သက္ေရာက္မွဳတစ္ခု၏ အက္ေၾကာင္းၾကား၌…။

 တစ္ခါ။

ၾကယ္ေခၽြတဲ႕လက္နဲ႔  

နတ္သမီးရဲ႕ပါးမွာ  အနမ္းတစ္ခုခ်ိတ္လုိက္တယ္…..။

တစ္ခါ။

ေပွ်ာ္ရႊင္မွဳစားထားတဲ႔  အၿပံဳးနဲ႕

ဂီတတစ္ပုဒ္ရဲ႕ၾကားမွာ  ေပွ်ာ္ရႊင္စြာ အိမ္ေဆာက္ခဲ႕ၾကတယ္…….။

ဒါေပမယ္႔…။

လက္တံမဲ႕နာရီရဲ႕  အခ်ိန္ျပဆုိမွဳ မမွန္ျခင္းဒဏ္ကုိ

ျမတ္ႏုိးစြာနဲ႕ပဲ  ရင္ႏွစ္ခုမွာလက္ခံရင္း ,,,,,,,,,,

ေက်နပ္စြာ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ႕ၾကတယ္….။

            ဘ၀ထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္၍  အရိပ္မရေသာအခါမ်ားတြင္  ကၽြန္ေတာ္မနက္ျဖန္မ်ားစြာႏွင္႕ စကားေျပာၾကည္႕ဖူးပါသည္..။ ထုိသုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ စကားေျပာမိတ္ဆက္စကားဆုိေနလည္း….. သူတုိ႕သည္ စုိးစဥ္းမွ်ေသာအၿပံဳးႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိစကားျပန္ဆုိျခင္း အမွဳကုိ မျပဳၾကပါ…။

            ထုိ႔ေၾကာင္႔  ႀကိဳးျပတ္ေသာၾကယ္တခ်ိဳ႕ကုိ ျမင္ရေသာ ညအခါတြင္….. တဖန္ေျပာင္း၍ ၾကယ္မ်ားကုိ စကားဆုိၾကည္႕လုိက္ပါသည္..။

            ကၽြန္ေတာ္႔၏ ေျပာင္းလဲစဥ္းစားဆုံးျဖတ္မိတ္ဖြဲ႕မွဳသည္  မွန္ကန္ေၾကာင္း  ေျမေပၚတြင္ျပန္႔က်ဲေနေသာ  ၾကယ္မ်ား၏ စကားျပန္ဆုိသံ က  သက္ေသခံေနပါသည္…။

             ထုိသုိ႔  ႀကိဳးျပတ္ၾကယ္တခ်ဳိ႕ႏွင္႔  အတန္အသင္႔မိတ္ေဆြျဖစ္၍  ကာလအတန္ၾကာၿပီးေနာက္……. တစ္ညတြင္  သူတုိ႔ႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ စကားတစ္ခြန္းကို  အစျပဳၿပီး….. “နယူတန္…ပန္းသီးတစ္လုံးႏွင္႔ လုပ္စားသြားေသာ ”  ကမာၻေျမျပင္ဆြဲငင္အားရွိျခင္းႏွင္႔ ပါတ္သတ္၍  မတုိး မက်ယ္ အခ်င္းမ်ားၾကပါေလေတာ႕သည္…။

              ကမာၻေျမျပင္ႀကီး၏ ဆြဲငင္အားအစသည္  စၾကာ၀႒ာထဲ၌ရွိေသာ သူတို႔ကုိေတာင္ ေျကြက်လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ျခင္းကုိ သူတုိ႔ က  လက္မခံၾကပါ…။ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကုိၾကည္႕သလုိ   ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္တအံ႕တၾသစကားမ်ားကုိ သယ္ေဆာင္ေသာ မ်က္လုံးစိမ္းမ်ားႏွင္႔ ၾကည္႕ၾကပါသည္…။

             ေနာက္ဆုံးေတာ႕  သူတုိသည္  ကၽြန္ေတာ္႔အား သနားစရာသတၱ၀ါတစ္ေကာင္၏ မစင္အားျမင္၍  အလြန္ေအာ႕ႏွလုံးနာသြားေသာ အမူအရာမ်ားျဖင္႕   ကမာၻေျမျပင္ႀကီး၏  အတြင္းက်က်အနက္ရွဳိင္းဆုံး တစ္ေနရာသုိ႔  တုိး၀င္သြားပါေလေတာ႕သည္..။(ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ ကမာၻေျမျပင္ဆြဲငင္အားေၾကာင္႔သာ  သူတုိ႕ထုိလုိျဖစ္သြားျခင္းအေပၚ  သူတို႔ဖုံးကြယ္လိမ္ယွက္လုိ၍  သူတုိ႕စိတ္ဆႏၵအရ တိုး၀င္သြားသည္ ဟု  ေျပာျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္…။)

                 ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟုိယခင္လုိျပန္လည္ကာ ဘ၀၏အရိပ္ကုိ  ျပန္ရွာရေလျပန္ပါသည္…။  ရွာသာရွာေနရပါသည္  မေတြ႔မည္ကုိေတာ႔  ကၽြန္ေတာ္ အပ္ခ်မတ္ခ် ယုံၾကည္လို႔လဲ ထားပါသည္..။ ထင္သည္႕အတုိင္းပင္…ကၽြန္ေတာ္  ႏွစ္ကာလအတုိင္းအတာ တစ္ခုအဆုံးတုိင္ ရွာမေတြ႔ခဲ႕ပါ..။ ထုိကာလမ်ားသည္  ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀၏  အမွတ္ရဖြယ္  ၿငီးေငြ႔စရာအေကာင္းဆုံး ေန႔ရက္အက်ဳိးအပဲ႔မ်ား အျဖစ္  ကၽြန္ေတာ္႔မွတ္ညဏ္တခ်ဳိ႕ထဲတြင္  တင္က်န္ရစ္ခဲ႕ေစပါသည္…။

               အၿပီးသတ္ေတာ႔ ….. အရာအားလုံးကုိ  ကၽြန္ေတာ္မလုိခ်င္ေတာ႔ေယာင္ေဆာင္၍  ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ်ၿပီး  ေကာင္းကင္ကိုသာေမာ႔လုိ႔ ၾကည္႕ေနခဲ႕မိပါေတာ႔သည္…။ အခ်ိန္တုိ႔သည္လည္း  တေရြ႕ေရြ႕ႏွင္႔ ညာရစ္အတုိင္းလွည္႕၍   ေန႔ရက္ျပကိန္းဂ႑န္းမ်ားသည္  ကၽြန္ေတာ္႔ ၏   လက္ပါတ္နာရီအတြင္း  ဘယ္ဘက္လွဲ႕၍  ေျပာင္းလဲသြားပါသည္…။

              ထုိကဲ႕သုိ႕ေနလာခဲ႕ရင္း  လနဲ႕ေန တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းထြက္ေသာေန႔ဟု  ထင္ေသာေန႔တြင္……… လမ်က္ႏွာေပၚခင္းထားေသာ လမ္းတစ္ခု၏အစ၌ သူမကုိ   ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာေဖာ္အျဖစ္ရရွိခဲ႕ပါသည္…။

ခ်စ္သူေရ အဲဒီ႔ညက……

အတိတ္ရဲ႕ႏြံအိုင္စမွာ 

မနားမေနျခင္းကုိ အလြမ္းနဲ႕ခ်ိတ္

တိတ္တဆိတ္အိပ္သြားတဲ႔  အေပွ်ာ္ေတြနဲ႕

လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ေတးဆုိဖူးတယ္…။

      သူမသည္  ပန္းတစ္ပြင္႕လုိ  လွ၍….  ဖန္ကြဲတစ္ခုလုိ သူမ မာနက   ထက္ျမပါသည္ ။ သုိ႕ေသာ္ သူမသည္  ကၽြန္ေတာ္႔အား သူမ၏မူတခ်ဳိ႕   ႏွင္႔ သိသာေအာင္ဆန္႔က်င္ကာ  သူ႕၏  ရီေ၀ေ၀မ်က္လုံးေလးမ်ားႏွင္႔  ႏူးညံ႕တတ္ပါသည္…။ ထုိ႕ေၾကာင္႔ သူမႏွင္႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ မ်ား မ်ား  တြင္  အလြန္စပ္မယ္မွန္းသိေသာ္လည္း….. မုန္႔တီပန္းကန္ထဲ ငရုတ္သီးမ်ားမွိတ္ႀကိတ္ထဲ႕၍  လမ္းေဘးဆုိင္ေလးတစ္ခု၏ ေခ်ာင္ေလး ထဲတြင္  အတူရယ္ေမာၿပီး  စပ္ခဲ႕ၾကပါသည္…။ 

ခ်စ္သူေရ အဲဒီ႔ညက……

ကတၱရာလမ္းမႀကီးကုိ  ခြင္႕လႊတ္ျခင္း ေဆးအျဖဴသုတ္

အေဆြးဆုိတဲ႔   ဖိနပ္္စုတ္နဲ႕  

နာက်င္စရာေတြကုိ  အရည္ေဖ်ာ္ေသာက္

မ်က္ရည္စတစ္စရဲ႕  ေနာက္ကုိလုိက္ခဲ႕ဖူးတယ္…။

ခ်စ္သူေရ  အဲဒီ႔ညက…….

အသုိက္ေပ်ာက္ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ ေမာ႕ၾကည္႕

ေတးဆုိတဲ႕  ၾကယ္ေတြရွိမယ္  ထင္ေပမယ္႔……..

ၿပိဳဆင္းလာတဲ႕  တိမ္မဲေတြရဲ႕  အန္ဖတ္ေတြဟာ….

ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ  ေမွာင္မဲေစတယ္……။

       သူမကုိ  ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ပါသည္…။ သူမလည္း ကၽြန္ေတာ္႔လုိပဲ  အရမ္းခ်စ္တတ္ပါလိမ္႔မည္….။

    သည္လုိႏွင္႔  ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔သူမ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လပ္ထပ္ၾကပါေတာ႕သည္…။ လပ္မထပ္ခင္ ခုိးေျပးသည္ဟုေျပာရလွ်င္.”ဆုိကေရးတီး” ၏ သီအုိရီကုိ  ပုိ၍ေထာက္ခံရာေရာက္ႏုိင္ပါသည္…။ အမွန္ကုိသာေျပာဟု ဆုိလွ်င္….. ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ဦးညသန္းေခါင္တြင္ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား သေဘာတူေနသည္႕ၾကားမွ   စြန္႔စားလုိေသာစိတ္ႏွင္႔  လူေခ်တိတ္ေသာလမ္းမ်ားေပၚက  ေခြးအူသံမ်ားကုိ ကမာၻေက်ာ္ဂီတတစ္ခုလုိ နား ဆင္ၿပီး …… ညတစ္ည၏ မိန္းေမာမွဳေအာက္တြင္ အတူအိပ္စက္ခဲ႕ၾကပါသည္….။

     ထုိညတြင္ ပန္းတစ္ပြင္႕သည္ လွပစြာ ပြင္႕၀ဲလြင္႕ေျကြက်လာပုံမွာ လွပေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္၏ နိမိတ္ပုံျပမ်ားႏွင္႕ တူညီခဲ႕ပါသည္..။သူမ သည္  ရွက္ၿပဳံးတခ်ဳိ႕ႏွင္႔ျငင္းပယ္ခဲ႕ေသးသည္…။ သုိ႕ေသာ္  လမင္းသည္ ေနမင္းမဟုတ္ျခင္းေၾကာင္႕  ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕ သံစဥ္မ်ားသည္  စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခု၏ အထက္တြင္  လြင္႕ေမ်ာကာ အဆုံးမဲ႕ ပါသြားေလေတာ႔၏…။

ခ်စ္သူေရ  အဲဒီ႔ညက ……

၀ကၤ၀ုတၱိအလကၤာမပါတဲ႔  နိမိတ္ေတြဟာ….

အထီးက်န္ျခင္းေတြကို  ထက္ျခမ္းခြဲ

မေမွ်ာ္လင္႕ရဲစရာ  အလြမ္းေတြကုိ

တသက္စာ ခံစားဖုိ႕အတြက္….

ငါ႔ႏွလုံးသားအေပၚကုိ  ရီေ၀စြာ  က်ဲျဖန္႔ခဲ႕ျပန္တယ္…..။

               သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္  ရက္ေပါင္း  ၃၆၅၀ မျပည္႕တတ္ေသးခင္ကာလတြင္  ေနဆယ္စင္းထြန္းလင္းေသာညမ်ား၌ မ်က္ရည္မ်ားစုိ႔နင္႔ စြာႏွင္႔  လမ္းခြဲဖုိ႕တုိင္ပင္ခဲ႕ၾကရပါသည္….။ ကန္႔သတ္ထားေသာ ေနရာတစ္ခုတြင္….တစ္ဦးကုိ တစ္ဦးေက်ာခုိင္းကာ ေပြ႔ဖက္ထားၾကပါ၏.။ သူမသည္ အၿပံဳးမဲ႕ေသာ ရယ္သံတခ်ဳိ႕ႏွင္႔  ကၽြန္ေတာ္႔အား  သူ႕ရင္ခြင္ႏွင္႕ေ၀းရာသုိ႔ တြန္းလႊတ္၏…။ ရုိက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းျပဳ၏…။

         ကၽြန္ေတာ္ ေပကပ္ကာ ထြက္မသြားခ်င္ခဲ႕ပါ…။ သူမသည္ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀ျဖစ္သလုိ….. ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း  သူမဘ၀ ျဖစ္ပါသည္ ။ ထုိ႕ေၾကာင္႕ပင္ထင္ပါသည္… ကံတရားသည္ သူမႏွင္႕ကၽြန္ေတာ္႔အား  အလြန္ကြာေ၀းေသာ တံတုိင္းတစ္ဖက္ျခားဆီပုိ႕ကာ  ကန္႔သတ္ လုိက္ပါေတာ႔သည္…။

      ထုိအခ်ိန္တြင္….. အေနာက္အရပ္မွ  က်ီးတုိ႔ၿပိဳ၏။  ရင္ႏွစ္ခုထဲတြင္ ေတာ္လဲသံေပါင္းမ်ားစြာ ျမည္ဟည္း၏..။  ျမတ္ႏုိးမွဳမ်ားစြာ ပ်က္သုန္း ၏..။ ႏွဳတ္ဆက္ျခင္းတုိ႔  အၾကာတည္ၾကေလ၏..။

ခ်စ္သူေရ  အဲဒီ႔ညမွာပဲ….

ႏွလုံးခုန္သံေတြရဲ႕  စည္းခ်က္ျဖဳတ္ထားတဲ႔ အသက္ မဲ႕ဂီတသံကုိ…

ငါ႕ႏွလုံးသားရဲ႕နားနဲ႕  ငါကုိယ္တုိင္ျပန္ၾကား……

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေျခေထာက္ေတြအပါးမွာ……

ငါ႕စိတ္အားေတြ  ခစားခဲ႕ရေတာ႕တယ္….

ဒါေပမယ္႕… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ….

ညတစ္ညရဲ႕ မနက္ျဖန္ေတြကုိ……

ငါ.. မက္ေမာစြာ ခ်စ္တတ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္ ခ်စ္သူ……။

    သည္ေနာက္ေတာ႔  ကၽြန္ေတာ္ ယခင္လုိဘ၀မ်ဳိး  ျပန္ေရာက္၍  အရိပ္မဲ႕လမ္းတြင္ သူမထားခဲ႕ေသာ သက္ရွိေလး(၂)ဦး၏ လက္ကိုဆြဲကာ အခ်ိန္မ်ားကုိ မေမာတမ္းျဖတ္သန္းရပါေလေတာ႔သည္..။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း “သက္ေရာက္မွဳတစ္ခု၏ အက္ေၾကာင္းၾကား၌ ”   ေနာက္ထပ္ စကားေျပာေဖာ္ ရွာျဖစ္ေတာ႔မည္ မထင္ေတာ႔ပါ….။

                                                                          ကႀကီး။(28.3.2012)(00း00am) [email protected]