အသြားအျပန္ခရီးဆိုရင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ
အေ၀းေနရတာခ်င္း တူေပမယ့္ အေနေ၀းရတာခ်င္း မတူေတာ့ဘူး
ေသာက္ရတဲ့ေရကအစ ေနထိုင္ေျပာဆိုမႈေတြအဆံုး
သူတို႔ဓေလ့နဲ႔မင္းစရိုက္ ဘယ္လိုမွ ကီးညႇိလို႔မရရင္ ခက္မယ္

မင္းေရာက္သြားေတာ့မွ စစ္ပြဲေတြ ထျဖစ္ေနမွာ စိုးရိမ္တယ္
မင္းေရာက္သြားေတာ့မွ ေန႔တိုင္း မီးပ်က္မွာ စိုးရိမ္တယ္
ကမၻာေျမရဲ႕တစ္စိပ္တစ္ေဒသ မၿငိမ္းခ်မ္းတာဟာ
ကမၻာေျမတစ္ခုလံုး မီးေလာင္တိုက္အသြင္းခံရတာပါၿငိမ္းရယ္

မင္းေရာက္ရာေဒသက ကေလးေတြ မ၀ေရစာစားေနရရင္
ငါက်န္ခဲ့ရာအရပ္က ကေလးေတြလည္း
ဘယ္လိုဟင္းေကာင္းမ်ဳိးနဲ႔စားလို႔မွ ၿမိဳက်ရက္မယ္မထင္ဘူး
မင္းေရာက္ရာေဒသက ကေလးေတြ ပညာေရးအခက္အခဲရွိရင္
ငါက်န္ခဲ့ရာအရပ္က ကေလးေတြလည္း သူတို႔ဗလာစာအုပ္ထဲ
“ ပူေဆြးေၾကကြဲမႈ ”ကိုသာ ထပ္တလဲလဲ ေရးျခစ္ေနရွာမယ္

ၿငိမ္းေရ . . .
မင္း ငါ့ကို ခ်စ္သလို သူတို႔ေလးေတြကို ေမတၱာထားပါ
ငါ မင္းကို စိတ္မခ်သလို သူတို႔ေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္လိုက္ပါ
မ်က္၀န္းထဲ ထိုးစိုက္ပ်ံဆင္းေနတဲ့ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းမွာ
အတင့္ရဲရဲေတာင္ပံခတ္လာတဲ့ခ်ဳိးျဖဴငွက္ေလး ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္

                                                                      ကိုသွ်ား