ၾကယ္စင္ျဖဴဝင့္၊ မိုးယံျမင့္က၊

ဂုဏ္တင့္သည့္ပန္း၊ ေျမသို႔စမ္း၍၊

ေလွ်ာက္လွမ္းခိုုက္ႀကံဳ၊ ခဏဆံုစဥ္၊

မယံုရဲစြာ၊ အၾကင္နာကို၊

ညင္သာပ်ိဳးမိ၊ ကိုယ့္လြန္ရိွသည္၊

သူသိမွာလည္း စိုးမိသည္။

ပင္လယ္ေရခ်ိဳ၊ ကမၻာၿပိဳမွ၊

အို ..ဆံုမွာဘဲ၊ အေတြးထဲမွာ၊

သိၿမဲလ်က္ကြယ္၊ ရင္မွာႏြယ္လို၊

ျဖာသြယ္ယွက္လာ၊ ခိုင္ေမတၲာက၊

သင့္ပါ၏ေလာ၊ မသင့္ေလာဟု၊

ေစာေၾကာဖို႔ရန္၊ ခြင့္မပန္ဘဲ၊

ရင့္သန္တိတ္တိတ္၊ ၾကိတ္၍ယွက္ႏြယ္၊

အျမစ္တြယ္သည္၊

ခုတ္ပယ္ပစ္ရန္ မစြမ္းၿပီ။

မည္သို႔ဆိုေစ၊ ခိုင္ညႇာေမရယ္၊

ပြင့္ေဝေမတၲာ၊ ပန္းငံုလႊာကို၊

ရင္မွာဝွက္ထား၊ အသည္းၾကားမွာ၊

သိမ္းထားသိုလွစ္၊ ကိုယ့္အျပစ္ဘဲ၊

စိတ္ညစ္ရက္ေတြ၊ ဗ်ာပါေပြေပါ့၊

ဖူးေဝစြင့္လန္း၊ ၾကယ္စင္ပန္းကို၊

မလွမ္းႏိုင္လဲ၊ စံျမဲတင့္ေမာ္၊

ေကာင္းကင္ေပၚဝယ္၊ သူေပ်ာ္ရာက၊

တဒဂၤေလး၊ ခဏအေတြးမွာ၊

ရံခါပါရင္၊ ေျဖသာတယ္ေလ၊

ၾကယ္စင္ေမရယ္၊ ေရလႊာျပင္ထက္၊

ခဏပြက္တဲ့၊

အိပ္မက္လို႕ပဲ မွတ္လိုက္မည္။ ။