တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေလွ်ာထိုးဖ်က္ထုတ္လိုက္ရေအာင္
နင္နဲ႔ငါက ၿပိဳင္ဘက္အသင္းသားေတြမွ မဟုတ္တာ
ငါ တစ္ကြက္ေလးအေ႐ႊ႕မွားတာနဲ႔
ငါ့ဘ၀နဲ႔ငါ့အနာဂတ္ကို နင္ ခြခ်က္စ္ေခၚရက္သလားအစ္မ

အစ္မ . . .
နင္ဟာ ထိလြယ္ရွလြယ္ဆိုတာ ငါ သိခ့ဲသလို
ငါဟာ အေပအေတဆိုတာလည္း နင္ သိခဲ့မွာပါ

ငါမရွိရင္ နင္လိမ္းမယ့္သနပ္ခါး ဘယ္သူ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေသြးေပးမလဲ
ငါမရွိရင္ နင့္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြကို ဘယ္သူ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ၿဖီးသင္ေပးမလဲ
ငါမရွိရင္ နင့္ရဲ႕ေျခသည္းေတြကို ဘယ္သူ တယုတယ ေဆးဆိုးေပးမလဲ
ငါမရွိရင္ နင့္ရဲ႕အ၀တ္ဖိနပ္ကို ဘယ္သူ မညည္းမညဴ ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးမလဲ
ငါမရွိရင္ နင့္ရဲ႕အဆူအေငါက္ကို ဘယ္သူ အၿပံဳးမပ်က္ ၿငိမ္ခံမလဲ

နင္မရွိရင္ အက်အရံႈးေတြနဲ႔ေရာက္လာတတ္တဲ့ငါ့ကို ဘယ္သူ အေရးတယူ ေထြးေပြ႕မလဲ
နင္မရွိရင္ ေသြးသံရဲရဲငါ့ဒဏ္ရာေတြကို ဘယ္သူ မရြံမရွာ ဖန္ေဆးေပးမလဲ
နင္မရွိရင္ ငါ့အားငယ္စိတ္ေတြကို ဘယ္သူ စိုးရိမ္တႀကီး ေဆးထည့္ေပးမလဲ
နင္မရွိရင္ ငါ့ဥယ်ာဥ္ထဲကပန္းကေလးေတြ ဘယ္သူ႕ကို သခင္ေခၚရမလဲ

တစ္ေန႔တစ္ျခား ပိုပိုညံ့လာတဲ့ငါ့ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း နင့္ကို ေျပာျပခ်င္တယ္
မိဘေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္းအတိုက္အခံျဖစ္တဲ့ ငါ့မိုက္မဲမႈေတြကို နင့္လက္နဲ႔ ေသြးတိတ္ခ်င္တယ္
နင္ေျပာျပမယ့္ မြန္းၾကပ္အိုက္ေလာင္မႈေတြအေၾကာင္း ငါ ၾကားခ်င္တယ္
ေလာကနဲ႔ အၿမဲတမ္းအေပးအယူမတည့္တဲ့ နင့္ေသာကေတြကို ငါကိုယ္တိုင္ ေဆးေပးမီးယူ လုပ္ခ်င္တယ္

နင္ ငါ့ဆီကို ႀကံဳရာမွီရာစိတ္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါအစ္မ
မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ငါ့ကို ေလာကလမ္းေပၚ တစ္ေယာက္တည္း ခုတ္လွဲမထားခဲ့ပါနဲ႔
ငါ့အေျခအေနက အေႏွးနဲ႔အျမန္ဆိုသလို နင့္ဆီ အေရးေပၚဖုန္းေခၚဆိုဖို႕ အခ်ိန္ရမွာမဟုတ္ဘူး
နင္မရွိရင္ ငါ့မွာ ဘာမွမရွိဘူး၊နင္မရွိရင္ အရာရာကို ငါ ေၾကာက္တယ္

                                                                                                          ကိုသွ်ား