ဥကၠာပ်ံေတြေႀကြက်တာလား

 တ၀ုန္း၀ုန္းတဒိုင္းဒိုင္းလွ်ပ္စီးသံေတြက

မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္မွာ ကဗ်ာၿဖစ္ခဲ့သတဲ့။

ဆယ္ထပ္တိုက္ေပၚကသူေဌးမင္းနဲ႔

လမ္းေဘးက မိဘမဲ့ကေလး

ညည္းေနတဲ့ေတးေတာင္တူခြင့္မရွိရဘူးလား

ဒါဟာ တကယ္တရားရဲ႔လားကြယ္။

လူသိရွင္ႀကားနဲ႔ဒီကမၻာမွာ

လူမသိခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာအနာတရေတြအေႀကာင္း

ၿဖစ္နိုင္ရင္နားေထာင္ခ်င္ပါေသးတယ္ မသံလြင္

ဒီလိုမိုးႀကမ္းႀကမ္းေတြေစြခဲ့တုန္းက

ဆိုးလွတဲ့ ကံႀကမၼာရယ္လို႕မ်ား

ကၽြန္ေတာ္ညည္းခဲ့ဘူးလို႕လား

အမ မိုးေပးတဲ့ထီး တစ္ခုတည္းကိုဘဲခိုၿပီး

ကၽြန္ေတာ္ မငိုခဲ့ဘူးေလ။

အဲဒီတုန္းက

ကၽြန္ေတာ့ကို နွစ္သိမ့္ေပးသလိုလိုနဲ႔

ေက်ာေပၚကို ပုတ္ခဲ့တာ

ဒုကၡေတြကို သပ္ခ်ေပးေနခဲ့တယ္ဆိုတာ

ဒီငတံုးက ခုမွသိခဲ့တယ္ မသံလြင္ရယ္..။

တကယ္ဆို….ရင္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သံလြင္ေႀကာင့္ရဲရင့္ခဲ့သူပါ။

ၿဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္

ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ရြတ္ပါဦးလား မသံလြင္ရယ္..။

အေ၀းက သံလြင္ေတးသံကိုနားေထာင္ရင္း

ခု……

ကၽြန္ေတာ္ခပ္ရင့္ရင့္ ေႀကကြဲေနတယ္။

နိုးဆက္ ေန႕