ကႏၱာရ စည္းဝုိင္းထဲက ႏွင္းဆီ

ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြ ျပဳိက်သြားခဲ့

ႏွစ္လရက္ေတြ အခါခါေျပာင္းလြဲရင္း

ရာသီေတြလည္း ေႏွာင္းခဲ့ျပီ

မေျပာင္းလြဲေသးတဲ့ ဒဏ္ရာမ်ားက

ကႏၱာရႏွစ္မ်ားထဲ သစၥာထားခဲ့ေပါ့…။

မင္းကြာ…

ေနႏုိင္လုိက္တာ..

ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အသိပညာ အတက္ပညာေတြ

ငတ္မြတ္ေနတာ မသိသလုိနဲ႔

ေမ့ေမ်ာေခါင္းကုိက္ ေဝဒနာစြဲကပ္

ေဆးခ်က္ မပါတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ

စာမေရး ေလမေသြ သတင္းေလးေတာင္ မၾကားရ

ပဲ့တင္သံ ျပန္မလာတဲ့ ဂူနံရံေတြမွ မရွိတာ

ဒီအတုိင္းဆုိ…..

ညြန္႔ေမာင္းဖြဲ႔ထားတဲ့ မဟာမိတ္ထဲ

ငါတုိ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ ေမြးဖြားလာတဲ့အခါ

ေၾကာင္ေတာင္ကန္းနဲ႔ နားေတြပင္းလုိ႔

ခ်ိတ္ပိတ္ခံရတဲ့ ပါးစပ္ေတြ ျဖစ္ေနအုန္းမယ္…။

အသားေတြလည္း ေၾကလုိ႔

အရုိးေတြလည္း နာက်င္ခဲ့တဲ့..

ဘဝလယ္ကြင္းထဲမွာ

သခၤန္းစာ စာမ်က္ႏွာမပါတဲ့…

ေလာကဓံျမင္ကြင္းကုိ ေငးၾကည့္ရင္း…

ငါ့တုိ႔ ေဒါသေတြကုိေတာင္ သံသယျဖစ္မိခဲ့..။

အသံမ်ား တိတ္ဆိတ္

အရိပ္မ်ား ေဝးေနတဲ့

ဘဝနိယာမ ေလာကဓံလြင္ျပင္က

ငါတုိ႔ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာျပင္ထဲ

ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔

ေဝဒနာ မ်က္ရည္မ်ား စီးဆင္းေနဆဲ..။

သမုိင္းေတြ ေပ်ာက္ေနျပီ

ငါတုိ႔ နားမလည္ေတာ့ဘူး

ငါ့တုိ႔ကုိယ္ ငါတုိ႔တည့္ေအာင္

မနည္း ၾကဳိးစားေနရတဲ့အခုိက္

ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကုိလည္း

မိတ္ဖြဲ႔လုိ႔ ထမင္းစား ဖိတ္ခဲ့ရတယ္..။

မုန္းစိတ္ နာၾကည္းစိတ္ေတြ

တစိမ့္စိမ့္ ဖိတ္က်ေနတဲ့ကာလ

ေတြ႔ၾကဳံသမွ် ဖုန္မထေတာ့ပါဘူး

ဘဝကုိ ေပးဆပ္ကာမွ်ျဖင့္

ထာဝရ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္လုိ႔

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဖိတ္ေခၚေနအုန္းမယ္…။

ဒီလုိနဲ႔ သုံးဆဲ့တစ္ဘုံဆုိတဲ့ ခြက္တစ္ခုထဲမွာ

အမွန္တရား အလည္ေရာက္လုိ႔

ကံၾကမၼာ ေျပာင္းခဲ့ရင္ေတာ့

ေဟာဒီ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကမၻာေလးထဲက

အေမ့အိမ္ကုိ ျပန္လာခဲ့ပါ…။ 

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း