ကၽြန္မ ရဲ႕ ၾကိဳး
ေမႊးပ်ံေသာစာလံုးလွလွမ်ား
ရင္နဲ႔ရင္းရေသာစာလံုးမြမြမ်ား
ႏွလံုးသားမွလႊင့္စင္ ဖိတ္လွ်ံက်လာသည္။။။။။။။
ထိုမည္ေသာ စာလံုးမ်ားရင္ဖတ္ေပၚမွာျပန္႕က်ဲေနသည္။။။။။။။။။။
ထိုထိုေသာ စာလံုးမ်ား ကို ခ်စ္စရာအသြင္ကူးေျပာင္းေပးမည့္
ကဗ်ာ တပုဒ္အျဖစ္သီရန္ ပိုးၾကိဳးေလးတစ္မွ်င္ ကၽြန္မလိုအပ္ပါသည္။။။။။။။။။။
လေရာင္ေအာက္မွာ ကၽြန္မရွာေဖြသည္………
ေနေရာင္ေအ ာက္မွာလဲ မလြတ္တ မ္းေပ့ါ…………..
သီရ န္ၾကိဳးကားေပ်ာက္ဆံုးေနသည္……..
ဦးေႏွာက္က လႈံေဆာ္လို႔ ႏွလံုးသားကိုကၽြ န္မ လွမ္းေမးရသည္။။။။။။။။။။။
ုႏွလံုးသားညႊန္ရာ ရွာေဖြေသာခါ၀ယ္…………….
ကၽြန္မ ရဲ႕ ပိုးၾကိဳးမွ်င္မွ်င္ေလး ……..ေဆြးေျမ့ေနရွာသည္……….
သီရန္ကားေ၀းစြ………………. ျပ တ္လုျပတ္ခင္ၾကိဳးေလးအား မ်က္ရည္ၾကားမွ ႏွေျမာစြာပိုက္ေပြ႕ထားမိသည္.
ထိုၾကိဳးအား ျပန္မဆက္လိုေပ……….အ ထံုးပ ါေသာၾကိဳးအားကၽြ န္မ မလိုခ်င္ေတာ့ပ ါ………
ကၽြ န္မလစ္လွ်ဳရခဲ့ရေတာ့သည္။
Comment #4
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္……..
Comment #5
ေမခေရ….ေက အားေပးသြားပါတယ္….စာသားေလးေတြက ေကာင္းလြန္းတယ္ဗ်…။ ။
Comment #6
အ ထံုးပ ါေသာၾကိဳးအားကၽြ န္မ မလိုခ်င္ေတာ့ပ ါ………
Comment #7
အထံုး႐ွိေနသမွ်
အဖုအထစ္ေတြ႔ရမွာ
လံုး၀ေသခ်ာတယ္။
ေ၀ဒနာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး
ျပတ္တဲ့ႀကိဳးကို
မဆက္သင့္ေတာ့…..
ကဗ်ာသီ
အလြမ္းေတးဖဲြ႔
ေနတက္သလို
ေနခဲ့ဖူးရဲ႕။။။
Comment #8
ေကာ္မန္႕ေပးတဲ့တြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.
Comment #1
ကဗ်ာေလးက လွလိုက္တာ။
ေပ်ာက္ဆို ရြာျပန္ေရာက္ျပီး အင္တာေႏွးနဲ႕ ႏွပါးသြားေနရတယ္ေလ။