #4
အားေပးသြားသည္

Comment #5
ေကာင္းတယ္.
အားေပးသြားတယ္ေနာ္။

Comment #6
သူမ်ားေျပာတာ နားေထာင္ယံုနဲ႔ေတာ့
ငါ့အေၾကာင္းက မျပည့္စံုပါဘူး။
အဲတာေလးႀကိဳက္တယ္…။

Comment #7
ခုမွပဲ မနက္ျဖန္ဆိုတာ
ဒီေန႔ မဟုက္မွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ
နားလည္တတ္လာတာ…။
ၾကိဳက္တယ္ မိုက္တယ္ဗ်
🙂
အားေပးသြားတယ္ဗ် အစ္ကိုေတာ္

Comment #9
ငါကေလ နားမလည္တတ္တာ
မခ်စ္တတ္တာ မဟုက္ပါဘူး။
နားမလည္လို႔ ‘အခ်စ္’ လို႔
ထင္ခဲ့တာပါ။
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ…..စာသားက ကြက္တိပဲ
အားေပးသြားပါတယ္…။ ။

Comment #10
ငါကေလ နားမလည္တတ္တာ
မခ်စ္တတ္တာ မဟုက္ပါဘူး။
နားမလည္လို႔ ‘အခ်စ္’ လို႔
ထင္ခဲ့တာပါ။
goodတယ္ဗ်ာ။စာသားက အားေပးသြားပါတယ္။

Comment #11
ဖိုးၾကယ္ေရ…
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔…ေတာ့
မင္းလည္း…ေတာ္ေတာ္မ်ားလာၿပီ

Comment #12
ေနာက္တခါ ဒီထက္ပိုျပီး ေကာင္းေအာင္ေရးႏုိင္ပါေစ…။

Comment #1
လုလင္ အားေပးသြားပါတယ္