အေမွာင္ထဲမွာ အရိပ္ေတြရႈပ္ရွက္ခက္ေအာင္ ေျပးလႊားေနၾကတယ္

ေပးစရာဘာရွိေသးလဲ ။ ေမးခြန္းေတြပဲလက္ထဲအျပည္႔အသိပ္ထုိးထည္႔ေပးမိတယ္

ျဖတ္ / ကပ္ / ညွပ္ လုပ္ဖုိ႔ လူၾကဳံပါးလုိက္တာ ရလား ?

ေထာင္႔ခ်ိဳးထဲက အရိပ္တစ္ခုခုန္ထြက္လာတယ္

နားအူျပီးထြက္တဲ႔ေလမွာေတာင္ စကားလုံးေတြပါတယ္

** ဘာမွမရွိေတာ႔သူတစ္ေယာက္မွာ ခ်ဳိ႔တဲ႔မႈဆုိတာ

အခ်မ္းသာဆုံးသူပုိင္ပစၥည္းပဲလုိ႔ေျပာတယ္ **

ကိစၥမရွိဘူး ။ မကြဲရွေစရဘူးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္အာမခံတယ္

အဲဒီဦးေခါင္းကုိထပ္ပုတ္ၾကည္႔ပါ ဘာမွမရွိဘူးလုိ႔ဘဲ ပဲ႔တင္သံျပန္လာလိမ္႔မယ္

စာသားေတြက ကုိယ္႔ဆီမွာအတုံးေလးေတြပဲေပၚေနတာ (အားနာစရာၾကီး)   

မ်က္စိအျမင္စူးသြားတာ . . အလင္းေရာင္ေၾကာင္႔ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕

လက္သိပ္ထုိးေျဖရွင္းစရာေတြမ်ားလာတဲ႔အခါ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္မိတယ္

အုိင္ဒီယာေတြခူးခပ္စားၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ဆူလြယ္နပ္လြယ္သေဘာတရားပါပဲ

တဒဂၤအတြင္း ကုိယ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားတာေတာ႔ ဝန္ခံတယ္

ဒီအခန္းထဲမွာ အေတြးအေခၚေတြက တင္းျပည္႔က်ပ္ျပည္႔နဲ႔ေလးေလးပင္ပင္ၾကီးရယ္

ေလဟာနယ္ေတြ အသက္ရႈက်ပ္ကုန္ျပီ

မိျငိဏ္းခက္