ဒီလုိ ဒီဇင္ဘာညေတြမွာ

ေဆာင္းႏွင္းေတြနဲ႔အတူ

ရင္ဘတ္အေဟာင္းသား

ႏွစ္ေယာက္ တစ္အိပ္မက္

ေဆာ့ကစားၾကလုိ႔

ႏွလုံးသား အာဟာရ

ထာဝရ ထင္က်န္ရင္း

ရင္ထဲမွာလည္း တက်စ္က်စ္ျမည္ေနဆဲ…။

ပင္ယံထက္က ပန္းမဟုတ္ေသာ္လည္း

သစ္ရြက္ေတြ ႏွင္းခ ရင္း

ေလေျပေလညွင္းမ်ား တုိက္ခုိက္ၾကလုိ႔

ေအးစက္စက္နဲ႔ ေျမခ

ေၾကြက်လာရင္ အေနခက္မွာလည္း

စုိးေၾကာက္မိတယ္…။

ကံၾကမၼာ ခါးသက္သက္နဲ႔

ဘဝတစိတ္ကုိ ခရီးဆက္ရင္း

ရင္ခုန္သံေတြ မွားခဲ့သလား

ရင္ခြင္ ဝုိးတဝါး ျဖစ္ေနဆဲ

ငါ… ေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ ခရီးတစ္ခုက

မီးေတာက္ေတြနဲ႔ ကမ္းလွမ္းၾကဳိဆုိခဲ့

မမွားေသာ ေဆးတစ္ခြက္ကုိ

ေသာက္သုံးရင္း အခုေတာ့ ကုသေနဆဲ….။

သံသရာစက္ရဟတ္ လည္ပတ္လုိ႔

ခါးသက္ေနတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ေရတြက္

ကိန္းဂဏာန္းေတြ ထုဆစ္ထားတဲ့

ၾသဃေလးပါး သမုဒ္ျပင္က်ယ္မွာ

သံေယာဇဥ္ပ်က္ ေဆးတစက္

ေသြးခတ္ေနတဲ့ ဓါးတစ္လက္နဲ႔

ခုတ္ျဖတ္ဖုိ႔ ၾကဳိးစားေနဆဲ…။

က်န္ရစ္ေနတဲ့ ဘဝကြက္လပ္ထဲ

သတိရမႈေတြ ၾကီးစုိးမင္းမူရင္း

ခံႏုိင္ရည္မရွိတဲ့ သစ္ကုိင္းေလး

ေနေလာင္ဒဏ္ရဲ႕ ေအာက္မွာ

ပ်က္ဆီးဆုံးရႈံးမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရဆဲ…။