လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ သစ္ရြက္ကေလးမ်ားအား

တီးတိုးေၿပာႀကားပါ…။

အခ်စ္ဟူေသာ နတ္ဘုရားအား

ကၽြန္မသည္ ကိုးကြယ္သူမဟုတ္…

ယံုႀကည္သက္၀င္သူသာၿဖစ္ပါေႀကာင္း..။

ေ၀းကြာေနႀကေသာ ကာလတြင္

ကၽြန္မ..ပန္းပင္ကေလးမ်ားပိ်ဳးခဲ့ပါသည္.။

ဘာသာစကားမတူၿငား

ပန္းတို႕ ဂီတသည္ ခ်ိဳၿမ၏..

ကၽြန္မ

တိတ္တိတ္ကေလးရင္ခုန္ ဖူးပါၿပီ.။

ပုန္းေသာအခါ

ရွာရလြယ္၍

ကြယ္ေသာအခါ

ရွာေတြ႕နိုင္ခဲေသာ လမင္းကေလးကို

ကၽြန္မခ်စ္ခဲ့၏.။

ေက်ာက္ေဆာင္ေတြဆီသို႕

လိႈင္းမ်ားဆိုက္ေရာက္ခ်ိန္တြင္

သဲေၿမေသာင္စပ္၌

ကၽြန္မ ကဗ်ာစပ္ၿဖစ္၏…။

သူ၏ နာမည္သံုးလံုးသည္ပင္

ကၽြန္မ သီကံုးပန္ေသာ

မညိႈးပန္းၿဖစ္ခဲ့..

ဤသစၥာတရား တန္ခိုးၿဖင့္

သူ..ဘယ္ေသာခါမွ မၿငိဳးႏြမ္းပါေစ..။

မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းက

ပင္လယ္ကို ခိုးနမ္း၏.။

ဆည္းဆာေရာင္ တိမ္လိပ္မ်ား

သူ႕ပခံုးထက္မွာ ထမ္းခဲ့ၿပီလား…..

ကၽြန္မ

လိႈက္လွဲစြာ လြမ္းပါသည္..။

မ်က္ရည္တစ္စက္

ကၽြန္မပါးထက္ စီးသက္က်၏.။

ငိုေႀကြး ၿခင္းမဟုတ္ေသာ..

ယံုႀကည္ၿခင္း၏ ၿမစ္ဖ်ားသည္

ကၽြန္မ နွလံုးသားမွ စတင္ခဲ့ပါၿပီ….

ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်သည္

သို႕ေသာ္

ကၽြန္မ မငိုပါ…။

သြဲ႕သြဲ႕