ေျပာစမ္းပါ

လက္ေခ်ာင္းေတြၾကားက

ဘဝဟာ ေခ်ာ္ထြက္က်ကြဲသြားဘူးလား

ဒီလိုညမ်ိဳးမွာ အနိဌာရံုဟာ

အခ်စ္ရဲ႕ေသြးညွီနံ႔ေတြနဲ႔

က်ြန္ေတာ့ကမၻာကို

လာလာ ဆြဲခါတယ္…

ခံစားခ်က္ေတြအဆုပ္ဆုပ္

ျပန္႔ၾကဲထြက္သြား…..

ျမင္လား

ဆုပ္လ်ွက္သားလက္သီးနဲ႔

အခန္းေထာင့္နံရံ ကေသြးစက္ေတြ

ခင္ဗ်ားထြက္ခြာသြားျခင္းရဲ႕

အၾကြင္းအက်န္ေတြအျဖစ္…

သစၥာတဲ့လား

အခု ဘာ အသစ္ကိုမွ

က်ြန္ေတာ္မဆာေလာင္ေတာ့ဘူး

ေျပာပါ ခင္ဗ်ားေျခမြသြားတဲ့

အစအနေတြနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ဘာတည္ေဆာက္ ရမလဲ

ေျပာပါ ေျပာပါ ေျပာပါ….

ေျဖသိမ့္စရာ ဒသနအႏြမ္းအဖတ္

တစ္ပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္

ကဗ်ာအပုတ္အသိုး

တစ္ပုဒ္ႏွစ္ပုဒ္

ျပာခြက္နဲ႔မဆန္႔ေတာ့တဲ့

ေဆးလိပ္တိုမ်ား

အခန္းေလထုမွာ

သက္ျပင္းေတြသာ လူးလြန္႔သြားလာ

ခ်စ္ျခင္းေမတၲာစြန္႔ခြာသြားရင္

ဘဝဟာဒီလိုပဲလား

ယူပါ အကုန္ယူသြားပါ

မွတ္ဥာဏ္ကိုယူပါ

နာၾကင္မႈေတြျပန္ယူပါ

ကတိေတြျပန္ယူပါ

“နင္ဟာ ငါအထင္အၾကီးဆံုးေယာက္်ား”

ေတြျပန္ယူပါ

“နင္ရွိရင္ ငါ့စိတ္လံုျခံဳတယ္”

ေတြျပန္ယူပါ

“ငါ့တို႔သားသမီးေတြ ရလာရင္ေလ”

ေတြျပန္ယူပါ

က်ြန္ေတာ့္ တုန္ရင္ခ်ိနဲ႔

ေမးခြန္းအဆံုးမွာေလ

“ဘာ ဟဟ တာဝန္ ဟုတ္လား”

…ျပန္ယူသြားေပးပါ

“…မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရွက္နဲ႔သိကၡာ”

အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

ျပန္….

ယူ….

သြား….ေပး…ပါ…

စကားလံုးေတြေလ

က်ြန္ေတာ္ျပန္နင္းမိျပီးပစ္ပစ္လဲတာ

ဒီမွာ ခင္ဗ်ားျမင္လား…

အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ

ခဗ်ားဟာ က်ြန္ေတာ့္ရွင္သန္ျခင္း ကို

ေျခက်င္းခတ္ သြားေသး

ကြာ…

ပိတ္မိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး

အပိတ္ခံခဲ့တာ

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ျခင္းဝါဒမွာ

ခင္ဗ်ားေစာင့္ထိန္းျခင္း ထက္

လိမ္ညာျခင္းကိုသံုးတယ္

ဒီမွာ လင္းခနဲေၾကြခဲ့ရရင္

ခံသာေသးတယ္

ခု နင္းပဲေျခခံလိုက္ရတယ္

မနတ္ျဖန္မွာေလ

အသစ္ႏြမ္းႏြမ္းေတြစဖို႔ထပ္ၾကိဳးစားမယ္

အက်ိဳးအေၾကေတြကို

အျပီးသတ္ထိုးေျခဖို႔ၾကိဳးစားမယ္

ညေနမွာ ေအာ္ရယ္ေနမယ္

ေနာက္ဆံုးပုဒ္မ ခ်အျပီးမွာ

ခင္ဗ်ားမ်ား မွတ္ဥာဏ္ထဲက

ထြက္သြားမလားဆိုတဲ့

ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္နဲ႔

ပုဒ္မ ခ်လိုက္တယ္ ။ ။

ဒီဗိုင္း

စက္တင္ဘာ ၂၀

ည ၈:၀၈