အေဖ … မရွိေတာ႔တဲ႔
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘ၀ေလး
ဘယ္နတ္ဆိုး မ်က္စိေနာက္တယ္ မသိဘူး …
ခါးသီးျခင္း အမုန္းနက္နက္ေတြ
ေမွာင္အတိခ်ၿပီး အလင္းေရာင္တခ်ိဳ႕
သို၀ွက္ထားခဲ႔တယ္ …

အေဖ့ရဲ႕သား … ကြၽန္ေတာ္
ဒီလိုနဲ႔ ယိုင္မလဲဘူး …
မုန္တိုင္းထန္တဲ႔ ေလာကပင္လယ္မွာ
အထီးက်န္စြာ ရြက္လႊင့္ရင္း
အၿပံဳးတုေတြနဲ႔ အတူ
ဘ၀ခရီးဆက္ေနပါတယ္ …

အေဖရယ္ …ျမင္ၾကည့္လွည့္ပါ …
အေမ႔ပါးျပင္ေပၚက လြမ္းမ်က္ရည္ေတြ
အဆက္မျပတ္ရြာသြန္းလို႔
ရင္ခြင္မွာ ပင္လယ္တစ္ခုျဖစ္ေနခဲ႔တာ
ဟိုးအရင္ (၉)ႏွစ္ကတည္းကေပါ႔ …

အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ရက္စက္စြာေခၚယူခဲ႔တဲ႔
ေသမင္းကို အျပစ္မတင္ရက္ေပမယ္႔
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
သာယာျခင္း တေပြ႕တပိုက္နဲ႔
အေဖ … ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ … … … ။