ေတာင္ပံကေတာ့ ျဖန္႔ထားတာပဲ
ဇူလုိင္ကေတာ့ ေရာက္မလာေသးဘူး။

သစ္ရြက္ကေလးယံုေအာင္
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လုိေၾကြျပရမလဲ…ေႏြရယ္
လြဲဖူးခဲ့တဲ့ ၂၄ နာရီေတြထဲ
ေတာင္ပံပါေတာ့…
တစ္ကိုင္းထဲနားခ်င္ခဲ့ဖူးတာပဲ။

ယံုပါေတာ့ သစ္ရြက္ကေလးရယ္
အလင္းလည္းမဟုတ္
အေမွာင္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့
(ငါ) ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတေလက
ညေနခင္းေလးကုန္သြားမွာကိုလည္း
ေၾကာက္ဖူးသူေပါ့။
 

စကားေလးႏွစ္ခြန္းကို
ပန္းႏုေရာင္တံတားထုိးၿပီး
နားေထာင္သြားတဲ့ေကာင္းကင္
(အသက္ရွဴေတာင္မွားလုိ႔)
အနာေပၚလည္း ေႏြက်ၿပီေမေမ။

ေနာက္ဆံုး…
ဇူလုိင္ကို မုိးစာေကြ်းဖုိ႔မ်ား
(ကြ်န္ေတာ့္ဘက္) နဂါးဦးေခါင္းလွည့္ခဲ့ေလေရာ့လား
ေႏြေႏွာင္းသစ္ရြက္ေလးရယ္
သူ႕မွာလည္းသူ႕ တိမ္တုိက္ေတြနဲ႔
ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း ကြ်န္ေတာ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ေၾကာင့္မုိ႔
ကြ်န္ေတာ္လြမ္းေနတာေလး
သူမ…
သိသြားမွျဖင့္။
 

ေနပိုင္