အခ်စ္က ဒဏ္ခတ္လိုက္ျပီ—

                   “ ဟင္—“ အံ့ၾသထိတ္လန္႕စြာညည္းညဴသံနဲ႕အတူ ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြျပာေ၀သြားခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္မ်က္ရည္ပူေတြက အတားအဆိီးမဲ့စြာစီးဆင္းလာသည္။ကၽြန္မခႏၵာကိုယ္သည္ ေလထဲမွ ျမဴမႈန္ေလးလို ျဖစ္သြားသလို—-ေရစီးနဲ႕ေမ်ာသြားတဲ့သစ္ရြက္ေျခာက္ေလးလို—ေပါ့ပါးသြားလိုက္ ေလးပင္လာလိုက္။ ေသခ်ာ တာကေတာ့ ကၽြန္မေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနျခင္းပါ။

                   “ ေမာင့္” ေဂါ့ဖ္ အိတ္ကိုေသခ်ာပိတ္ကာ အေပၚထပ္ကအခန္းရွိရာ ခ်ည့္နဲ႕စြာေလွ်ာက္မိသည္။ ကၽြန္မ လက္ထဲမွ စာအုပ္ဖိုင္ေလးကိုေတာ့ယူလာခဲ့မိသည္။ဒါဟာ သူမ်ားကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိုစပ္စုမိသည့္ မဟာအမွားမွန္း သိပါသည္။ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မဒီလိုခံစားလိုက္ရသည္ထင္။သို႕ေပမဲ့ တျခားလူမွမဟုတ္တာ ။ “ေမာင္” ဆိုတာ ကၽြန္မရဲ႕ခင္ပြန္း ဆယ္ႏွစ္တာေပါင္းသင္းလာတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕အခ်စ္ဦး ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္ခင္ပြန္းေပပဲေလ။ဒါဆိုကၽြန္မလုပ္ရပ္ကို လြန္သည္ဟုမဆိုသာပါ။စာအုပ္ရဲ႕ေရွ႕ပိုင္းမွာေတာ့ သာမာန္ရည္းစားစာေတြသာ။ရည္းစားမ်ားခဲ့ေသာ ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင္။ ဒါကိုသိျပီးသားျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးစာရြက္ေတြမွ စာေတြေၾကာင့္ ကၽြန္မထိန္႕လန္႕ခဲ့ရျခငး္ပါ။

                   “ခ်စ္ရပါေသာ “ကို”

                             ဒီစာကို  ကို ဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ “ခ” ဟာ ကိုနဲ႕ေ၀းတဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ—-ဒါဟာလည္း ကို႕ ကို မခ်စ္လို႕မဟုတ္ဘူးဆိုတာအၾကြင္းမဲ့ယံုေစခ်င္တယ္—-“ေမဦးသာ” ကသာ ကိုနဲ႕အလိုက္ဖက္ဆံုး အသင့္ေတာ္ဆံုး မိန္းကေလးပါ—–ကို႕မိဘေတြရဲ႕စကားကိုနားေထာင္လိုက္ပါေနာ္—–ဘ၀ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ျဖတ္သန္းတတ္တဲ့ “ခ” ဟာ ကုိ႕မိဘေတြမ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ဘယ္အဆင္ေျပနုိင္မလဲေနာ္—–ျပီးေတာ့ “ခ” မွာလည္း ကုိ႕ရင္ေသြးကိုလြယ္နုိင္ တဲ့ ပါရမီကို ေလာကၾကီးကထည့္မေပးလိုက္ဘူးကို—–စကားလံုးအလွေလးေတြကိုဖယ္လိုက္ရင္ေတာ့ “ခ”ဟာ ကိုယ္၀န္မေဆာင္နုိင္တဲ့သူပါ—

                             “ခ” ျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာတဲ့တစ္ေန႕မွာ ကိုအခ်စ္ေတြကိုျပန္လိုခ်င္တယ္ဆို မတရားရာ က်မလားဟင္—ကို႕ရဲ႕အခ်စ္ေတြကို ခဆီေပးလိုက္တယ္လို႕ကိုေျပာခဲ့တာေနာ္—-ဒီေတာ့ ကိုနဲ႕အရင္လိုပဲေနၾကရ ေအာင္ေနာ္—-“ ကၽြန္မစာကိုဆက္ဖတ္နုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါေခ်။ရက္စြဲ—ရက္စြဲကလည္း ကၽြန္မနဲ႕ေမာင္လက္မထက္ခင္ ၃လအလိုမွာ။အို!!!!ဒါဆို—–

          ရုတ္ခ်ည္းလႈပ္သြားတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္အက်ိီၤေအာက္က ဗိုက္ပူပူေလးကိုကိုင္တြယ္မိလိုက္တယ္။သားေလး— သားေလးေရ ေမေမေတာ့—။ကၽြန္မ သားေလးကိုေျပာမဲ့စကားေတြကိုဆြံအေစလိုက္သည္။နားလည္နုိင္စြမ္းသာရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္မသားရဲ႕အသည္းနုနုေလးမွာ ဒဏ္ရာရသြားမွာေလ—။သားေလးကလည္း ကၽြန္မစိတ္ကိုဖတ္မိေနတာလားမသိ။ တစ္ခ်က္သာလႈပ္ျပီး ျငိမ္က်သြားသည္။အလိုက္သိတတ္လိုက္တာ—။

          “ ေမ—ညစာစားရေအာင္ေလ လာ” ေမာင့္စကားကိုလ်စ္လ်ဴရႈပစ္လိုက္သည္။လက္ထဲမွစာအုပ္ကိုလည္း ဖြက္ ထားလိုက္သည္။ကၽြန္မခံစားတာသူမသိေစရ။ကၽြန္မလွဲအိပ္ပစ္လုိက္သည္။ေမာင္က

          “ ေအးေလ ညေနကမွ ေမႏြားနုိ႕ေတြေသာက္ထားတာပဲ—အိပ္လိုက္ပါေမ ခဏေနေဆးေသာက္ခ်ိန္ၾက ေမာင္ လာနႈိးပါ့မယ္” အရင္ကကၽြန္မတပ္မက္ခဲ့ဖူးတဲ့ နူးညံ့တဲ့ ေမာင့္အသံေတြဟာအခုေတာ့ ကၽြန္မနားမွာခါးသက္လြန္းသလို ။ အခန္းတံခါးကိုညင္သာစြာပိတ္သြားျပီး ေအာက္ဆင္းသြားေသာေျခသံမ်ားၾကားလိုက္ရသည္။ ဘုရား—ဘုရား။ ကၽြန္မ ပါးျပင္ေပၚမွာအပူစီးေၾကာင္းေတြ။ငိုျပန္ျပီ ။ ငိုမိျပန္ျပီေလ။

          ဒီလိုေမာင့္ရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြကို ဟို ခ ဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးလည္းေၾကြမိမွာပါပဲ။မနာလိုျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲကေတာ့မ်က္ခနဲ။တကယ္ေတာ့ကၽြန္မမွာ အဲေလာက္မနာလိုစိတ္မရွိခဲ့တာေမာင္လည္းသိပါသည္။ရည္းစားေတြ ထည္လဲေတြေသာေမာင့္ကို မိဘေတြသေဘာတူရံုျဖင့္ယူခဲ့ရံုမဟုတ္ပါ။ႏွလံုးသားမွလာေသာေမတၱာေတြေၾကာင့္လည္း လက္ခံခဲ့ျခင္းပါ။လက္ထပ္ျပီးမွ ေမာင့္ရည္းစားေဟာင္းေတြလမ္းမွာေတြ႕လွ်င္ ေမာင္ အေနက်ပ္မည္စိုးကာ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္လမ္းဖြင့္ကာႏႈတ္ဆက္ခိုင္းျမဲပါ။ေမာင္ကလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသာ နံပါတ္ဘယ္ေလာက္ထင္တယ္လို႕ေျပာရင္း သာ။ကၽြန္မကလည္း စေနာက္ျမဲ။ရည္းစားစာေတြထားေနက်ျဖစ္တဲ့ ေသတၱာေဟာင္းကိုလည္းေမႊကာ ေမာင္နဲ႕အတူ ထိုစာေတြဖတ္ကာ စျမဲ ေနာက္ျမဲ။သို႕ေပမဲ့ စာအုပ္တစ္ခုအျဖစ္ျဖင့္ကြဲထြက္ေနေသာ ေမာင့္ ေဂါ့ဖ္အိတ္ထဲက—။

          ဒါဆို ခ ဆိုတာ ေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္—။အခ်စ္ဦးေပါ့။ျပီးေတာ့ ခ ရဲ႕စကားေၾကာင့္သာ ကၽြန္မကို—။အခုဆို ခ ျပန္ ေရာက္ေနျပီဆိုတာေသခ်ာသည္။ေမာင္က တစ္ပတ္ကို ၁ရက္ျဖစ္ေစ ၁လကို ၃ရက္ေလာက္ခရီးသြားျမဲ။(ဟန္ေဆာင္ ခရီးျဖစ္မွာပါ) ။ကၽြန္မကြယ္ရာမွာ ကၽြန္မကိုအရူးလုပ္ေနမွာေသခ်ာပါသည္။

          “ေမကသိပ္လိမၼာတာ ခ—ကို႕ကိုလည္းရိုေသတယ္ —ခ်စ္လည္းခ်စ္ရွာတယ္—-ျပီးေတာ့ ေဒၚစုတို႕ရွိရက္နဲ႕ ေတာင္ ကိုအတြက္ဟင္းကို ေမကိုယ္တိုင္ခ်က္တာ”
          “ ဒီေလာက္ထိပဲရပ္ထားကို ခမွာမရွိတဲ့အရာေတြကို ေမ့မွာရွိမွာေပါ့ ဒါေပမဲ့ ကို ခ ကကို႕ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးဆိုတာ” ေျပာေနဆိုေနလိမ့္မည္။တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ရင္ခြင္ခ်င္းအပ္ကာေျပာေနမည္ဆိုတာေသခ်ာသေလာက္။အဲဒီ့ စကားေတြထဲမွာ “ ေမဦးသာ”ဆိုတဲ့ကၽြန္မဟာ အရုပ္ေလးတစ္ခုသာသာ။ရိုင္းရိုင္းေျပာရလွ်င္ ကေလးေမြးေပးမဲ့စက္ရုပ္ တစ္ခုသာ။ေအာ္—-ရက္စက္လုိက္တာေမာင္ရယ္။

          ကေလးမခ်စ္တတ္ေသာကၽြန္မဟာအိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္ခန္႕မွ ေမာင့္ကိုခ်စ္တာတစ္ခုနဲ႕တင္ သားေလး ကိုလြယ္ခဲ့ျခင္းပါ။

          “ေမာင္တို႕သားေလးအတြက္—-သားေလးၾကီးလာရင္—-“စိီမံကိန္းေတြဆြဲကာ ေပ်ာ္ခဲ့ေသာ ေမာင့္ကို ကၽြန္မ မ်က္ရည္ထဲမွျမင္ေယာင္လာသည္။ေအာ္—ေမာင္ခ်စ္တာ ကၽြန္မမွမဟုတ္ဘဲ။ဒါဆိုရူးရူးမူးမူးနဲ႕ ကၽြန္မကိုခ်စ္လွပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေမာင္ဟာ—–ကၽြန္မကိုမခ်စ္ခဲ့တာအေသအခ်ာ။ေမာင္ခ်စ္တာ ကၽြန္မရဲ႕အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းနုိင္မႈ၊ ရိုေသသမႈ၊ မိန္းမသားဆန္မႈ——-။အေကာင္အထည္မရွိတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြကိုေမာင္ခ်စ္ခဲ့တာ။တကယ္ရက္စက္ပါလား!!

          ဒါဆိုကၽြန္မ ဒီသားေလးကို—-။သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ေမြးေပးရမလိုျဖစ္တဲ့သားေလးကို—။မိခင္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မမေတြးရဲသလို။မလုပ္လည္းမလုပ္သာပါ။ကၽြန္မမုန္းတဲ့သူတို႕အတြက္ အျပစ္မရွိတဲ့သားေလးကိုအျပစ္မေပးရက္ ပါ။ဒါဆိုေမြးဖြားျပီးအေ၀းပို႕ပစ္လိုက္လွ်င္—-။မျဖစ္နုိင္ပါ။အတၱၾကီးတဲ့ေမာင္ဟာ သားကိုဒီလိုအလုပ္ခံမည္မဟုတ္။ ဒါဆို——။ကၽြန္မမေတြးေကာင္းတာေတြေတြးမိေနျပန္သည္။

          Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

          “ ေျပာပါေမ—ေမအခုလိုတစ္ဖက္သက္စိတ္ဆိုးေနတာ—မဟုတ္ေသးဘူးေလ ေမာင့္ကိုေျပာျပမွ ေမာင္ေျဖရွင္း နုိင္မွာေပါ့—ေမ” ကၽြန္မလက္ကိုဖြဖြကိုင္ကာ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေနတဲ့ေမာင္။ကၽြန္မလက္ကို ဆတ္ခနဲ ေမာင့္လက္ထဲမွဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ဘာမွမေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မရင္ထဲကအသည္းေတြကြဲေနတာ ေမာင္ မသိ။ ကၽြန္မ ေမာင္နဲ႕စကားမေျပာဘဲ ခပ္စိမ္းစိမ္းေနလာသည္မွာ တစ္လေက်ာ္ျပီ။

          “ ေဟာ—ငိုျပန္ျပီ—ကိုယ္ေျပာျပမယ္ေမ —ကိုယ္တို႕ဟာအိမ္ေထာင္သည္ေတြေလ—အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္နားလည္မႈေတြလိုတယ္ေမ—-အခုလိုေမ” စကားေတြကို ကၽြန္မၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္။ နူးညံ့ ခ်ိဳသာတဲ့ ေမာင့္အသံေတြကိုနားေထာင္နုိင္စြမ္းမရွိတာလည္းပါလိမ့္မည္။ဒီလိုသာ ဆက္တိုက္ေခ်ာ့ေနလွ်င္ ကၽြန္မ — ကၽြန္မအရည္ေပ်ာ္ကာ ခြင့္လႊတ္နုိင္မွာစုိးသည္။သည္ေတာ့

          “ ထြက္သြားပါ ရွင္ထြက္သြားပါ ကၽြန္မရွင္နဲ႕တစ္ခန္းထဲမွာမေနနုိင္ဘူး” နင့္နင့္သီးသီးေအာ္လိုက္မိသည္။ ပါးေပၚမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႕။ေမာင္နားမလည္စြာ ကၽြန္မကိုၾကည့္သည္။ျပီးေတာ့ ကၽြန္မပခံုးေလးကိုသိုင္းဖက္ လိုက္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေအာင့္သြားသည္။မခ်စ္ဘဲနဲ႕မ်ား——ခ ဆိုတဲ့မိန္းမအတြက္ သားအတြက္ နဲ႕မ်ား ဟု စိတ္ကေထာင္းခနဲေဒါသထြက္ကာ

          “ျဖန္း” ကၽြန္မလက္၀ါးေတာင္ ေတာ္ေတာ္နာသြားလွ်င္ —-ေမာင့္ပါး—ေမာင္။ကၽြန္မေနာင္တရမိသလို။ဒါေပမဲ့ စာလံုးေတြကိုျပန္ျမင္လာေတာ့လည္း ကၽြန္မရင္ထဲနာလာျပန္သည္။

          “ ေတာက္ မင္း— မင္းကြာ” မထင္မွတ္သည္မို႕ တစ္ပတ္လည္သြားေသာေမာင္။ ကၽြန္မရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ နီျမန္းသြားေသာပါးကို အုပ္ကာ ထြက္သြားသည္။ေျခသံေတြကျပငး္လိုက္တာ။ကားသံၾကားလိုက္ရသည္။ေသခ်ာပါ သည္။ဒါဟာ “ခ”ဆီသို႕သာ။ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြျပာလာရျပန္သည္။ေဒၚစုအကူအညီျဖင့္အိပ္ယာထဲလွဲလိုက္မိေသာ္ လည္းစိတ္ေတြက —–။

                   Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

                   “ ဒီေန႕ေဆးခန္းသြားမယ့္ရက္ေနာ္—ညေနအဆင္သင့္ျပင္ထားလိုက္” အမိန္႕သံမဟုတ္ေသာ္လည္း နူးည့ံမေနမွန္းကၽြန္မသိသည္။အခုဆို သားေလးကိုယ္၀န္က ၉လ။ ေမာင္နဲ႕ ကၽြန္မစကားမေျပာတာ ၂လ။သို႕ေပမဲ့ ေမာင္က ေမာင့္သားအတြက္က်ခၽြင္းျခက္ထားထားသလို။ကေလးနဲ႕ပတ္သက္လွ်င္ ေဆးခန္းဆို အခ်ိန္မွန္ပင္။ေဆး ဆိုလည္း ေဒၚစုန႕ဲအေသအခ်ာတိုက္ခုိင္းသည္။ဒါေတြျဖစ္ေလ ကၽြန္မစိတ္တိုေလပါ။—-သားကိုမနာလိုမျဖစ္မိေသာ္ လည္း ခ နဲ႕ေမာင္အတြက္ ကၽြန္မသားက—-။အို!!!!ရင္ထဲမွာ တဆစ္ဆစ္နဲ႕နာက်င္လာျပန္သည္။

          ေဆးခန္းကျပန္လာေတာ့ ေဆးဘူးေတြယူကာ ကိုယ့္အခန္းကိုတက္လာလိုက္မိသည္။ေလွကားကိုေျခေဆာင့္ နင္းမိတာ ေနာက္မွ ေမာင္ၾကည့္ေနမွန္းသိလို႕—-တကယ္ေတာ့ မိန္းမသားေတြဟာ စိတ္အဆိုးလြယ္ေပမဲ့ အၾကာၾကီး စိတ္မဆိုးနုိင္သူေတြပါေမာင္ရယ္——။

          အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေဆးဘူးေတြသိမ္းရန္အံဆြဲဖြင့္မိေတာ့—-။စာအုပ္—-ဟိုစာအုပ္။ရင္ထဲကက်င္တက္လာ ျပန္သည္။ေနာက္ေတာ့ ေ၀ဒနာအသစ္ျပန္ျဖစ္ကာ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕လက္ထဲမွေဆးဘူးေတြေရာအဲဒီ့စာအုပ္ေရာ စားပြဲေပၚတင္ထား တဲ့ပန္းအိုးကိုပါရိုက္ခြဲလိုက္သည္။ ဒုန္း ဒုန္း ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႕တက္လာသူကိုေမးစရာမလိုပါ။ေမာင္။ ကၽြန္မကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္ ကာ ျပန္ထြက္သြားသည္။ရက္စက္လိုက္တာေနာ္—-။

          အာရုဏ္တက္ခ်ိန္ထင္သည္။

          အား—-။ကၽြန္မေခါင္းထဲမူးေ၀လာသည္။အသံတစ္ခု။တံစက္ျမိတ္မွ ေရက်သံလို။ေရအိုးစင္မွ ေရက်သံလို။ အိုး ကၽြန္မကုတင္မွ ေအာက္သို႕ က်ေနသည့္အသံ—-။ကၽြန္မခႏၵာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးလည္းရႊဲလို႕။ဘုရား ဘုရား။ တစ္ကုိယ္လံုးနံုးေခြေနသည္မို႕ထလို႕လည္းမရ။ေမာင္—-တိုးတုိးလား က်ယ္က်ယ္လားေတာ့မသိ ကၽြန္မေအာ္ေခၚမိ လိုက္သည္က “ ေမာင္”

                   Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

                   ကၽြန္မမ်က္စိပြင့္လာေတာ့ အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာက်က္ကိုျမင္ရသည္။အိမ္မွာ—-အိမ္က မ်က္ႏွာၾကက္က အညိဳေရာင္ပါ။ဒါဆို—အနံ႕ ဒါဟာ—ေဆးရံုနံ႕ပါ။(ပိုးသတ္ေဆးနံ႕)

          “ နိုးလာျပီလားသမီး” ေမေမ။ကၽြန္မရဲ႕ေမေမ။ေမေမမ်က္ႏွာအေတာ္ပင္မေကာင္းပါ။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ခံစားမႈမေကာင္း။

          “ ကေလး—အို သားေရာ” အခန္း၀မွ ကၽြန္မဆီသို႕တိုးတိုးလာေနတဲ့ ေမာင္။ေျဖာင့္တန္းေနတဲ့ မ်က္ခံုးထူထူ ေတြရဲ႕ေအာက္က ရီေ၀ေ၀အၾကည့္ေတြပါတဲ့ေမာင့္ မ်က္၀န္းေတြက ဒီေန႕ေျခာက္ကပ္လြန္းေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္း ရဲရဲ ေတြကလည္း ျဖဴဖတ္ေနသည္။ အျမဲလိႈက္လွဲတတ္တဲ့ ေမာင့္မ်က္နွာက—–။

          “ ေမ နုိးလာျပီလား” ကၽြန္မလက္ေလးကိုဖြဖြေလးဆုပ္ကုိုင္္လာသည္။ေမေမနဲ႕ ေမာင့္ေမေမလည္းအခန္းျပင္ ကိုနံုးခ်ည့္စြာထြက္ခြာသြားသည္။

          “ သားေရာ သားေရာ ေမာင္” အားကိုးတၾကီးေမးမိေနသည္က ကၽြန္မပါ။ရုတ္တရက္ ေမာင္မေျဖပါ။ၾကည့္ ရတာ စကားလံုးရွာေနပံု။

          “ ေမာင့္အျပစ္ပါ ေမ—–ေမ ခံစားေနရတာကို ေမာင္နားမလည္ခဲ့တာ ရွင္းမျပနုိင္ခဲ့တာ—“ ကၽြန္မလက္ဖမိုး ကို ေမာင့္နဖူးနဲ႕ထိေအာင္ဆြဲကပ္လိုက္သည္။အို—ကၽြန္မစိတ္မရွည္ပါေတာ့။

          “ သားေရာလို႕”

          “ပ်က္က်သြားတယ္ ေမ —-သားအိမ္ပါကြဲသြားေတာ့—သားအိမ္ပါထုတ္လိုက္ရတယ္ ေမ”  ရုတ္တရက္ေျဖခ်လိုက္ျပန္သည္က ေမာင္။ကၽြန္မအသိစိတ္ေတြလြင့္ကာ ခါးကနာက်င္မႈ၊ ၀မ္းဗိုက္နာက်င္မႈတို႕ကိုေက်ာ္လြန္ကာ ထထိုင္လိုက္မိသည္။ေမာင္က ကၽြန္မကိုထိန္းလိုက္သည္။ ကၽြန္မအသိျပန္၀င္လာေတာ့ —-။

          “ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ဦးသေဘာတူကြာရွင္းျပတ္စဲလိုက္ရေအာင္ ကိုေန၀န္းညီ” အသံကေအးေဆးစြာပင္။ဘာေၾကာင့္ ရယ္မသိ —–စူးနစ္ေသာအၾကည့္နဲ႕ ကၽြန္မကို ေမာင္ၾကည့္ေနသည္။ကၽြန္မစကားမမွားမွန္းသိသည္။ကေလးလိုခ်င္ သည့္သူကိုမေပးနုိင္မွေတာ့ ဒီလူနဲ႕ဘာအတြက္ဆက္ေပါင္းေနမည္နည္း။သူ႕ဘာသူ ခ်စ္တဲ့ ခ ဆီသာ။

          “ ဘာလို႕ျပတ္စဲရမွာလဲေမ—ကိုယ္ခ်စ္လို႕ ျမတ္နုိ္းလို႕ရယူထားတဲ့ ေမ့ကို ဘာအတြက္ျပတ္စဲရမွာလဲ— ေမာင္ေသတဲ့အထိ ေမဟာ ေမာင့္ဇနီးပဲျဖစ္ရမယ္” အမိန္႕သံျဖစ္ေသာ္လည္း နူးညံ့ညင္သာမႈ နာက်င္ေၾကကြဲမႈအသံ ေတြစြက္ေနသည့္ ေမာင့္အသံ။ဒီတစ္ခါအံ့ၾသ၀မး္နည္းကာ ငိုလိုက္ရသူက ကၽြန္မ။ဘယ္ေလာက္ငိုေနမိသည္မသိ။ ေမာင္အကၽီၤေတြပင္ ကၽြန္မမ်က္ရည္ေတြအေတာ္ရႊဲေနျပီ။

          “ ျဖစ္ရေလ ေမရယ္—-“ ကၽြန္မနဖူးေပၚကိုေမာင့္ အနမ္းေလးက်ေရာက္လာသည္။အို—ေမာင့္ပါးျပင္မွာလည္း အပူစီးေၾကာင္းတစ္ခု။ကၽြန္မေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင့္မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ ကၽြန္မပါးေပၚကိုခုန္က်လာကာ ကၽြန္မ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ေပါင္းစည္းသြားသည္။

           ေမာင့္ ရဲ႕ဂရုဏာအျပံဳးနဲ႕ ရည္လဲ့တဲ့အၾကင္နာမ်က္၀န္းကို ျမင္လိုက္ရသည္။ေအာ္—ေမာင့္ရဲ႕ၾကီးမာတဲ့ ေမတၱာနဲ႕ ေစတနာ နဲ႕အခ်စ္ေတြကိုေစာ္ကားမိတဲ့ ကၽြန္မဟာ—————အခ်စ္ရဲ႕ဒဏ္ခတ္မႈကိုခါးသီးစြာခံလိုက္ ရျပီဆိုတာ———xxxxxxxx။

          ကၽြန္မေမေမရဲ႕စံုစမ္းမႈ——(“ခ” ဟာ ေမာင့္နံပါတ္စဥ္တစ္ခု—-ေမာင့္ကိုရူးသြပ္စြာခ်စ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မလိုမိန္းမသားတစ္ဦး—ေမာင္နဲ႕ ကၽြန္မ လက္ထပ္တဲ့ေန႕ကပဲ အိပ္ေဆးေသာက္ကာဘ၀ကိုအဆံုးသတ္သြားသူပါ—–ေသလူတစ္ဦးကိုမွ မေကာင္းျမင္ခဲ့ေသာ ကၽြန္မလည္း)

          (စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးရဲ႕ အက္ဆစ္တစ္ခြက္ကို မွီးသည္)