” အစြန္းႏွစ္ဖက္ကိုေတြ႕ေအာင္ရွာ..ၿပီးရင္လြတ္ေအာင္ေရွာင္..”
ဆိုေသာ..စကားကုိ..စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲတြင္…ဖတ္ရသည္။

အစြန္းတစ္ဖက္မွာ…ေၿခစံုရပ္မိေနမွန္း..သိသိၾကီးနဲ႔..
စြန္႕ခြာ..မေၿပးႏိုင္မိတာကေရာ…ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ားပါလဲ…။

” ဘာလုပ္မွာလဲ ” ဆိုေသာ…မေသခ်ာမႈမ်ားထဲမွာ..ရုန္းထြက္လြတ္ေၿမာက္ၿခင္း
အလို႔ငွာ..အက်ိဳးထူးေစႏိုင္ေသာ…ေမးခြန္းကို…
သူမကိုသာမက….ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ပါ…အၿပန္ၿပန္အလွန္လွန္…
ေမးခဲ့ဖူးပါ၏ ။

စကားလံုးေလးလံုးမွ်သာ..ပါ၀င္ေသာ..ထိုေမးခြန္း၏သံသရာထဲတြင္…
တ၀ဲလည္ကာ…ၿဖစ္ဆဲ..ပ်က္ဆဲ…လိုရင္းမေရာက္ႏိုင္ေသာ..မေရရာမႈမ်ားႏွင့္..
မ်က္ရည္စက္ေပါင္းမ်ားစြာ…အလိုမတူပဲ…ေစာ္ကားခံရသည္။

ေကာင္းေလစြ…ေကာင္းေလစြ…ေကာင္းေလစြ..ဟူ၍..သာဓုမေခၚႏိုင္ေသာ…
အရာမ်ားထဲတြင္…သူမ၏..အယူအဆေၿမာက္ၿမားစြာ…ပါ၀င္ေနေလသည္။

နီကိုရဲ၏..၀တၱဳတစ္အုပ္ထဲကအတိုင္း…ထိုနတ္သမီးသည္…သူမကိုယ္တိုင္သာမက
ကၽြႏ္ုပ္ကိုပါ…ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ…ဆြဲသြင္းေနေခ်ၿပီ…။

အမွန္စင္စစ္…ထိုေထာင္ေခ်ာက္သည္…” ထာ၀ရေ၀းကြာၿခင္း ” ဟူေသာ…
အဓိပၸါယ္ကိုသာ…..ဖန္ဆင္းေလ၏။

အခ်စ္ ဟူ၍…ရိုးရွင္းစြာ..အမည္တြင္ေသာ…သမုဒၵရာထဲတြင္…
သမာရိုးက်…စီးေမ်ာခဲ့ၾကသည္…။
ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္…သက္ဆိုင္ေသာ…ခ်စ္ၿခင္းတရားကို..စိတ္တူကိုယ္တူ…
ရင္ခုန္ခြင့္…ရခဲ့သည္….မဟုတ္ပါေလာ….။

သူမသည္….ကၽြႏု္ပ္၏…စိတ္ကို….သတ္၏။
သူမသည္….သူမ၏…စိတ္ကုိ…သတ္၏။

သူမသည္…သူမ၏အေတြးတို႔ၿဖင့္…သူမကိုယ္သူမ…ဆြံ႕အေစ၏။
သူမသည္…သူမ၏ႏႈတ္ၿဖင့္…ကၽြႏု္ပ္ကို…ဆြံ႕အေစ၏။

သူမသည္….
မခမ္းနားေသာစ်ာပနာတို႔ကို…ဦးေဆာင္သူ…အရွင္သခင္ၿဖစ္သည္..။

သူမသည္…
ပန္းသီးအေလအလြင့္တို႔ကို…စုေဆာင္းသူ…ပညာသည္ၿဖစ္သည္…။

သူမသည္…
ၿဖစ္တန္စြမ္းမ်ားကို…ရံႈ႕ခ်သူ…သခ်ၤာပညာရွင္တစ္ဦးၿဖစ္သည္…။

သူမသည္…
အၿဖဴေရာင္၀ါဒကို…..ၿငင္းပယ္သူ….ႏိုင္ငံေရးသမားၿဖစ္သည္…။

သူမသည္…
ကၽြႏု္ပ္ကို..ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေသာ…အပ်ိဳစင္တစ္ဦးၿဖစ္သည္…။

ကၽြႏု္ပ္သည္ကား….
ခ်စ္ေသာသူႏွင့္…ေသကြဲသာ..ကြဲလိုေသာ…
ဆြံ႕အေသာ…ႏႈတ္ခမ္းၿဖင့္….ရူးသူၿဖစ္သည္..။

ကၽြႏ္ုပ္သည္…ႏြမ္းလ်ေသာ…ႏွလံုးသားၿဖင့္…
ယံုၾကည္ခ်က္အပိုင္းအစတို႔ကို…ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္စားသံုးသူၿဖစ္သည္…။

( မင္းရဲေက်ာ္စြာ )