ညကုိအလွဆင္ထားတဲ့
သဘာ၀ရဲ႕မပြင့္မလင္းအလွကိုျမင္ျပီး
ဘာကိုလြမ္းလို႔လြမ္းမွန္းမသိလြမ္းေနပါရဲ႕
အိမ္ကိုလား……..တစ္ေယာက္ေသာသူ႔ကိုလား
လြမ္းေတာ့လြမ္းေနတာပါပဲ
သူတို႔ကိုေတြ႔လို႔ အားကုိးတၾကီးရင္ဖြင့္ဖို႔ၾကံေတာ့
အေပၚစီးကျပံဳးျပေနက်တယ္
ကိုယ္လြမ္းေနပါမွ ရယ္ျပေနေသး
ခ်စ္ရက္ကေတာင္မုန္းခ်င္လာတယ္
ဒါေပမဲ့ျဖည့္ေတြးလိုက္ပါတယ္
ငါ့ကုိအားေပးျခင္းမ်ားလားေပါ့
အဲ့အခ်ိန္ ကသုတ္ကရက္ျဖတ္သြားတဲ့ေလေျပးရဲ႕
ျပန္႔ထြက္လာတဲ့ညရနံကုိရလို႔
အားပါးတရရႈိက္လိုက္တယ္
ရင္ဘတ္ထဲေႏြးသြားလို႔သက္ေတာင့္သက္သာရွိသြားေလရဲ႕
သတိရလို႔နာရီၾကည့္ေတာ့မွ လမြန္းေတာင္တည့္ေနပီ
လွည့္ကင္းေတြ႕လို႔ကြမ္းယာေတငး္၀ါးပီး
မလင္းတဲ့မီးတိုင္ေအာက္ ေပထိုင္ေနလိုက္တယ္
ေသာ္တာနဲ႔စကားေျပာမယ္ေပါ့
ကုိယ္ပါးစပ္ဟတာလည္းျမင္ေရာ
သူမကတိမ္ေတြထဲ၀င္ပုန္းေနတယ္
စကားေျပာစရာအေဖၚလညး္မရွိလို႔
ရုပ္စုရုပ္စုနဲ႔သူတို႔ရဲ႕ႈစကား၀ိုငး္ကုိေတြ႕လို႔
ေျပာစရာအေဖၚရပီဆိုပီး လွမ္းေမးလို္က္တယ္
“ေဟ့ဘာေျပာေနၾကတာလည္း“လို႔ေမးေတာ့
ဗီးနပ္စ္ရဲ႕လက္ကိုရွာဖို႔ဆိုပဲ
“ရွာမေနနဲ႔ေဆးခန္းသြာတက္လိုက္ေလ”ဆုိေတာ့
ငါ့ေကာင္ေရ အထူးကုကေစ်းၾကီးတယ္ဆိုပဲ
“က်ဳပ္ေတာင္အလြမ္းေတြရႈိက္လြန္းလို႔
ေခ်ာင္းဆိုးခၽြဲက်ပ္ျဖစ္ေနတာ
ေဆးရံုၾကီးမွာပဲကုတယ္”လို႔
က်ေနာ္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
သူတို႔ကစိုးရိမ္တၾကီးနဲ႔လွမ္ေျပာေသးတယ္
မငး္ေတာ့ေဆးကုမွားပီ မငး္ျဖစ္ေနတာကင္ဆာဆိုပဲ
က်ေနာ္၀ေအာင္ရယ္ပီးမွ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
“အေပါက္ေစာင့္ေတြကို လဘၻရည္ဖိုးႏွစ္ရာေပးလုိက္ရတညး္က
က်ေနာ့္ေရာဂါ ေဆးမတိုးေတာ့ဘူးဆုိတာ သိပီးသားလို႔”
ေျပာျပီး က်ေနာ္လညး္ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႔ကိုယ္ျပန္လာလိုက္တယ္
သူတုိ႔လညး္ေခါင္းကုတ္ပီးက်န္ခဲ့ေလရဲ႕
ပီးေတာ့လမ္းမွာ က်ေနာ္ရင္ပူလုိ႔ မိုးခါးေရငါးဆယ္ဖုိး၀ယ္ေသာက္တယ္
ႏွင္းဆီတစ္လိပ္ဖြာျဖစ္တယ္
မွတ္မွတ္ရရ……..အဲ့ညက
ၾကယ္စံုတက္စံုရွိေနေလရဲ႕………….