ေဘာ္ဒါမွာေက်ာင္းတက္ျပီးေနာက္ပိုင္း ေကာင္ေလးဟာေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။သူ႕ရမွတ္
အဆင့္ေတြစက်လာတယ္။အစုအဖြဲ႕ထဲေနရတာမုန္းတီးရံြရွာလာတယ္။အခ်ိန္တိုင္းလိုလို
သူဟာတစ္ကိုယ္တည္းအထီးက်န္အားငယ္ေနခဲ့တယ္။သူ႕ကိုယ္သူေသေၾကာင္းၾကံ
ေတာ့မယ္လို႔ေတြးလိုက္တိုင္းအေမွာင္ဆံုးကာလေတြေပါ့။ဒါေတြအားလံုးကသူဟာ
တန္ဖိုးမရွိဘူး၊သူ႕ကိုဘယ္သူမွအေလးမထားမခ်စ္ၾကဘူးလို႔ခံစားေနရလို႔ပဲ။

သူ႕မိဘေတြေကာင္ေလးကိုစိုးရိမ္လာခဲ့ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္သူတို႔ဟာေကာင္ေလးမွာ
ဘာျပႆနာေတြရွိလဲ၊ဘာေတြမွားေနျပီလဲဆိုတာမသိေသးဘူး။ဒါေၾကာင့္ေကာင္ေလး
အေဖကေကာင္ေလးတက္ေနတဲ့ေဘာ္ဒါကိုလိုက္သြားျပီးေကာင္ေလးနဲ႔စကားေျပာၾကည့္
ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

ေက်ာင္းနားမွာရွိတဲ့ကန္ေလးရဲ႕နံေဘးမွာသားအဖႏွစ္ေယာက္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။
အေဖကေကာင္ေလးကိုခုတက္ေနရတဲ့အတန္းအေၾကာင္း၊ဆရာေတြအေၾကာင္း၊ေက်ာင္းမွာ
လုပ္ရတဲ့အားကစားေတြအေၾကာင္းစေမးလိုက္တယ္။ျပီးေတာ့
“ဒီေန႔ဒီေနရာမွာ အေဖဘာေၾကာင့္ရွိေနရတာလဲ သားသိလား”လို႔ေမးလိုက္တယ္။
“ကၽြန္ေတာ့္ရမွတ္၊အဆင့္ေတြကိုအေဖလာစစ္ေဆးတာမလား”ေကာင္ေလးျပန္ေျဖတယ္။
“မဟုတ္ဘူး သား… သားဟာအေဖ့အတြက္အေရးၾကီးဆံုးလူတစ္ေယာက္ဆိုတာေျပာျပဖို႔
အေဖဒီေနရာမွာေရာက္ေနရတာ…သားေပ်ာ္ရႊင္တာကိုပဲအေဖျမင္ခ်င္တယ္…သားရဲ႕ရမွတ္၊
အဆင့္ေတြကိုအေဖစိတ္မ၀င္စားဘူး…သားနဲ႔သားေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုပဲအေလးထားဂရုစိုက္တာ…
သားဟာအေဖ့ဘ၀ျဖစ္ေနလို႔ပဲ….“

အေဖ့စကားေတြကေကာင္ေလးကိုထိခိုက္၀မ္းနည္းေစတယ္။ေကာင္ေလးမ်က္လံုးမွာမ်က္ရည္ေတြ
နဲ႔ျပည့္လို႔။ေကာင္ေလးသူ႕အေဖကိုသိုင္းဖက္လိုက္တယ္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္သားအဖ
ႏွစ္ေယာက္ဘာစကားမွမေျပာျဖစ္ၾကဘူး။
ခုေတာ့ေကာင္ေလးဟာသူလိုခ်င္တဲ့အရာတိုင္းရခဲ့တယ္။ကမၻာေပၚမွာသူ႕ကိုနွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ခ်စ္ခင္၊
အေလးထား၊ဂရုစိုက္တဲ့တစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာသူသိခဲ့တယ္။ကမၻာၾကီးကိုလည္း
သူနားလည္ခဲ့တယ္။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့အဲဒီလူရြယ္ဟာသူတက္တဲ့ေကာလိပ္ရဲ႕အတန္းထဲမွာအေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေနပါျပီ။သူ၀မ္းနည္းအားငယ္ေနတာကိုဘယ္သူမွေနာက္ထပ္,ထပ္မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။
ေက်းဇူးပါအေဖ…အေဖဟာကၽြန္ေတာ့ဘ၀ပါပဲ….
မူရင္းlink http://www.inspirationpeak.com/cgi-bin/stories.cgi?record=131