နွလုံးရွိဳက္သံ

အနာတက ထိပ္ေခါင္ နာက်ဥ္တာေတာင္

အၿပဳံးတစ္၀က္ မ်က္ရည္စက္နဲ႕

ေသမင္းကုိပင္ အံ့တုေရွာင္ၿပီး

အေမ႔သားေထြး ပုလုေကြးကုိ ေလာကအလယ္ေခၚခဲ့တယ္

သားရဲ႕ေခ်းေသး အညစ္ေၿကးတုိ႕

အေမ့၀မ္းထဲ ၀င္ခဲ့တယ္

ေဒါသကင္းကင္း ခ်စ္ၿခင္းမ်ားနဲ႕

ပညာေတြလဲ ေပးခဲ့တယ္

အေမ့အိမ္ေလး ေရာင္းခ်ေပးၿပီး

တင့္တင့္တယ္တယ္ ၿကင္ယာသည္နဲ႕

လက္ထက္ပြဲကုိ ဂုဏ္ရွိန္တုိးေအာင္ ေဆာင္ခဲ့တယ္

တန္ဘုိးၿကီးမားပစၥည္းမ်ားနဲ႕

လုပ္ငန္းေတြလဲ ပုိင္ခဲ့တယ္

ဇနီးမယား ေၿမးသားစုံလင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မွာ

အေမကေတာ့ ခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ေခၚသူမဲ့လုိ႔

ရင္ထဲၿကိတ္ၿကိတ္ ငုိခဲ့တယ္

အေမအုိခ်ိန္ သားေလးအိမ္မွာ

အားလုံးမ်က္နွာခ်ဳိၿကည္သာမွ ထမင္း၀၀စားရဲတယ္

သားမ်က္နွာေလးၿကည္႕ၿပီး ေအးၿမ

အေမ့ဘ၀ခ်မ္းေၿမ႕ေပ်ာ္ရႊင္

ၿကည္လင္ပါလဲ နွလုံးရွဳိက္သံ ညံခဲ႔တယ္