ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္ရဲ႕ဆံပင္ေတြလို
ရ်ည္လ်ားေကာက္ေကြ႕လာ
တခမ္းတနားေလာင္ၿမိဳက္မႈေတြနဲ႔
အသစ္လြင္ဆံုးမာယာေတြေပၚ လမ္းသလား
၀ံပုေလြနံ႔သင္းသင္းေျခာက္ေသြ႕မြဲျပာဒဏ္ရာညေတြ
မိုးမလင္းမိုက္တဲ့ၿမိဳ႕ျပ
သူဟာ ဘ၀ကို စိန္စီေရႊခ်ခ်င္တဲ့အေပ်ာ္ဖတ္မိန္းမေတြကိုလဲ
ေနာက္ဆံုးေပၚဒီဇိုင္းနဲ႔ ၀တ္ဆင္ထားျပန္တယ္

ၿမိဳ႔ျပဟာ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔မတန္ေအာင္ ေတာ္လဲသံေတြ ထစ္ခ်ဳန္း
ၿမိဳ႕ျပဟာ လူနဲ႔သူနဲ႔မတူေအာင္ တြန္းတိုက္မာန္ဖီေနၾက

အေတြးအေခၚေတြကတစ္ဆင့္
အကုသိုလ္ဓာတ္ကူးၿပီး စိတ္ေလာင္ကၽြမ္းရာ
ေသြးရိုးသားရိုးဆႏၵေတြ လုပ္ႀကံခံရတဲ့ၿမိဳ႕ျပ
အသက္ဓာတ္က တေငြ႔ေငြ႔ ေမွာင္

စေတးၾက . . .
ေရာဂါတစ္ခုအတြက္ ေရာဂါတစ္ခု
ပုတ္ခ်ၾက . . .
ထမင္းတစ္လုတ္အတြက္ ထမင္းတစ္လုတ္
လုယက္ၾက . . .
ဘ၀တစ္ခုအတြက္ ဘ၀တစ္ခု
နာက်င္ၾက . . .
မ်က္ရည္တစ္စက္အတြက္ မ်ည္ရည္တစ္စက္

ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ေတာရိုင္း႐ႈခင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚ
ငါတုိ႔ဟာ ဦးခ်ဳိကို ခ်ဳံထဲထိုးစိုက္မိတဲ့သမင္ပ်ဳိေတြလို
ငါတို႔ဟာ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔အတူ စိတ္နာက်ခဲ့ၿပီ

                                                       ကိုသွ်ား