ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိတာ အျပဳံးက စတင္တယ္တဲ့
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြထဲ
ခလုတ္တုိက္ရင္း ေတြ႔ခဲ့မိတဲ့
အပုိင္းအစေလးက အျပဳံးေတြ ေဝဆာလုိ႔
ခံစားခ်က္ေတြ တုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္
အဲဒီေန႔က ျငိမ္းခ်မ္းေရးလား စဥ္းစားၾကည့္….။

ရုတ္တရပ္နဲ႔ ခရီးတစ္ခုကိုေရာက္ခဲ့
မွတ္တုိင္မဲ့တဲ့ လမ္းတစ္ခုမွာ
ေျပးလမ္းကုိ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့
အျပဳံးတစ္ခုက မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲ
ညႈိ႕ငင္ဖမ္းစား အႏုိင္ယူသြားတာ
အဲဒါေတြက ျငိမ္းခ်မ္းေရးလား စဥ္းစားၾကည့္…။

စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ၾကြထက္သန္လုိ႔
ကုိယ္သန္ရာ အလုပ္တစ္ခုကုိ
ခြန္အားေတြနဲ႔ အားထုတ္ရင္း
ဘဝတေကြ႔ကုိ ျဖတ္သန္းခုိက္
ထာဝရ မေမ့ႏုိင္တဲ့ အျပဳံးတစ္ပြင့္က
အေဝးက ေလလြင့္ရင္း
မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲ ဖမ္းစားအႏုိင္ယူသြားခဲ့..
အဲဒီအရာေတြက ျငိမ္းခ်မ္းေရးလား စဥ္းစားၾကည့္….။

အျပဳံးေတြသာ ရင္ထဲမွာ စြဲျငိ
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း မရွိခဲ့ေသးတဲ့
ဖဲေမြ႔ရာထက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း
ေဝဒနာ ခရီးတစ္ခုကုိ
နာက်င္စြာ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့
မေသခ်ာေသးတဲ့ ရွာေဖြျခင္းေတြက
ႏွလုံးအိမ္ကုိ ရုိက္ခြင္းေခ်ျဖတ္ရင္း
တပ္မက္မိခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအျပဳံးတစ္ပြင့္ကုိ
ေမွ်ာ္လင့္တမ္းတ လြမ္းရတာပဲ လက္က်န္ျဖစ္ခဲ့ျပီ…။

ေနာက္ဆုံးေတာ့…
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းက အစြဲအလန္းေတြကုိ
ဖိတ္စာအိတ္ထဲ ေခါက္သိမ္းခဲ့
ထင္က်န္ခဲ့တဲ့ အတိတ္အပုိင္းစေတြကုိ
စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိရင္း အခမ္းနားပြဲတက္လုိ႔
ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ မရွိတဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔
ႏွစ္ကုိယ္တူ လြမ္္းဆြတ္ျခင္းေတြ
ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆုိရင္း
အျပဳံးေတြ ကုိယ္စီ ေဝဆာခဲ့ျပီ….။

ကုိယ္စီ နားလည္မႈ ကုိယ္စီ အသိတရားမ်ား
ကုိယ္စီ ၾကင္နာမႈ ကုိယ္စီ ခ်စ္ျခင္းေတြက
ျငိမ္းခ်မ္းေရး စတင္တဲ့ အျပဳံးေတြပါ…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း