“ငယ္ငယ္တုန္း ေခါင္းေလာင္းသံ အပိုင္းေျခာက္”                          

                             (တေက်ာ႔ျပန္နဲ႔ ဘင္ခရာ…………….)               

 

တကယ္ထြက္လာတဲ႔သတင္းအတုိင္းေနျပည္ေတာ္ေက်ာငး္က နနး္ေရွ႔ကိုေျပာငး္ရပါတယ္။

အဲေတာ႔ က်ေနာ္ ေနျပည္ေတာ္က ထြက္ျပီး ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာငး္ေျပာငး္ဘုိ႔ စီစဥ္ရပါတယ္။

ပထမဆုံးက်ေနာ္တုိ႔အိမ္နဲ႔ကပ္ရက္မွာရွိေနတဲ႔ အမွတ္တစ္အထက္တနး္ေက်ာငး္

ကို သြားပါတယ္။

ေက်ာငး္ေတြခဏခဏေျပာငး္တဲ႔သူမုိ႔ထင္ပါတယ္။

လက္မခံလုိက္ပါ။

အဲဒီတုံးက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးကေတာ႔ ေဒၚက်င္ျမဳိင္ ပါ။

စာေရးဆရာၾကီးေမာင္သာရတုိ႔နဲ႔အမ်ဳးိေတာ္ပါတယ္။

စည္းကမ္းအရမ္းေကာငး္တယ္လုိ႔ နာမယ္ၾကီးတဲ႔ဆရာမၾကီးျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ေနခြင္႔မၾကဳံခဲ႔ပါဘူး။

အဲဒါနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ဦးေလးေတြကလည္း စိန္ပီတာမွာဘဲျပန္ထားခ်င္ၾကပါတယ္။

ဒါနဲ႔ဘဲ ငယ္ငယ္ကေနခဲ႔တဲ႔ေက်ာငး္ကို တစ္ေက်ာ႔ျပန္ျပီးေရာက္ရျပန္ပါတယ္။

 

ၾကဳံတုနး္ေလးပြားလုိက္ရရင္ အရင္က ေက်ာင္းသူေက်ာငး္သားေတြက

ကုိယ္႔ေက်ာငး္ကုိ  ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တတ္ဂုဏ္ယူတတ္ၾကပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ စိန္ပီတာေက်ာငး္ထြက္ေတြဆုိရင္လဲ “ပီတာရုိက္စ္”ျခင္းသာေတြ႔လုိ႔ကေတာ႔

ကိုယ္ညီအကိုေတြျပန္ေတြ႔သလုိစိတ္ထဲမွာရင္းနွီးခ်စ္ခင္တတ္ၾကပါတယ္။

အထူးသျဖင္႔သူမ်ားျမဳ႕ိရြာေရာက္တယ္ဆုိပုိလုိ႔သိသာပါတယ္။

 

က်ေနာ္ေျခာက္တန္းနွစ္ စိန္ပီတာမွာေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ႔

ေက်ာငး္အုပ္ဆရာၾကီးက ဆရာၾကီးဦးလွျဖစ္ပါတယ္။

အသားညဳိညဳိ အရပ္ရည္ရည္ သေဘာေကာင္းလွပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ စိန္ပီတာေက်ာင္းသားေတြက ဆရာၾကီးထက္ သူ႔လက္ေထာက္

ဆရာ” ဘီေအ၀ီလွ်ံ”ကိုပုိေၾကာက္ရပါတယ္။

ဆရာဘီေအက ဟုိ သာသနာျပဳေက်ာင္းမွာကတည္းက ပါလာခဲ႔တာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာငး္စည္းကမ္းေကာငး္တာ ဆရာဘီေအ ေၾကာင္႔ဆုိတာ သိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္။

ေက်ာင္းတက္ျပီးျပီဆုိတာနဲ႔ ဆရာဘီေအက တစ္ခန္း၀င္တစ္ခန္းထြက္လုိက္ျပီးစစ္ပါတယ္။

ဆရာၾကီးေရာငး္လွည္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ အတန္းထဲက အျပစ္ရွိသူေတြက အတန္းအျပင္ဘက္

ေကာ္ရစ္ဒါမွာလက္ကေလးပုိက္ျပီးဆရာၾကီးအလာကို အသင္႔ေစာင္႔ေနၾကရပါတယ္။

ေက်ာငး္တက္ေနာက္က်သူ၊အိမ္စာမလုပ္ခဲ႔တဲ႔လူ၊ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္မမွန္တဲ႔လူ၊

ေျပာမရ ဆုိမႏုိင္ေဆာ႔လြန္းတဲ႔သူေတြကုိ အခန္းအျပင္ထုတ္ထားပါတယ္။

ဆရာၾကီးေရာက္လာရင္ေတာ႔ ဘာေၾကာင္႔အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ေနရသလဲ

ဆုိတာကုိ ေမးျပီး အျပစ္ေပးတဲ႔အေနနဲ႔ၾကိမ္လုံးနဲ႔လက္ဒါမွမဟုတ္ ေျခသလုံးကုိရုိက္ပါတယ္။

ေနာက္အဲလုိအခန္းအျပင္အထုတ္ခံရရွက္စရာေကာင္းပါတယ္။

အားလုံးက၀ုိငး္ၾကည္႔ၾကတာကိုး။

သူမ်ားေတြအစခံရတာက အရုိက္ခံရတာထက္နာပါတယ္။

 

က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္း၀င္းၾကီးကအေတာ္ေလးကိုက်ယ္ပါတယ္။

ျမင္ေအာင္ေျပာျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔…………………………….

အေရွ႔ဘက္ေပါက္ကေန ေက်ာငး္ထဲကုိ၀င္မယ္ဆုိရင္ေဘာ႔လုံးကြင္းၾကီးကုိစျမင္ရမွာပါဘဲ။

၀င္၀င္ျခင္းေတြ႔ ရတာကေတာ႔ မုန္႔ဆုိင္တန္းေတြပါ။

အ၀င္၀မွာရွိတာကေတာ႔ ေနၾကာေစ႔ေလွာ္ေတြကို ဖန္ပုံးထဲမွာထည္႔ျပီးမွကန္႔ေတာ႔ခြ်န္ေလးေတြနဲ႔ ထည္႔ေပးတဲ႔” ၾကည္သာရႊင္”ေနၾကာေစ႔ေလွာ္ဆုိင္။

အာလူးပူရီသယ္ကေတာင္ဘက္အစြန္ဆုံး။

အလယ္ေခါင္မွာေတာ႔ အေၾကာ္နဲ႔ေကာက္ညွင္းေပါင္းသည္။

အေနာက္ဘက္အစြန္ဆုံးမွာေတာ႔ ေရႊရင္ေအးသည္။

သူ႔ေတာင္ဘက္မွာ မုန္႔အစုံေရာင္းတဲ႔အသည္၊

ဟုိအရင္ကေတာ႔ ထန္းရြက္ကေလးနဲ႔ေကာ္စားရတဲ႔ ကုလားပဲသုတ္သည္။

စမူစာသုတ္အသည္။

ေတာင္ဘက္က ကုကၠဳိလ္ပင္ေအာက္မွာေတာ႔ မုန္႔ဟင္းခါးသည္။

သူ႔ေတာင္ဘက္ အေဆာင္ေအာက္မွာေတာ႔ ပြတ္စပါးတုိ႔အေမ မကုလားမရယ္ မုန္႔စုံဆုိင္။

ဟုိအေနာက္ဘက္ထဲမွာ ေတာ႔ တစ္ဆုိင္ထည္းထြက္တဲ႔ မုန္႔တီသည္။

အဲဒီမုန္႔ဆုိင္ေလးေတြရဲ႕အဆုံးအေနာက္ဘက္ မွာ ငါးတန္းနဲ႔ 7တနး္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕စာသင္ေဆာင္။

အဲဒီစာသင္ေဆာင္ရဲ႕အေနာက္ဘက္အဆုံးမွာေတာ႔ အလ်ားခုန္တဲ႔ ဖြဲက်င္းေလးရွိပါတယ္။

 

ေစ်းတနး္ေလးရဲ႕ေျမာက္ဘက္အထြက္မွာ အမုိးပါတဲ႔ ေလ်ာက္လမး္ကေလး ။

ေလွ်ာက္လမး္ေလးရဲ႕အေနာက္ဘက္ေဘးမွာ ႏွစ္ထပ္အုတ္တုိက္နီနီ။

 

အဲဒီလမ္းအတုိ္င္းေျမာက္ဘက္ကိုသြားမယ္ဆုိရင္ အေရွ႔ဘက္မွာ ေဘာ္ဒါေနတဲ႔ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အခန္းေလးေတြ။

သူ႔ေနာက္မွာေတာ႔ ႏွစ္ထပ္စာသင္ေဆာင္ ။

အရင္က အဲဒီအေဆာင္ေအာက္ထပ္မွာ မုန္႔ဆုိင္ေလးရွိပါတယ္။

အဲဒီအေဆာင္ရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္ဘက္မွာေတာ႔ မန္းက်ီးပင္ၾကီးေတြရွိပါတယ္။

သူ႔ေနာက္မွာေတာ႔  မားမားရပ္ေနတဲ႔သုံးထပ္ေဆာင္။

အဲဒီသုံးထပ္ေဆာင္ရဲ႔ကြက္လပ္ကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အဆန္ဘလီစီတဲ႔ေနရာေပါ႔။

အဲဒီသုံးထပ္ေဆာင္မွာေတာ႔ ဆရာဆရာမမ်ားနားေနခန္းနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကိးရုံးခန္း။

သူ႔အေရွ႔ဘက္မွာေတာ႔ တင္းနစ္ကြင္း။

တင္းနစ္ကြင္းေျမာက္ဘက္မွာ နွစ္ထပ္ေဆာင္။

ေအာက္ထပ္ကေတာ႔ အခန္းအနားေတြက်င္းပတဲ႔ ခန္းမၾကီးပါ။

စင္ျမင္႔ကလဲ အဆင္႔သင္႔ရွိတယ္။

အဲဒီအခန္းထဲမွာ စႏၵယားလဲရွိတယ္။

အေပၚထပ္မွာေတာ႔ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးေနပါတယ္။

အဲဒီခန္းမရဲ႕ အေရွ႔ဘက္မွာ မယ္ေတာ္မာရီရုပ္ထုရွိပါတယ္။

မယ္ေတာ္မာရီေက်ာငး္ေဆာင္ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္မွာေတာ႔ ေက်ာင္း၀င္းတံခါး။

ေက်ာင္း၀င္းတံခါးကေတာ႔ အေရွ႔ဘက္တစ္ေပါက္ အေနာက္ဘက္ကတစ္ေပါက္ပါ။

သုံးထပ္ေဆာင္စၾကၤန္ကေနအေနာက္ဘက္ကိုသြားရင္ 6တန္း8တန္း9တနး္

10တန္းစာသင္ေဆာင္ေတြရွိပါတယ္။

အဲဒီအေဆာင္နွစ္ခုအကူးမွာေတာ႔ အေပၚမွာ ေကာ္ရစ္ဒါနဲ႔ဆက္ထားေတာ႔ အမုိးမုိးထားသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။

ဆရာမၾကီးရုံးခန္းကေနအေနာက္ဖက္ထြက္ရင္ေတာ႔ ေခါင္းေလာင္းစင္ရွိပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ စိန္ပီတာအေၾကာင္းေရးမယ္ဆုိရင္ မုဆုိးေက်ာ္မဟုတ္တဲ႔

ေခါင္းေလာင္းတီးတဲ႔ ဖုိးေထာ္ကိုမပါရင္မျပည္႔စုံပါဘူး။

ေက်ာင္းဆင္းေက်ာငး္တက္ ေခါင္းေလာင္းေတာ္ဆက္ခဲ႔ရသူပါဘဲ။

အရပ္ပုပု အသားျဖဴျဖဴ ကရင္လူမ်ဳိး အင္မတန္သေဘာေကာင္းျပိးက်ေနာ္တုိ႔

ေခ်ာက္ခ်သမွ်ခံခဲ့ရသူတစ္ဦးဆုိလဲ မမွားပါဘူး။

(ေက်ာင္းမတက္ခင္ေခါင္းေလာင္းၾကဳိးကုိ သံကြင္းမွာအေသခ်ည္ထားခဲ႔တာမ်ဳိးတုိ႔

ေခါငး္ေလာင္းအိမ္ထဲကို အ၀တ္စေတြ စကၠဴေတြအျပည္႔အသိပ္ထည္႔ထားခဲ႔တာမ်ဳိးေတြပါ)

အဲဒီသုံးထပ္ေဆာင္ နဲ႔ အေနာက္ဘက္စာသင္ေဆာင္ၾကားမွာ ေၾကာင္လိန္ေလွကားေလးရွိပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္ သူငယ္တနး္တုံးက ဒီေလွကားေလးအသုံးျပဳပါေသးတယ္။

ပါးစပ္ရာဇ၀င္ကေတာ႔ တေစၦေျခာက္တယ္ေျပာပါတယ္။

ဒီအေဆာက္အဦၾကီးေဆာက္တဲ႔အခ်ိန္တုံးက ဒီေလွကားမွာပန္းရံေကာင္ေလးတစ္ေယာက္

လိမ္႔က်ျပီးေသဘူးတယ္ေျပာပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ႔ အဲဒီတေစၦကို မေတြ႔ဘူးပါဘူး သူက က်ေနာ္တုိ႔ကိုလန္႔ေျပးျပီထင္ပါတယ္။

အဲဒီခန္းမေဆာင္ၾကီးရဲ႕အဆုံးမွာေတာ႔ အုတ္တံတုိင္း။

အုတ္တံတုိင္းေနာက္မွာေတာ႔ သံ၀င္းခရစ္ယာန္ခ်ပ္ေက်ာင္း။

အဲဒီစာသင္ခန္းမၾကီးက အေနာက္ဘက္ျခမ္းေရာက္ေတာ႔ အယ္လ္ပုံစံနဲ႔ ေျမာက္ဘက္ကို တဆစ္ခ်ဳိးသြားပါတယ္။

အဲဒီတဆစ္ခ်ဳးိေအာက္ထပ္မွာ ေရကန္ေတြရွိပါတယ္။

အရင္ေဘာ္ဒါေက်ာင္းသားေတြေရခ်ဳိးတဲ႔ေနရာေပါ႔။

ေရကန္ေတြရဲ႔အေပၚမွာစာသင္ခန္း။

အဲဒီေရခ်ဳိးခန္းနဲ႔အေပၚတည္႔တည္႔အခန္းကေတာ႔ ပိတ္ထားပါတယ္။

ဆရာတစ္ေယာက္စာသင္ခန္းထဲမွာတင္ကြယ္လြန္ဘူးတယ္လုိ႔ေတာ႔ ၾကားဘူးပါတယ္။

အဲဒီႏွစ္ထပ္ေဆာင္အေနာက္ဘက္အခန္းက (6)တန္းစာသင္ခန္း၊

သူအေရွ႔ဘက္ေတာ႔ (8)တန္း။အေရွ႔ဘက္ဆုံးခန္းမကေတာ႔ ဓါတုေဗဒဓါတ္ခြဲခန္း။

က်ေနာ္တုိ႔စိန္ပီတာေက်ာင္းကလဲ စစ္အတြင္း အဂၤလိပ္လက္ထက္မွာေဆးရုံျဖစ္ဘူးတယ္ေျပာပါတယ္။

အဲ႔ေတာ႔ တေစၦပုံျပင္ေတြလဲ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ႔တာေပါ႔။

မန္းေလးျမဳိ႔က ေက်ာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းမွာ

ေဆးရုံအျဖစ္အသုံးခံခဲ႔ရပါတယ္။

အဲဒီစာသင္ေဆာင္ၾကီးေရွ႔မွာေတာ႔ ေဘာလုံးကြင္း။

ျမက္ခငး္စိမ္းစိမး္ေလးနဲ႔ အေတာ္ေလးကုိ ေကာင္းတဲ႔ကြင္းပါဘဲ။

ေဘာ႔လုံးကြင္းရဲ႕ ေတာင္ဘက္မွာဘတ္စကက္ေဘာကြငး္နဲ႔သူငယ္တနး္ေက်ာင္းေဆာင္။

သူေနာက္မွာ ေရကူးကန္ေသးေသးေလး.။

ေက်ာင္းထဲမွာကုကၠဳိပင္ေတြ မနး္က်ီးပင္ေတြရွိပါတယ္။

က်ေနာ္7တနး္ေက်ာင္းသားမွာထင္ပါတယ္ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္ ကုကၠဳိပင္ၾကီး

ကိုမုိးၾကဳိးပစ္ပါတယ္။

အဲဒီတုံးက မနက္ေလးနာရီေလာက္အသံအက်ယ္ၾကီးနဲ႔ မုိးၾကဳိးပစ္တာလန္႔ေတာင္နုိးပါတယ္။

မနက္လင္းလုိ႔ေက်ာင္းေရာက္ေတာ႔ ပထမဆုံးဒါးတန္းေရခဲစက္ကို မုိးၾကဳိးထိပါသတဲ႔၊

သူကမုိးၾကိဳးလႊဲရွိေတာ႔ ေက်ာင္းထဲက သစ္ပင္ၾကီးကို လာမွန္ပါသတဲ႔။

ဆရာမၾကီးရုံးခနး္ေရွ႔က မန္းက်ည္းပင္ေအာက္မွာ မီးကြ်မ္းေနတဲ႔အရာၾကီးေတြ႔ေတာ႔

မုိးၾကဳဴိးသြားရွာမယ္ဆုိျပီးေတာင္ တူးဘုိ႔ၾကံၾကပါေသးတယ္။

 

အခုေခတ္ေနရာတကာမွာ ဘာပြဲေလးလုပ္လုပ္

“ ဒိန္းတဒိန္း ဒိန္း………ဒိန္း………..ဒိန္း…………ဒိန္း”လုိ႔အသံထြက္တဲ႔

ဘင္ခရာတပ္ဖြဲ႔ပါ ပါတယ္ ပန္းပြားအကနဲ႔ ၀မ္းဆက္ေပါ႔။

ဒီဘင္ခရာအေၾကာင္းေျပာရင္ မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕ ဘင္ခရာသမုိင္းမွာ စိန္ပီတာက ဆရာၾကီးပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းရဲ႕ ဘင္ခရာတပ္ဖဲြ႔ဖခင္ၾကီးကေတာ႔ သက္ေတာ္ရွည္” ဆရာေဒးဗစ္”ပါဘဲ။

ဆရာေဒးဗစ္ရဲ ႔၀ါယမ ေစတနာ ကြ်မး္က်င္မူ႔ေတြေၾကာင္႔ ေက်ာင္းေပါင္းစုံထဲမွာ

စိန္ပီတာ သို႔မဟုတ္ အမွတ္ကိုး ဘင္ခရာအဖြဲ႔က နာမယ္ၾကီးခဲ႔တာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းဘင္ခရာအဖြဲ႔ ရဲ႕” ေမဂ်ာ” က်ေနာ္တုိ႔ အေခၚ”ဘုလုံးကိုင္”ထဲမွာ

စမတ္က်တယ္ ဆုိျပီး အမွတ္ရေနသူႏွစ္ဦးကေတာ႔ ကိုဆန္းထြန္းနဲ႔ ကိုတင္ထြဋ္ပါဘဲ။

ကိုဆနး္ထြန္းက အရပ္ျမင္႔ျမင္႔ ကိုတင္ထြဋ္က အေလးမသမားမုိ႔ေဘာ္ဒီလွလွ

ဟႏုမာန္ကိုင္တဲ႔ ဘုလုံးၾကီးကို လမး္ေလွ်ာက္ရင္းေလထဲမွာလႊင္႔ပစ္လုိက္ဖမး္လုိက္

လွည္႔လုိက္လုပ္ေနရင္ ၾကည႔္ရသူမွာအသဲတယားယားနဲ႔ေပါ႔။

 

ေနာက္က်ေနာ္တုိ႔စိန္ပီတာေက်ာင္းမွာ ေခတ္ေပၚတီး၀ုိင္းလဲရွိပါေသးတယ္။

“န၀ရတ္တီး၀ုိင္း”ပါ္။

ဦးစီးသူကေတာ႔ တူရိယာကြ်မ္းက်င္သူဆရာေဒးဗစ္ပါဘဲ။

ေက်ာင္းပြဲတုိင္းတီးမူတ္ေဖ်ာ္ေျဖရသလုိ အျပင္က ငွားရင္လဲလုိက္ပါတယ္။

ဆရာေဒးဗစ္လက္ေထာက္အျဖစ္ေနျပီး အဲဒီတီး၀ုိင္းကုိ ထြန္းေတာက္ေအာင္

ေဆာင္ရြက္ခဲ႔သူတစ္ဦးကေတာ႔ ကြယ္လြန္သူကုိေက်ာ္စုိး၀င္း(ျမဳိ႔မအဖြဲ႔)ပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ အေခၚကေတာ႔ သူကို သူၾကီးလုိ႔နာမယ္ေပးထားပါတယ္။

ဆရာေဒးဗစ္နဲ႔သူ႔သားဆန္နီေဒးဗစ္တုိ႔က မန္းေလးျမဳိ႔ကေက်ာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕

ဘင္ခရာတီး၀ုိင္းဖြဲ႔စည္းတဲ႔ေနရာမွာကူညီေပးခဲ႔ပါတယ္။

လမး္မွာ ဖြင္႔ပြဲမွာ ဘင္ခရာတီး၀ုိင္းေတြ႔ရင္က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က

ေက်ာင္းတြင္းအားကစားျပဳိင္ပြဲေတြတခမ္းတနားက်င္းပခဲ႔တာကုိ သြားသတိရမိပါတယ္။

အဲဒီအားကစားျပဳိင္ပြဲနီးရင္ တစ္လလုံးနီးပါး စာေကာင္းေကာင္းမသင္ရဘဲ အားကစားပြဲအတြက္

လုံးပန္းၾကပါတယ္။

အဲဒီတုနး္က ဆရာၾကီးဦးလွလက္ထက္မွာပါ။

အင္မတန္မွ အားကစားကုိ အားေပးခဲ႔ေသာဆရာၾကီးျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာေနရင္းေတာင္ နားထဲမွာ

“ ဒိန္းတဒိန္း ဒိန္း………ဒိန္း……….” ဆုိတဲ႔အသံေတြဆူညံလာသလုိပါဘဲ။

ဘာလုိ႔မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္သတိရေနရသလဲဆုိရင္

……………………………….

 

 

 

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး။

(21-12-2011)