နံရံေပၚက ျပကၡိန္ေတြ
တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္
ခြာခ်လုိက္လုိ႔ ကုန္သြားေသာ္လည္း
နင္ျပန္လာမဲ့ရက္ ေရာက္မလာေသးဘူး….

နင္ထြက္သြားတာ
၅ လျပည့္ေသာ္လည္း
ငါဘယ္လုိမွ ေမ့လုိ႔မရေသးဘူးဟာ…
ငါဘယ္ေလာက္ပဲ ခံစားစား
နင္သိလာမယ္လုိ႔
ငါေမွ်ာ္လင့္ရင္း
ကဗ်ာေတြ သီးခ်င္းေတြအထပ္ထပ္ေရး
ျပန္လာခဲ့မယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့စကားသံၾကားတုိင္း
နင္မ်ား အိမ့္ေရွ႕ေရာက္လာၿပီးလားလုိ႔
ေျပးေျပးၾကည့္ရတာအေမာပါပဲ…

ေႏြဦးေရာက္ရင္
နင္ျပန္လာမယ္ဆုိလုိ႔
ေရေအးေအးေလး
ငါကုိယ္တုိင္ခပ္ၿပီး
တုိက္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးရင္ရင္း
ေႏြဦးေတြလည္းမ်ားခဲ့ၿပီ…

နင္ျပန္လာခဲ့ပါလား
ငါမွာေတာ့ နင္ထြက္သြားတ့ဲေန႔ကစၿပီး
နင္ထြက္သြားတဲ့ နင့္ရဲ႕ေက်ာျပင္းကုိ
ေငးၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္..

အမ်ားေျပာတဲ့ အလြမ္းဆိုတာေတာ့ ငါ့မွာမရွိဘူး
နင့္အေၾကာင္းေတြးတုိင္း
စိုးရိမ္စိတ္ေတြ၊ စိတ္မခ်မႈေတြ
ငုိခ်င္စိတ္ေတြကုိ ျဖစ္ေနတာအၿမဲ
ေအးေပါ့ေလ
နင္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ
ေပ်ာ္ေနမွာေပ့ါဟာ
နင္သတိရရင္
ရြာတစ္စုပ္က ေတာသူမ  မိေအးဆုိတဲ့
မိန္းကေလးကိုေတာ့ တစ္ခ်က္ေလာက္ သတိရေပးပါ..
အေဝးေရာက္ေနတဲ့ ကုိကုိရယ္…

ေခါင္းစဥ္ကုိ ေကာ္ပီကူးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္… ေတာသူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္လို႔ ေတာင္းဆုိေသာေၾကာင့္ ေခါင္းစဥ္ကူးလုိက္တာပါ… သူခံစားခ်က္ကုိ ခံစားတင္ျပရင္း..
                                                                                                                                 စုိး…