မိန္းမေတြက စစ္ကုိရႈံးေစတယ္

ငါတုိ႔ဆြဲတဲ့ ဓားကုိ သူတုိ႔မ်က္ရည္နဲ႔ ဖယ္ရွားရဲ႕

ေမွာင္မည္းၿပီး သဲနဲ႔ရွပ္ရွပ္ ဘ၀ရဲ႕နံရံကုိ

အနမ္းေတြနဲ႔ ပက္ခ်

ငါ့ေခါင္းေပၚက တိမ္ေတြကို သူတုိ႔စိမ္းစုိေစခဲ့တယ္

ႏွင္းမႈံေလးတစ္မႈံေတာင္ ေက်ာခ်ခြင့္မရတဲ့

ေဟာ့ဒီ ၾကက္မတစ္၀ပ္စာက်ယ္တဲ့ ရင္ေခါင္းေပၚ

ေယာက်ာၤးရင့္မာၾကီး မ်က္ရည္နဲ႔ရက္လုပ္ထားတဲ့

အႏုပညာရွိတယ္

ေရငတ္သမင္ကုိ ေသာက္ေနတဲ့

စမ္းေခ်ာင္းကေလးေတြရွိတယ္

လမင္းကုိ ဆြဲၿပားေလးလုိဆြဲထားတဲ့ ေကာင္မေလးရွိတယ္

ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံစာ ေတြးေခၚေနတဲ့ ယာခင္းေတြရွိတယ္

စက္ရပ္ေလာင္ကၽြမ္း ပ်က္က်သြားတဲ့

ပါေမာကၡတစ္ေယာက္ရွိတယ္

အႏုပညာေပၚ ပီဆာေမွ်ာ္စင္ယုိင္သလုိ

ယုိင္ေနတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရွိတယ္

ေခ်ာင္းၿခားခ်စ္သူဆီ ေရာက္ဖုိ႔

ဆံပင္ေတြၾကဳိးက်စ္ၿပီး တံတားခင္းေနတဲ့

ရထားတစ္စင္းရွိတယ္

မုတ္ဆိတ္ရိတ္ ဓားတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္

လြင့္စင္ထြက္က်လာတဲ့ အသားစတစ္စကုိ

ကုိက္ဖမ္း ဆြဲဟပ္ေနတဲ့

အာသာငမ္းငမ္း လၿခမ္းပဲလည္းရွိတယ္

ေသာက္သုံးေရ အလုံအေလာက္မရ

ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ် လက္မႈိင္က်ေနတဲ့

သစ္ေတာေတြလည္းရွိတယ္

လူေတြဟာ ေမ်ာက္ကေနဆင္းသက္လာသတဲ့

ဒါၿဖင့္ လက္ရွိေမ်ာက္ေတြက ဘာေၾကာင့္ လူဆက္မၿဖစ္သလဲ

အဲဒီလုိ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ စိတ္ကူမ်ဳိးေတြနဲ႔ေပက်ံ

အလယ္လတ္တန္းစား ေမးခြန္းေတြထဲလူးလွိမ့္

မိန္းမ၊ စၾက၀ဠာ၊ ေငြစကၠဴ

ပန္းကေလးေတြရဲ႕ သန္မာတဲ့ရနံ႔ဟာ

ကမာၻနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ စုိက္ပ်ဳိးတယ္

ႏွစ္ရွည္လမ်ား သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ဒဏ္ရာေတြဟာ

အဖုိးတန္ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြၿဖစ္ၿပီး

ေလာကဓံဟာ စိ္တ္ကူးေကာင္းတဲ့ကဗ်ာၿဖစ္တယ္

အႏွစ္သုံးဆယ္စာရာသီေတြကို စိမ္းလန္းမႈတစ္ခုေပၚသြန္ခ်

အနံ႔အသက္ကေလး တခၽြင္ခၽြင္နဲ႔

ကိေလသာဆုိတာမွာ တလႈပ္လႈပ္တယမ္းယမ္း

သိဒၵတၳမင္းသားလည္း ဒီႏြံမွာ ကၽြံ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္လုိ႔

ေၿဖေဆးကုိ တစ္ေတာတစ္ေတာင္လုံး လိမ္းက်ံ

ဘယ္လုိအနံ႔အရသာနဲ႔ စီးဆင္းရမယ္ဆုိတာ

ဆုံးၿဖတ္လုိ႔ မၿပီးခင္

ေသၿခင္းတရားဟာ ၀တ္ေကာင္းစားလွနဲ႔ေရာက္လာခဲ့ေပါ့

ဘုရားသခင္ဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္

ေၾကးစားနံပါတ္ တစ္ဆယ္သုံးကုိ ေစလႊတ္ေပးခဲ့တယ္..။…။

ေမာင္ဖီလာ

ရယ္စရာမဂဇင္း၊ ဇူလုိင္လ၊ ၂၀၀၁။

/* moehlaingnya ကဗ်ာ blog ကပါ.. */