Professional Authors

ေသမင္း ခ်ည္တိုင္

ဘယ္ေနရာအစ ဘယ္နားမွာ အလယ္ ဘယ္လို အဆံုးသတ္မလည္း? ထိန္းခ်ဳပ္လို ့မရေသးခင္

စကားလံုးတိုင္းဟာ နာက်ဥ္း၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ လည္ျမိဳထဲက ျပင္ပသို ့ အလုအယက္ ေဖာက္ထြက္

ေျပာသင့္ မေျပာသင့္ ေျပာရက္ မေျပာရက္ ေျပာမယ္ မေျပာဘူး ဒြိဟျဖစ္ေနဆဲမွာ ေလထုနဲ႕ မိတ္ဖြဲ႕

ျမည္သံထြက္လာတဲ့ ရလာဒ္ဟာ ကစဥ့္ကလ်ား /မၾကားတၾကား /မသဲမကြဲ

ဘာသာေတြလြဲေနေအာင္လည္း နွုတ္ခမ္းဖ်ားကို ဦးေႏွာက္နဲ႕ ျပဳစား

ေနာက္တၾကိမ္ ေနာက္ထပ္ ေနာင္ အခါ ဆိုတာေတြ မရွိေအာင္ လိမ္ညာျခင္းေတြမွာ  ေနာေၾကေနေစဖို ့

ကလိမ္ကက်စ္ ၪာဏ္ေတြ စုစည္း ကလီကမာ အၾကံေတြ ထုတ္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြအဆက္မျပတ္လုပ္ရင္း

လိမ္စရာ မရွိရင္ ကိုယ့္နွုတ္ခမ္း ကိုယ္  ျပန္လိမ္ထားတတ္တဲ့ေကာင္

ေျခရာမထင္တဲ့  လမ္းေတြမေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး . ဆံုးျဖတ္ထားရင္းကိုပဲ ကိုယ္ေယာင္ျပ အရိပ္ေလး ျမင္လိုက္ယံုနဲ႕

ေလးဘက္ေထာက္ တြားသြားေနဆဲ တြားသြားေနျမဲ

ႏြားလို ့ျမင္တဲ့ သူ ့ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ့္မွာ ဘို ့ထြက္ေကာင္းသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ျပ

နဖားၾကိဳးေလးရဖို ့အတြက္တဲ့ ေျခေထာက္နွစ္ဖက္နဲ႕ ေနာက္လွည့္ေကြ႕ဖို ့ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့တယ္

 

ရိုးးးးေနျပီ ကိုယ့္ဆရာ ဒါပထမဆံုးအၾကိမ္ မဟုတ္ဘူး /

ဒါနဲ႕ ဒီတေခါက္ ခင္ဗ်ား ကို က်ဳပ္ မယံုေတာ့ဘူး / 

၀ဋ္လည္ျပီမဟုတ္လား ကိုယ့္အလွည့္ၾက နာတတ္လွခ်ည့္ ရဲ႕ ကိုယ့္အသားၾက ေလာင္တတ္လွခ်ည့္ရဲ႕ /

 

( ဓားျပရင္း အလံျဖဳဴတရမ္းရမ္း ေခၽြးသိပ္ဖို ့ေစာင့္ၾကိဳေနခ်င္ေသးတဲ့လက္ကို ရိုက္ခ်ိဳးျပီး)

 

အခြင့္က်လာတဲ့

ေသြးစိမ္းနာ ဒဏ္ရာရွင္ အတြက္ ေဆးတခြက္အျဖစ္ အၾကမ္းတမ္းဆံုး တံု႔ျပန္ရင္ဆိုင္ဖို ့ မ်က္၀န္းကို အရည္ေဖ်ာ့

မ်က္ဆံ ကို အေ၀းသို ့ ပို ့ပစ္လိုက္ျပီး ေလစိမ္းေတြခ်ည္းေရြးတိုက္ဖို ့ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားခဲ့တယ္

 

ေအာင္ႏိုင္ျခင္းဆိုတာ တဖက္ေစာင္းနင္း မဟုတ္ဘူးေဟ့ ကိုယ့္နားထင္ထဲ ကိုယ္ၾကံဳးေအာ္

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဓားတစ္လက္အျဖစ္ အသြားထက္ေအာင္ အတက္ၾကြဆံုးေသြး ရင္း

ေရာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္စမ္း ဆိုျပီး ေျပးအထိုး အရာအားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္

စလိုးမိုးရွင္းက ကိုယ့္အခန္းမွာ အလိုလိုျပတ္ေတာက္ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာျဖစ္သြားမလဲ???

သည္းထိတ္

စိုးရိမ္စိတ္က နင့္ခနဲ ေၾကြလာ

 

ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ ျပန္ ငံု႕အၾကည့္

 

ကိုယ့္  ေသြး   နဲ႕   ကိုယ္   ေရျပန္ခ်ိဳးေနရတဲ့ နွလံုးသား  ကို အေတြ႕မွာ

စြံ႔ အ ေၾက ကြဲ မယံုၾကည္ ခံျပင္းရျခင္း မ်ားစြာ ၾကား ဘယ္ဟာ မွားသြားသလည္း ျပန္ေတြး မရ ေသး ခင္

ဇာတ္သိမ္း အမွား ထဲ အသိစိတ္ဟာ လႊင့္ လႊင့္ သြား ခဲ့

 

ဒ ီ ဘ ၀ မ ွ ာ  ျ ပ န ္ လ ည ္  စ ု စ ည ္ း  အ ာ း ျ ဖ ည ္ ့ ဖ ိ ု ့ မ ျ ဖ စ ္ ႏ ိ ု င ္ ေ တ ာ ့ ဘ ူ း မ ျ ဖ စ ္ ႏ ိ ု င ္ ခ ဲ ့ ဘ ူ း

 

ငါ မ ရွိ ေတာ့ ဘူး

In: ကဗ်ာ Posted By: Date: Feb 9, 2013
Comment #1

ဘာမွကို မေၿပာနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ… ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာကို အေသေကာင္လိုသာ ေငးေနခဲ့ရတယ္..

စကားလံုးအသံုးအနံႈးေတြ….နဲ႕ သတ္တဲ့စာ …. ေႀကာက္ရြ႕ံစြာ …………..။။

commentinfo By: နိုးဆက္ ေန႔ at Feb 9, 2013
Comment #2

မေၾကာက္ပါနဲ ့ လို ့ အေနာ္ေျပာပါရေစ
😀
ကြ်န္ေတာ့္ေသမင္းခ်ည္တိုင္ေလးကို
ဖတ္ရွုခံစားေပးသြားတဲ့အတြက္ မ်ားၾကီး
မ်ားၾကီးေက်းဇူးတင္ပါ၏

commentinfo By: အသဲကြဲ မိုး at Feb 10, 2013
Comment #3

အစ္မေတာ္မိုး ေရးခ်က္ေလးေျပာင္းထားတယ္ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာဆိုဒ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ အစ္မေတာ္မိုးကဗ်ာေလးကုိဖတ္မိပါတယ္ ကဗ်ာေတြမဖတ္ရတာၾကာျပီ ~~

With respect,
RAY

commentinfo By: X - ray at Feb 11, 2013
Comment #4

ေျခရာမထင္တဲ့ လမ္းေတြမေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး . ဆံုးျဖတ္ထားရင္းကိုပဲ ကိုယ္ေယာင္ျပ အရိပ္ေလး ျမင္လိုက္ယံုနဲ႕

ေလးဘက္ေထာက္ တြားသြားေနဆဲ တြားသြားေနျမဲ
ခံစားအားေပးသြားပါသည္။

commentinfo By: ေႏြ at Feb 11, 2013
Comment #5

တကယ္ေတာ္ပါေပတယ္ဗ်ာ…….

commentinfo By: moehtetaung18 at Feb 11, 2013
Comment #6

RAY – ေႏြ အထူးေက်းဇူးတင္ပါ တယ္ အခ်ိန္ေပးဖတ္သြားလို ့ပါ

တကယ္ေတာ္ပါေပတယ္ လို ့ ဖားသြားတဲ့ ဦးေလးဘၾကီး ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါတယ္ … 😛

commentinfo By: အသဲကြဲမိုး at Feb 25, 2013

Leave Comments

Name*

Email*
Website
Email me whenever there is new comment