မင္းဟာတိမ္မဟုတ္တဲ႕တိမ္တိုက္တစ္ခုေပါ့

ထစ္ခ်ဳန္းမေနပဲ ရႊာတယ္

…………………………………………………

ငါ့ကိုေျပာရဲ႕

ဒီလိုနဲ႕

သတိတရထုပ္ပိုး စိုရႊဲေနတဲ႕ည

ငါ့ တစ္ေယာက္တည္းၾကားရတဲ႕နာက်င္သံ

ေထာင့္တစ္ေနရာ ေတေလဟာ

သင္းကြဲတစ္ေကာင္ကို ပိတ္ရပ္တယ္

စာမ်က္နွာမ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ

အရုိးေငါေငါနဲ႕ ငါ့လက္နက္ကို

ဆြဲ … ရမ္း …..

သူတို႕ရင္ဘတ္ ျခစ္ရာပရပြနဲ႕

ငါ့ကိုေလွာင္ရယ္ အနာဂတ္ရဲ႕လြင္ျပင္က်ယ္

ကံဆိုးျခင္းေတြ လြင့္တင္ျဖဳတ္ခ်ဖို႕လိုေသးတယ္….

အဲ့ဒီေန႔ဟာ

မင္း ငါ့ရင္ဘတ္ကို

ၾကက္ေျခခတ္ေဖာက္ပစ္လိုက္တဲ႕ေန႕…..

အဲ့ဒီေန႕မွာ

ေသြးညီွနံ႕စိုစိုေတြနဲ႕

ငါ့ကိုယ္ငါစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ရျပီး

ဒဏ္ရာေတြ စတင္ပြင့္တဲ့ေန႕…..

အဲ႔ဒီေန႔မို႔

အိပ္မက္ကအသက္ရွဳရပ္တယ္…..

အရက္တစ္ခြက္နဲ႕ယွဥ္ျပီး ရူးမိုက္ခဲ႔ရေသာ…

ေန႕ကို “ မိုး ” လို႕ နာမည္ေပးထားတယ္…..

ခုထိ ရင္ဘတ္က မိႈေအာက္ေစာ္နံတုန္း

ခုထိ အဲ့ဒီေထာင့္မွာ ရပ္ေနတုန္း …..

ေမာဟရိုက္ကြင္းက ဇာတ္ေကာင္

ငါ့လိုေကာင္ကို

တစ္ျမည့္ျမည့္ စိုစြတ္မႈေတြကလြတ္ေအာင္

ေဟာ့ဒီ စာရြက္ေတြနဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းပစ္လိုက္ၾကပါ…..

မ်က္နွာဖံုးကိုေတာ့ဝတ္ရမွာပ်င္းတယ္…..

အတိတ္မ်က္နွာျပင္ကိုပဲ

အက္ကြဲျပီးသားပန္းသီးလို အခါခါျပဳတ္က်

တစ္ခန္းတစ္နားဖြဲ႕သီခြင့္မရခဲ့တာ

ဒီလို ရနံ႕မ်ိဳးလားကြာ…

ရွိပါေစေတာ့…..

အရင္အတိုင္းျပန္မျဖစ္တာကလြဲလို႕

ေလာကအက္ေၾကာင္းထဲ

တစ္စစီ ငါ့ကိုယ္ငါေကာက္ဆက္

ညိွမည္းစြန္းကြက္ ေန႕ေတြဟာ

သံပတ္ကုန္ခဲ့ျပီလား မေျပာတတ္ပါ

ၾကယ္ေၾကြညေတြကဘယ္ေတာ့မွမဆံုးသလိုမ်ိဳး…

မင္း ကိုငါခ်စ္ရဲ႕…

ဝတ္မႈန္တစ္စက္လို မင္း ကိုငါျမတ္နိုးရဲ႕…

အလင္းေတာ္နဲ႕ ေမႊးသက္ေနတဲ႕တိမ္တစ္ပြင့္ကို

ေနာက္ မနက္သစ္ရဲ႕ အာရုဏ္ဦးလို…

ငါ

ေစာင့္ေမ်ာ္ေနရဲ႕…

ေနာက္ထပ္

ထပ္ မရႊာခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္ ။ ။

                                                       စုန္းျပဴး