ကြယ္လြန္သူ              =                    ကိုသွ်ား
အသက္                    =                  (၂၂) ႏွစ္
ကြယ္လြန္သည့္ေန႔       =              ၁၈ . ၅ . ၂၀၁၂
                                               (ေသာၾကာေန႔)

ဘယ္ဘာသာတရားကိုမွ အယံုအၾကည္မရွိသူ
သုညတၱ၀ါဒကို ကြန္ျမဴနစ္စိတ္နဲ႔ လက္ခံထားသူ
မိသားစုကို ဒုကၡအေပးဆံုးလူသား
မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေသြးပ်က္မတတ္ခ်စ္ခဲ့မိသူ
ဆူးမ်ားတဲ့အနီရင့္ရင့္ႏွင္းဆီပန္းကို သေဘာက်သူ
(သူ႕ကိုယ္သူ အဲဒီလို ျမင္တယ္)

ပညာတတ္လူမိုက္
(သူ႕ကိုယ္သူ ေပးထားတဲ့နာမည္)

ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ေနတယ္မထင္ပါနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္က သူေ႒းမျဖစ္ခ်င္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္က လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမျဖစ္ခ်င္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္က သမၼတေတာင္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး
(မကြယ္လြန္မီ ထပ္တလဲလဲ ေျပာခဲ့တဲ့စကား)

ကိုယ္မယံုၾကည္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္တာဟာ
လက္နက္မပါဘဲ တိုက္ပြဲ၀င္ျခင္းပဲ
(သူ႕ရဲ႕အဘိဓမၼာ)

မရရွိႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္
မင္းကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ခဲ့မိတာ ငါ့ဘ၀၀ဋ္ေၾကြးလားေရႊငါးေလး
(သူ႕ခ်စ္သူကို ေျပာခြင့္မရခဲ့ေသာစကား)

ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္ဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိေနတာဟာ ေပ်ာ္စရာပါ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေပ်ာ္၀င္ပစၥည္းမဟုတ္လို႔ အရည္ေဖ်ာ္မခံရတာ ေပ်ာ္စရာပါ
အရည္ေဖ်ာ္မခံရတဲ့ကၽြန္ေတာ့္မာေက်ာမႈကို
ကမၻာႀကီးရဲ႕အလွပဆံုးသမိုင္းဖတ္စာမွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တို္င္ ေရးထိုးခဲ့ပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့တဲ့မႏုႆေဗဒဆိုတာ
ပ်ားရည္သုတ္လိမ္းထားတဲ့အသြားထက္ႏွစ္ဖက္ခၽြန္ဓား
ကၽြန္ေတာ္ ခံယူခဲ့တဲ့လူ႕ဘ၀အဓိပၸာယ္ဟာ
မီးရွိရာလာတဲ့ ေလာင္စာ
ေန႔ျပန္တိုးလို တရိပ္ရိပ္တက္ေနတဲ့၀ဋ္ေၾကြးေတြအတြက္
အသက္ကို ဖဲ့ဆပ္ရျခင္း

ခြင့္လႊတ္တယ္ . . .
ကၽြန္ေတာ္ ရပ္ေစာင့္ရင္း အေမွာင္က်သြားတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ ခူးဆြတ္ရင္း ပုပ္သိုးသြားတဲ့ခ်စ္ျခင္းသစ္သီးမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာရင္း မ်က္ရည္က်သြားတဲ့႐ံႈးနိမ့္နာက်င္မႈမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ရင္း ဆိတ္သုဥ္းသြားတဲ့အနာဂတ္ေခၚသံမ်ား
ကၽြန္ေတာ္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ခုန္ဆင္းသြားတဲ့ေမတၱာေရာင္မြတ္သိပ္မႈမ်ား

(ကြယ္လြန္သူ၏ေသတမ္းစာမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)

ဆန္ကုန္ေျမေလးပါ
လက္ခုပ္သံေ၀ေနမယ့္ ငါ့စ်ာပန
ကဗ်ာနဲ႔ ေျမခ်လိုက္ၾကပါ

(ေနာက္ဆံုးမွာခဲ့တဲ့စကား)

                                                                         ကိုသွ်ား