ခ်စ္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့သူ
သူမတူေသာ သြားတက္ေလးမ်ားနဲ႕
ငါ့ ကဗ်ာေတြကို
ရင္ထဲက ဆြဲထုတ္သြားရဲ့…

မိုးအဆံုး ေျမအဆံုးလို႕
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုထားေပမယ့္
မတားရက္ခဲ့ဘူးကြယ္
အဲဒီေလာက္ကို ငါက်ဆံုးခဲ့ပါတယ္…

တပိုင္းတစ ရာသီေတြမွာ
အိပ္မက္ျပာျပာေတြေကာက္ရင္း
ငါ့သီခ်င္းငါညည္းခဲ့ရ
နင့္ အျပံဳးလင္းလင္းေတြကိုျပန္ၾကား
တံတားေဟာင္းတစ္စင္းရဲ့ အထီးက်န္ျခင္းနဲ႕ေပါ့ေလ…

နင္မသိေပမယ့္
သံလြင္ေတာ့သိခဲ့ပါတယ္
ႏႈတ္မဆက္ခ်င္ဘူးကြယ္
ပက္သက္မႈေတြအားလံုး စံုးစံုးျမဳပ္
အမွတ္တရေတြေတာင္
က်မ္းတစ္အုပ္စာထူခဲ့ျပီပဲ…

ရွိေနတယ္ ရွိေနပါတယ္
လိုတဲ့အခ်ိန္ တၾကည့္လိုက္ေပါ့ကြယ္
အိပ္မက္အလယ္တည့္တည့္မွာ
ငါ ရွိေနမွာေပါ့
ေပါ့ေပါ့ဆဆေတာ့ မျဖစ္ပါေစနဲ႕…

ဆံုေတြ႕ျခင္းရဲ့ေနာက္
ငါ့ ခြန္အားေတြေပ်ာက္ခဲ့ရ
နင့္ဆီက တမ္းတစရာေတြ
ထမ္းထားရတာမ်ားလြန္းတယ္…

ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ့ ေတြေ၀ျခင္း
အကုန္ဟင္းလင္းပြင့္မျပေတာ့ဘူးကြယ္
ႏွစ္ပတ္လည္ သတိတရေတြမွာ
နင္ငါ့ရင္ထဲ ရွိေနမွာပါပဲ
လြဲြခဲ့ရတာက
ေနာက္က်လို႕မဟုတ္ပါဘူး
ကံဦးကံဖ်ားမွာ  
ငါ ပြင့္လင္းခ်ိန္ တိုသြားတာပါ…..

ထာ၀ရေပါ့ကြယ္
နားလည္နိုင္မႈေတြ ျပည့္၀
ခ်စ္ျခင္းမ်က္စိက်တဲ့ေန႕မွာ
နင္ငါ့ကို လြမ္းေပးပါ
တေနရာေသာ ေနရာမွာ
ငါ လဲေလ်ာင္းေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ
နင့္နာမည္ ပါေနအံုးမွာပါ….