ေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကယ္ေရာင္ေတြေပ်ာက္လို႔

လမင္းလဲအသက္မဲ့ေနၿပီ….

သန္းေခါင္းယံအေမွာင္ယံညမွာ

တိတ္ဆိတ္ၿခင္းက ငါ့အတြက္….

အေဖာ္ၿဖစ္ေနၿပီေလ…

ဘယ္အခ်ိ္န္ထိလဲ….ဘယ္ေတာ့လဲ…

ရင္ထဲက ေသာကေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔က

ဘယ္အခ်ိန္မွာကုန္ဆံုးမွာလဲ….

အိပ္မရတဲ့ရက္ေတြမ်ားခဲ့ၿပီေလ….

တကယ္ေတာ့ ၾကင္သူကို

မိုးၿမင့္မွာထားခ်င္တာ …

ခ်စ္သူတုိင္းပါပဲ…….

ေသာကရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ

ေလာင္းရိပ္မိစြာရွင္သန္ရတဲ့

ကိုယ့္ဘ၀ကုိ တစ္ခ်က္ေလာက္

နားလည္ေပးလုိက္ပါ ခ်စ္ရသူရယ္….

အရာရာဟာ မႈန္၀ါးေနတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀မွာ

ခ်စ္သူသာအလင္းတန္းကို ေပးစြမ္းႏိုင္မဲ့သူပါ..

တစ္ခ်ိန္တစ္ခဏမွ တစ္ဘ၀အတြက္

စြဲလန္းစြာၿမတ္ႏိုးေနပါရေစေနာ္……

အစဥ္မတူလို႔ အၿမင္ၿခင္းကြာေနတဲ့

ကုိယ့္ဘ၀ထဲကို ကိုယ္ဘယ္လုိအားအင္ေတြနဲ႔

ခ်စ္သူကို စြဲေခၚရက္မွာလဲဟင္…….

ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ႔ကိုယ္ အေၿဖရွာေနတုန္းပါပဲ…

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ၾကီးၿမတ္ပါတယ္…

ကုိယ္ဟာတကယ္ပဲအခ်စ္ကုိ ကိုးကြယ္ခဲ့ပါတယ္

အခ်စ္က ေပးတဲ့ စြမ္းအင္နဲ႔ကိုယ့္အခ်စ္ေတြ

အသက္ဆက္ေနခဲ့ရတယ္………..

ရင္ထဲကၿမတ္ႏိုးရတဲ့ ကုိယ့္ကဗ်ာေလးရယ္…

ဘယ္လိ္ုအေၿခအေနမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္..

စြဲလန္းမိတဲ့့ကိုယ့္ကို ……

အၿမဲတမ္းရူးသြပ္ခြင့္ေပးပါလို႔

ကုိယ္ေတာင္းဆိုလိုက္ပါရေစလား….

(ဒဏ္ရာ)