ဘ၀….
ဘ၀…နဲ႔
ပိတ္ပိတ္ရြတ္ေနတဲ့အသံေတြ…။
တဒဂၤနဲ႔
ေပ်ာက္ပ်က္သြားလိုက္ပုံက
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းလို….။
အမွားမ်ားမ်ား
အမွန္နည္းနည္း
ေရာေမႊထားတဲ့
မွ်တျခင္းက
အညတရေတြရဲ႕ဘ၀အလယ္
ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့လ်က္….။
တရားျပေပမယ့္…
မတရားက်တာေတြ ရိွသလို
အေနအထားမလွေပမယ့္
သဘာ၀က်တာေတြရိွတယ္….။
ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳးမႈ ေနာက္ကြယ္
တိုးတက္လာပါတယ္
မ်ိဳးမစစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ…..
ေလ်ာ့က်လာပါတယ္
ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ….။
ကာလာေတြစုံလာေတာ့
အျဖဴက ျဖဴခြင့္မရဘူး…
ကိုယ္တိုင္ ေဖာက္ထုတ္တဲ့
ေသြးေတာင္ မရဲတရဲ….။
ႏုံခ်ာမႈေတြေၾကာင့္လား….
ပုံစံမတူမႈေတြေၾကာင့္လား…..
အေတြးေတြကလည္း မရိုးရွင္းျပန္ဘူး…..။
ေလာကဇာတ္ခုံေပၚမွာ
အညတရေတြက
ဇာတ္ပို႔ျဖစ္လုိက္…
ဇာတ္ရန္ျဖစ္လုိုက္…
မင္းသားျဖစ္လိုက္….
ဗီလိန္ျဖစ္လိုက္….။
အတည္တက်မျဖစ္တဲ့
ဘ၀ေတြအလယ္-
ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတဲ့
ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ….
ဖိႏိွပ္ခ်င္ေနတဲ့
အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ …..။
လုပ္သလို မျဖစ္တဲ့အခါ
ျဖစ္သလို လုပ္လာတဲ့
အေျခအေနေတြ….
ျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႔
ျဖစ္ေနတာေတြကလည္း
ေတ့လြဲေတြမ်ားတာတယ္….။
ေရလိုက္ငါးလိုက္နဲ႔
ဘ၀ကို …..
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ကူးရင္း
ေပၚလိုက္ျမွဳပ္လိုက္နဲ႔
ေဗဒါလို
အံကိုခဲရင္း…
တိတ္တိတ္ကေလး
ကူးခက္ေနလိုက္တာ
အခ်ိန္ၾကာေတာ ့လဲ
ဘ၀ပင္လယ္က်ယ္မွာ
အလုိက္သင့္…
ေမ်ာလိုက္ေနရတာ မ်ားတယ္။