ကံ့ေကာ္ေတြ
တကားလံုးေ၀ေအာင္ဆြဲျပလဲ
ငါ့ပန္းခ်ီထဲ
တစ္ပြင့္မွေ၀ေဖာ္မရ
ေနစိမ့္ၾကတယ္။

ေစြ႕ကနဲခုန္ခ် သစ္သီးေကာက္
ျဖဳတ္ခနဲ ျပန္တက္ ရွဥ့္ၿမီးေကာက္ေလး
ေငးလို႔ေတာင္ မ၀ေသး
ေ၀းခဲ့ရတယ္။

အပင္ေပၚျပန္လာခြင့္ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္
အရင္လို ျပန္ေ၀ခြင့္မရွိတဲ့ဟန္ပါလား..
ေသြးဆာေနတဲ့ အစြယ္ကိုမွ
သက္သက္လြတ္တရား
ျပမိလ်က္သား..

ထားပါေတာ့ မိတ္ေဆြေရ
စီးေနဆဲျမစ္အတြက္
ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ဆိုတာ
ေနညိဳညိဳ ေရခ်ိဳးဆိပ္လို႔ပဲထားလိုက္ပါ..

ထံုးေပါက္ေနတဲ့လွ်ာအတြက္
“ဘ၀ဆိုတာ” လို႔စကားစရမွာ
ေလးလံလွပါတယ္ဟာ… ။     ။

မင္းကိုႏိုင္
၁၇.၁၀.၂၀၁၂