အစိမ္းေရာင္ မွတ္တိုင္

စစ္ပြဲေတြနဲ႔ ကမာၻကို ကယ္တင္လုိ႔မရဘူး။

အမွန္တကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီလုိ႔ ထင္ေနတာကလည္း အပိုပဲ။

ဒီလုိနဲ႔.. ကေလးဘယ္ႏွေယာက္ကို အဖမဲ့ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။

စစ္ပြဲေတြဟာ တရားမနာဘူး။

ဒီေတာ့ကိုယ့္လုိပဲ လူရုိင္းကေလးျဖစ္ရတယ္။

အသက္ကိုအိမ္မွာထားခြင့္မရွိတာလည္း ဒီစစ္ပဲ။

ငါတုိ႔အိပ္မက္ကေလးေတြ မုိင္းနဲ႔ပါသြားၿပီ။ မ်က္ရည္မ်ား။

စစ္ပြဲဆုိတာ မ်က္ရည္နဲ႔ေသြး ဓာတ္ျပဳထားသလုိမ်ိဳး။

ငိုသံေတြနဲ႔ပဲ ပန္းေတြပြင့္ရတယ္။

အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိသလုိ စစ္မွာလည္း မ်က္စိမရွိဘူး ေမေမ။

ဒီည.. ကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္အျပတ္ကေလး အိမ္ျပန္ေရာက္ပါ့မလား။

ဖိနပ္ခြ်တ္ၿပီးမွေျမပံုေပၚတက္လည္း အိမ္နဲ႔ေဝးတုန္းပဲ။

အိမ္ေရာက္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း လမ္းအေဝးႀကီးေလွ်ာက္ရဦးမယ္။

ဘယ္သူသိမလဲ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ပုခံုးေပၚက မွတ္တိုင္ေလး အိပ္ေရးပ်က္ေနတယ္ဆုိတာ။

ေနပိုင္

၁၉း၄၅

၁၁.ဝ၉.၂ဝ၁၂

In: ကဗ်ာ Posted By: nay-paing Date: Mar 11, 2013

Leave comment commentinfo

1 Comment & 303 views

laee laee sarr sarr phat twar par de