/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

တရိပ္ရိပ္နဲ႔ တနင့္နင့္ စီးဆင္းခဲ့ရာ

ၾကာလာေတာ့…

စိတ္သားေက်ာက္ဆိုင္တို႔လည္း

ျပိဳက်လုလုျဖစ္ခဲ့ျပီ…

တိမ္းေရွာင္သြားေသာ တိမ္တို႔လည္း

ျပန္ေကြ႔ပတ္လာနိ္ုင္ျခင္း မရွိေတာ့…

ကာလသည္ တစ္ကိုယ္ထဲနွင့္

ရက္စက္စြာ စီးဆင္းခဲ့သည္…

သူု ဒီလိုနွင့္ အထီးက်န္ ျဖစ္သြားရျပီး

ကမၻာသည္ ေန႔အလင္းေပးမည့္ သူကို

စိတ္ခ်လက္ခ် ေမွ်ာ္ေနခဲ့ေလသည္…

                     ေရႊၾကယ္မိုး