Professional Authors

ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေ၀းကြာျခင္း-၂-ေရႊၾကယ္မိုး

<!– /* Font Definitions */ @font-face {font-family:”Cambria Math”; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:1; mso-generic-font-family:roman; mso-font-format:other; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1610611985 1073750139 0 0 159 0;} @font-face {font-family:Zawgyi-One; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627400839 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:””; margin-top:0in; margin-right:0in; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0in; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:”Calibri”,”sans-serif”; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:”Times New Roman”; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-fareast-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:”Times New Roman”; mso-bidi-theme-font:minor-bidi; mso-fareast-language:EN-US;} .MsoPapDefault {mso-style-type:export-only; margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page Section1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in; mso-header-margin:.5in; mso-footer-margin:.5in; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} –>

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:SimSun;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

အနာဂါတ္ကိုပဲ ေတြးေတာ့မလား

အတိတ္ကိုပဲ ေငေတာ့မလား

အခုက်ေတာ့…တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ေျမညီလမ္းေလးဟာ

တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ လန္းပြင့္တယ္…

 

ငါတို႔နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ မ်ဥ္းျပိဳင္ေတြက

မ်ားသထက္မ်ားလာၿပီ…

ညဥ့္မနက္ခင္ တဖိတ္ဖိတ္ေၾကြခဲ့ရတဲ့

ၾကယ္ေတြကလည္း မ်ားလာျပီ…

 

နင့္ရဲ႕ပန္းနုေရာင္ နႈတ္ခမ္းေလးဟာ ငါ့အတြက္

အခမ္းနားဆံုးေသာ ကမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္…

အဲ့ဒီ့နႈတ္ခမ္းေလး အေ၀းေရာက္သြားတဲ့အခါမွာ

အဲ့ဒီ့ကမ္းပါးေလး ျပိဳက်ပ်က္စီးသြားတဲ့အခါမွာ

ငါဟာ ဟိုးအရပ္မွာ အသံတိတ္ေအာ္ဟစ္လို႔…

 

ငါ့ရဲ႕ ျမိဳသိပ္အားတင္းျခင္းေတြဟာ ငါတို႔

စာမ်က္နွာမွာ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ခဲ့တယ္…

နင့္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပျခင္းေတြဟာ ငါတို႔

ဇာတ္လမ္းမွာ နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့တယ္…

အဲ့ေလာက္ပါပဲ မြန္မြန္ရယ္…

ဒါေပမယ့္…အဲ့ေလာက္ထက္ပိုလို႔ေတာင္

ခံစားခဲ့ၾကရတယ္…မဟုတ္လား…

 

တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ငါတို႔ရဲ႕အျဖစ္ပ်က္ေတြကို

လံုးေစ့ပတ္ေစ့ျပန္ရွင္းျပနိုင္ၾကလိမ့္မယ္…..မြန္မြန္

(အဲ့ဒီ့တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ဆိုတာ)

ဟိုး…..ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ….ျဖတ္သန္းျပီးသြားတဲ့အခါမွာ ျဖစ္လိမ့္မယ္

အဲ့ဒီ့မတိုင္ခင္ထိေတာ့ ငါတို႔ေ၀းၾကရမယ္..မြန္မြန္…

အေရွ႕အေနာက္ေတာင္ေျမာက္ ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္ ေ၀းၾကရမယ္…

 

လူေတြရဲ႕နွစ္(၁၀၀) ၀န္းက်င္သက္တမ္းမက

ငါတို႔ေ၀းကြာေနၾကရမယ္…

ေနာက္ဘ၀တစ္ခုခုမွာ ျပန္ဆံုၾကတဲ့အခါက်ရင္

ဟိုးးးး…အရင္ဘ၀အဆက္ဆက္က ေန၀င္ခ်ိန္ဆည္းဆာ

 အလွေလးေတြ…..ရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ…..

ငါတို႔ရဲ႕က်ဆံုးခန္းေတြ…..အကုန္လံုးကိုျပန္လြမ္းေမာ….

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ၾကမယ္…

၀မ္းပန္းတသာ ရိႈက္ငိုၾကမယ္…

 

အဲ့ဒီ့မတိုင္ခင္ထိေတာ့…

ေဟာဒီ့လိုေန႔စြဲေတြ…..ဘ၀ေတြမွာ

မြန္မြန္ေရလို႔…..ငါ…..တိတ္တဆိတ္ေအာ္ဟစ္ေနမမယ္

မြန္မြန္ေရလို႔…..ငါ….. အဆုတ္ထဲကမီးခိုးေငြ႔ေတြကို

ရိႈက္ထုတ္ေနမယ္…

အဲ့ဒီ့မတိုင္ခင္ထိေတာ့…..

အဲ့ဒီ့…မ…တိုင္…ခင္…ထိ…ေတာ့

ရာစုအဆက္ဆက္ေ၀းကြာၾကရမယ္…မြန္မြန္ေရ…

ဟိုးးးး…အေ၀းၾကီးကို…..ေ၀း…ကြာ…ၾက…ရ…မယ္…

                                                ေရႊၾကယ္မိုး

                                            (၂၀၁၂.ဇန္န၀ါရီ.၁၉ရက္)

                                                  (မနက္ ၁၁း၂၅)

                                               shwekyalmoe@gmail.com

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Jan 31, 2012
Comment #1

ငါ့ရဲ႕ ျမိဳသိပ္အားတင္းျခင္းေတြဟာ ငါတို႔

စာမ်က္နွာမွာ ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ခဲ့တယ္…

နင့္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပျခင္းေတြဟာ ငါတို႔

ဇာတ္လမ္းမွာ နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့တယ္…
အကို….good .ခံစားအားေပးသြားပါတယ္။

commentinfo By: poem.poem28 at Jan 31, 2012
Comment #2

လူေတြရဲ႕နွစ္(၁၀၀) ၀န္းက်င္သက္တမ္းမက

ငါတို႔ေ၀းကြာေနၾကရမယ္…

ေနာက္ဘ၀တစ္ခုခုမွာ ျပန္ဆံုၾကတဲ့အခါက်ရင္

ဟိုးးးး…အရင္ဘ၀အဆက္ဆက္က ေန၀င္ခ်ိန္ဆည္းဆာ

အလွေလးေတြ…..ရယ္သံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ…..

ငါတို႔ရဲ႕က်ဆံုးခန္းေတြ…..အကုန္လံုးကိုျပန္လြမ္းေမာ….

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ၾကမယ္…

၀မ္းပန္းတသာ ရိႈက္ငိုၾကမယ္…
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။အားေပးသြားပါတယ္။

commentinfo By: yelaylover2010 at Jan 31, 2012
Comment #3

အနာဂါတ္ကိုပဲ ေတြးေတာ့မလား

အတိတ္ကိုပဲ ေငေတာ့မလား

အခုက်ေတာ့…တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ေျမညီလမ္းေလးဟာ

တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ လန္းပြင့္တယ္…

commentinfo By: zawthetoo at Jan 31, 2012
Comment #4

နင့္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပျခင္းေတြဟာ ငါတို႔
ဇာတ္လမ္းမွာ နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့တယ္…
အဲ့ေလာက္ပါပဲ မြန္မြန္ရယ္…
ဒါေပမယ့္…အဲ့ေလာက္ထက္ပိုလို႔ေတာင္
ခံစားခဲ့ၾကရတယ္…မဟုတ္လား…

commentinfo By: kantkawmg at Jan 31, 2012
Comment #5

ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေ၀းကြာျခင္း . . .
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေ၀းကြာျခင္းကို
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔လွလွပပ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္စြမ္းတဲ့ေရႊၾကယ္မိုးကို
ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ . . .

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္ . . .
ကိုသွ်ား

commentinfo By: ကိုသွ်ား at Jan 31, 2012
Comment #6

အခုလိုအားေပးၾကတဲ့ အတြက္
အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊႈင္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ

commentinfo By: ေရႊၾကယ္မိုး at Feb 1, 2012
Comment #7

အဲ့ဒီ့မတိုင္ခင္ထိေတာ့…..

အဲ့ဒီ့…မ…တိုင္…ခင္…ထိ…ေတာ့

ရာစုအဆက္ဆက္ေ၀းကြာၾကရမယ္…မြန္မြန္ေရ…

ဟိုးးးး…အေ၀းၾကီးကို…..ေ၀း…ကြာ…ၾက…ရ…မယ္…
ရင္ဘတ္ၾကီး..နာေနရင္းက..အဆံုးထိဖတ္သြားျဖစ္ပါတယ္

commentinfo By: အသဲကြဲမိုး at Feb 11, 2012

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment