အခ်စ္ဆိုတာ…
မ်က္မွန္စိမ္းနဲ႔တူတယ္
ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့၀န္းက်င္ကိုေတာင္
စိမ္းစိုေနတယ္ထင္မိတာ…။

အမုန္းဆိုတာ…
ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔တူတယ္
လံုေလာက္တဲ့အလင္းေရာင္ရွိေနပါလ်က္
အံု႔မွဳိင္းေနတယ္ထင္မိတာ…။

ဘ၀ဆိုတာာ…
ပကတိမ်က္လံုးနဲ႔တူတယ္
ဘာမွမထူးျခားတဲ့
သဘာ၀အတိုင္းသာျမင္ရတာ…။

ပကတိမ်က္လံုးနဲ႔
အနည္းငယ္ေသာ စိမ္းစိုမွဳကို ျမင္ႏုိင္ရင္
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္တြဲေသာလက္ေတြခိုင္ျမဲမယ္…။

ပကတိမ်က္လံုးနဲ႔
အလင္းတခ်ိဳ႕ကို ျမင္ႏုိင္စြမ္းရင္
ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္း လမ္းစကိုေတြ႕ရွိမယ္…။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို နားလည္စျပဳျပီဆိုရင္
ခင္ဗ်ားမ်က္မွန္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္…။

                                                       သလင္း