အေအးဒဏ္ခံနုိင္ဖို႕ သိုးေမြးဦးထုပ္
ေႏြကတည္းက ေခါက္ခ်ဳိးရာေတြႏွင့္ ၾကာခဲ့ျပီး
ေဆာင္းမျဖစ္ခဲ့ေပါ႕…
ဆြယ္တာတစ္ထည္ေလာက္နွင့္ သည္ရင္ဘတ္ၾကီးက
ေႏြးေထြးမႈကို ဒီဂရီမတိုင္းတာနုိင္လို႕
မွန္ဘီရိုထဲမွာ အလွဆင္ျမင္ကြင္းတစ္ခုသာသာပါပဲ
ေျခစြပ္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္က လမ္းေလွ်ာက္မထြက္ခ်င္ဘူး
ေႏြလို႕ စြပ္စြဲခ်က္တင္ဖို႕အတြက္ နွင္းေတြက ဆိုင္းေနရဲ႕
နွလုံးဗလာေပါက္အတြက္ နွင္းေတြက တိုး၀င္ခြင့္မေပး
ေအးစိမ့္ခ်မ္းကဲမႈကို မခံစားတတ္ခဲ့လို႕လား
ခံစားခ်က္ေတြ ေမ့မ်ား ေမ့ေနလား
အျပဳံးေပၚနုိင္တဲ့ နွင္းေတြက
အခုေနေတာ့ ဒဏ္ရာေဟာင္းကို ေအာင့္တစ္သက္သက္နွင့္
အတိတ္ကို ေရေရေလး ျပဳံးခိုင္းရုံပါပဲ…
ျမဴဆိုင္းေနတာလား နွင္းပိတ္ေမွာင္ေနလား
ေနေရာင္ျခည္ကို အားစိုက္ၾကည့္ခ်င္တယ္
အေ၀းက လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ နွင္းဆီတစ္ခင္း
နွင္းရည္ေသာက္ထားတာလား မိုးရည္စိုစြတ္ေနတာလား
ကြဲကြဲျပားျပား ခ်ျပမလာတဲ့ အျမင္တစ္ခုကိုပဲ
ေလွ်ာက္လြဲခ်က္ တင္ေပါင္းမ်ားျပီး…
လက္ယက္ေခၚယူလာတဲ့ ေလေျပရန႕ံထဲမွာလည္း
နွင္းသက္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ေနတာလား
ေဖ်ာ့ေတာ့ေနတာလား…
ေႏြကပဲ သက္ေသတည္ေပးပါ…

နရီထက္
( ၀၅ ၊ ဇန္န၀ါရီလ ၊ ၂၀၁၂ )