(Another poem in Indonesia)

Sejenak lupakan nikmat semu kemalasan
Lepas belenggu pemberat mata
Pandang silau mentari pagi
Demi sebuah ilmu pelepas dahaga kalbu

Berjalan susuri jalan terjal berbatu
Lupakan sakit batu panas menancap kaki
Demi raih cita-cita di langit
Pahat cerita bagai dongeng anak cucu

Bertarung dengan ketidak tahuan
dengan pelita ilmu mulia
Demi membangun masa depan
Demi membangun bangsa

Tiada kupunya suatu harta
Bahkan raga tiada mampu mengabdi
Hanya secercah ilmu kutorehkan
Bagai mentari pagi bagi anak bangsa