ျပကၡဒိန္ေတြ ေျပာင္းလို႔
ေန႔၊ ရက္ ေတြလည္းေဟာင္းကုန္ၿပီ။

ခိုင္ၿမဲေအာင္ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီးမွ
ဟိုး အေ၀းဆံုးကို္ ေထာင္ပစ္လိုက္တဲ့ေနာက္
လိုက္ေလ်ာက္ၿပီးမွ…
အဲ့ဒီ့ အရာကိုရေတာ့တယ္… ။

ငိုထားတဲ့ မ်က္ႏွာေတြကိုနင္း
ရသမွ် လမ္းခင္းေလ်ာက္သူေတြလည္း
အမ်ားသား… ။

ေၾကာက္စရာ ငရဲ ကိုေတာင္
သူ႕ အတြက္ဆို
အလည္ေရာက္သြားသူလည္း
အမ်ားသား… ။

မွန္ကန္စြာေတြး
မွန္ကန္စြာေရး လို႔
တိတိက်က်သံုးစြဲသြားသူေတြလည္း
အမ်ားသား… ။

အဲ့ဒီ့ အရာကေတာ့…
လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့
“ ပိုက္ဆံ ” ဆိုတာပါပဲ… ။

ကၽြန္ေတာ္သာ…
တန္ခိုးရွင္တစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ရင္
အဲ့ဒီ့ အရာကို…
လူမရွိ၊ သူမရွိ ကၽြန္းမွာ…
မီးတုတ္လို ထြန္းပစ္ခ်င္တယ္… ။