ဒီဇာတ္က ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ေျမြေပြးခါးပတ္ပိုက္ အထၳဳပတၱိရင့္ရင့္ေတြအေၾကာင္း
ဒီကဗ်ာက လက္ေမာင္းေသြးခ်င္းယွက္ ကမၺည္းမတင္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔စြဲေတြအေၾကာင္း
တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေမး…ႏြဲ႔ပါးတဲ့အျပံဳးေတြ ေ၀သီရီႈက္နင့္ …ဒီဘ၀ကေလ
အျမဲပဲ စြန္းထင္းေနေတာ့မလား…လမ္းသြယ္ေတြထဲ ျဖတ္မ၀င္ရဲေတာ့ဘူး
ဘ၀ေထာင့္ခ်ိဳးတိုင္းမွာ သစၥာမဲ့မႈေတြရွိတယ္ဆိုတဲ့တရားမွာ ညေတြလိုေမွာင္ခဲ့ေပါ့

ကိုယ္တို႔တေတြရဲ႕ ေစာင့္သိရိုေသမႈေတြထဲ အေသးဖြဲ႔ေလးေတြက လေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့
ေသခ်ာေနၿပီ… ဥၾသတြန္သံၾကားရင္ ေႏြတစ္ေႏြရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔
နားဆင္ရဦးမယ္…ၾကားၾကားေနက်အသံေတြမွာ မင္းအသံကလြဲလို႔ ဘာကိုမွ
ကိုယ္မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး…မ်က္လံုးေတြ ၀ါလာၿပီ ကိုယ္သြားရေတာ့မယ္ ထင္တယ္..

ေညာင္းညာကိုက္ခဲျခင္း… ဘ၀ထဲက ဒဏ္ရာေတြအဆိပ္တက္
ယံုၾကည္ရာဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူးကြယ္…ကိုယ္တို႔ရဲ႕ အေရာင္မတူျဖစ္တည္မႈ
ဘယ္သူက ဆက္ၿပီးမွားနိုင္မလဲ…?
ဘယ္သူက ဒီေလာကမွာ က်န္ခဲ့မလဲ…?
ဘယ္သူက က်န္ခဲ့တဲ့ ကန္ေရရိပ္ဆီျပန္ေရာက္နိုင္မလဲ…?

မေျဖနိုင္ခဲ့တဲ့ စကားပြင့္ေလးေတြအတြက္ တခုတ္တရခြင့္လႊတ္ေပးပါ
မင္းအမွန္တရားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ဟဖို႔ခက္ခဲတာကိုက စိတၱဇဆန္လြန္းလွ
အဲ့ဒီ့လို စိတၱဇေတြမွာ ငါ့အမွန္တရားက မ်ဥ္းၿပိဳင္တစ္ခုလိုမားမားစြင့္စြင့္
မင္းမွာရွိတဲ့ဂီတေတြနဲ႔ပဲ ငါေတာသြင္းသံေတြဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ေကာင္မေလးေရ…

အိပ္ေရးပ်က္မႈေတြထဲက ကဗ်ာ …ကိုယ္တို႔သမိုင္းရဲ႕ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံတစ္ခု
ဘာမဆိုမွန္မလိုလိုနဲ႔မမွန္တဲ့ကမၻာမွာ ငါကိုယ္တိုင္ မွားရဲ\မွားဆဲ\မွားနိုင္ ေနခဲ့ပါၿပီ
ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္လံုး၀မရွိ…ဗီတိုအာဏာလံုး၀မရွိ…ပိုက္ဆံလံုး၀မရွိ
ေကာင္မေလးေရ…မရွိတာေတြမ်ားခဲ့သလို ရွိတာေတြကလည္းရွားခဲ့ပါတယ္
ခက္ခက္ခဲခဲျဖစ္ေအာင္မွားေနတဲ့ လူေတြၾကားမွာ…မွန္မွန္ကန္ကန္မွားျပခဲ့နိုင္တာ
ငါတို႔ပါပဲ…ဒါ…ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခုပဲေကာင္မေလးေရ
မင္းရဲ႕ စိတၱဇကင္ဆာက တျဖည္းျဖည္း ရင့္သက္လာ…ငါ့မွာလည္း စီးကရက္ေငြ႔ေတြက
ျဖစ္တည္မႈကို ပြန္းပဲ့ထိရွလာ…တို႔ေတြရဲ႕ သစၥာတရား ဘယ္သူကဆက္ၿပီးမွားနိုင္မလဲ ေကာင္မေလးေရ…
                                        ေရႊ ၾကယ္ မိုး